Columns: Ongenode gast
Aan de ziekte die mijn lijf en mijn hersens heeft gekraakt
Mag ik je een vraag stellen? Hoe lang denk je nog te blijven?
Je bent hier al zo lang.
Je bent sluipend mijn leven binnengekomen, steeds een beetje meer
En nu wil je niet meer weg
Je bent er al jaren en toch raak ik niet aan je gewend
Misschien was je er ook al veel eerder
Heb je mij al jaren daarvoor geschaduwd
Ben je af en toe opgedoken
Want ik denk dat ik je al eerder heb gezien
Maar je niet heb herkend
Omdat je verkleed was als iets anders
Er zijn tijden dat je mijn leven beheerste en er zijn tijden dat ik je kan begrenzen
Eerst tot de keuken, daarna terug naar de gang
Misschien zelfs even naar de tuin
Maar je blijft mij overvallen en steeds weer opduiken
Toen ze tegen mij zeiden dat ik jou zelf had verzonnen
En dat je niet echt bestaat
Toen ze tegen mij zeiden dat ik jou zelf de ruimte geef
Door steeds aan je te denken en rekening met je te houden
En toe te staan dat jij mijn leven overneemt
Heb ik heel hard geprobeerd mijn leven te leven zonder jou
Net doen of je er niet was
Bewust niet aan je te denken
Elke gedachte aan je weg te sturen
Maar je liet me niet met rust
Liet me struikelen zodat ik viel
En jij met gemak nog meer ruimte innam
En je nu probeert mijn leven over te nemen
In mijn lijf gaat zitten
In mijn hoofd probeert te zitten
Maar daar ben ik de baas
Je hebt het wel geprobeerd
Wanneer ik probeerde van je af te komen
Met je te vechten
Je te negeren
Je weg te jagen
Elke keer kwam je terug
Soms was je zomaar even weg
Maar zag ik glimpen van je in de tuin, in de winkel, op visite
En zat je me bij thuiskomst op te wachten
Soms was je al lange tijd weg en hoopte ik dat je niet weer zou komen
Dacht ik dat het was gelukt om zonder jou verder te leven
Mijn leven terug te krijgen
Maar dan, opnieuw, bleek je ineens weer helemaal aanwezig te zijn
Mag ik je wat vragen?
Hoe lang ben je nog van plan te blijven?
Kunnen we samen wandelen totdat jij weggaat?
Kunnen we samen afspreken dat jij niet alle ruimte kunt nemen?
Kunnen we afspreken dat we voorlopig met elkaar opgescheept zitten?
En dat we er het beste van moeten maken
Ook al is het de minst slechte optie?
Als ik stop met energie stoppen in jou ontlopen en hard wegrennen
Kun je dan stoppen met mij te stalken?
Tot elkaar veroordeeld
Totdat.....
Tot wat?
Ik wil dat je weggaat
Maar ik denk dat je dat nu nog niet kunt
Dus moeten we samenwerken
Krijg je onderdak totdat je weg kunt gaan
(Mits je maar van mijn hersens afblijft!)
Reacties
Alleen ingelogde gebruikers kunnen een reactie plaatsen. Registreren of inloggen.