Columns: Ongenode gast

Aan de ziekte die mijn lijf en mijn hersens heeft gekraakt

Mag ik je een vraag stellen? Hoe lang denk je nog te blijven?

Je bent hier al zo lang.

Je bent sluipend mijn leven binnengekomen, steeds een beetje meer

En nu wil je niet meer weg

Je bent er al jaren en toch raak ik niet aan je gewend

Misschien was je er ook al veel eerder

Heb je mij al jaren daarvoor geschaduwd

Ben je af en toe opgedoken

Want ik denk dat ik je al eerder heb gezien

Maar je niet heb herkend

Omdat je verkleed was als iets anders

Er zijn tijden dat je mijn leven beheerste en er zijn tijden dat ik je kan begrenzen

Eerst tot de keuken, daarna terug naar de gang

Misschien zelfs even naar de tuin

Maar je blijft mij overvallen en steeds weer opduiken

Toen ze tegen mij zeiden dat ik jou zelf had verzonnen

En dat je niet echt bestaat

Toen ze tegen mij zeiden dat ik jou zelf de ruimte geef

Door steeds aan je te denken en rekening met je te houden

En toe te staan dat jij mijn leven overneemt

Heb ik heel hard geprobeerd mijn leven te leven zonder jou

Net doen of je er niet was

Bewust niet aan je te denken

Elke gedachte aan je weg te sturen

Maar je liet me niet met rust

Liet me struikelen zodat ik viel

En jij met gemak nog meer ruimte innam

En je nu probeert mijn leven over te nemen

In mijn lijf gaat zitten

In mijn hoofd probeert te zitten

Maar daar ben ik de baas

Je hebt het wel geprobeerd

Wanneer ik probeerde van je af te komen

Met je te vechten

Je te negeren

Je weg te jagen

Elke keer kwam je terug

Soms was je zomaar even weg

Maar zag ik glimpen van je in de tuin, in de winkel, op visite

En zat je me bij thuiskomst op te wachten

Soms was je al lange tijd weg en hoopte ik dat je niet weer zou komen

Dacht ik dat het was gelukt om zonder jou verder te leven

Mijn leven terug te krijgen

Maar dan, opnieuw, bleek je ineens weer helemaal aanwezig te zijn

Mag ik je wat vragen?

Hoe lang ben je nog van plan te blijven?

Kunnen we samen wandelen totdat jij weggaat?

Kunnen we samen afspreken dat jij niet alle ruimte kunt nemen?

Kunnen we afspreken dat we voorlopig met elkaar opgescheept zitten?

En dat we er het beste van moeten maken

Ook al is het de minst slechte optie?

Als ik stop met energie stoppen in jou ontlopen en hard wegrennen

Kun je dan stoppen met mij te stalken?

Tot elkaar veroordeeld

Totdat.....

Tot wat?

Ik wil dat je weggaat

Maar ik denk dat je dat nu nog niet kunt

Dus moeten we samenwerken

Krijg je onderdak totdat je weg kunt gaan

(Mits je maar van mijn hersens afblijft!)