Bron:

| 883860 x gelezen

De Beschutting.

Twee weken geleden ging de bel, aan de voordeur staat een man die ik niet ken. Hij blijkt mijn achterbuurman, kom binnen is mijn reactie, ja even dan. Eenmaal binnen vraagt hij mij heel direct: ben jij zo ziek! ? Ik begrijp niet waar hij deze helderheid vandaan haalt, maar zie dan door zijn ogen: zij zien de rolstoel en scootmobiel die in mijn kamer staan.
Ach alles went blijkt ook hier weer: ik ben ze domweg vergeten het is al "normaal".

Spierziekte mompelt hij, ik laat het hierbij, ik heb geen zin nu mijn verhaal te doen.

We krijgen een nieuwe schutting achter, het ding is verrot zegt de buurman in volle Overtuiging. Ik geloof hem op zijn woord, ik zie de schutting niet, zij is verborgen. Achter de struiken en bomen, mijn eigen stukje groen in een drukke stad, de dierentuin van mijn honden, de grond is begraven met botten, ballen en Elk soort speelgoed, mijn teckel Kiersa is heel inventief en creatief.

Mijn eerste gedachte is: moeten wij die schutting niet samen bekostigen? De buurman heeft meer interesse voor mijn hulpmiddelen. Hoe oud bent u vraagt hij opnieuw heel direct, 42. Ach de lieverd hij bedoelt het goed, ik zie het in zijn ogen. Maar ik zie dan nog niet het nut van mijn leeftijd. Maandag wordt de schutting gezet, en voor eventuele overlast ontvang ik zijn Telefoonnummer.

Elan.                                                                                                                                 Elan, ik heb het de laatste tijd amper ontmoet! En als de klus gereed is, ontvang ik een fles wijn, voor de overlast, ik heb er niets van gemerkt:ik sliep.

Nu, ik ben verbaasd over de resultaten van hulpmiddelen, ineens ben ik echt: Ziek! Het is een bevreemd gevoel wat achter blijft, er heeft mij nog nooit iemand gevraagd, of gezegd: ben jij zo ziek! ?

Ja, mijn oogarts, zij is de enige geweest die mij vroeg, wat er toch in de vrede met mij aan de hand was, zij wou ook de verzekering dat ik een goed onderzoekstraject in ging. Zij keek als arts en mens naar mij. Ik denk altijd prettig aan haar terug!

Andere artsen, zij vertellen mij allemaal vooral wat ik niet heb, of misschien toch wel of schrijven vervolgens nieuwe onderzoeken uit. Ik weet werkelijk niet meer welk onderzoek ik allemaal heb doorstaan. Maar de arts als mens, er is er nog geen een geweest, die mij vroeg, hoe is het om te leven in een wisselende rangorde van Bed, rolstoel, bed, rolstoel, bed, bij mazzel scootmobiel, anders rolstoel.

Nu, ik ben een andere koers gaan varen, ik heb de handdoek in de ring gegooid, mijn artsen verdenkt mij van lobby, lobbyen om MS!! Het is de wereld op zijn kop, ik wou een second opinion en krijg zo, n reactie. Dat heet schennis van integriteit. Met een jaar maar weer een MRI, die is mij wel geadviseerd.

Nee, geef mij de buurman maar, warm en onder de indruk van de "gewone buurman" Menselijk gedrag en medeleven: Zij bestaan dus nog echt!

Henk Arjen Baas

Copyright

Geef een reactie

Zijbalk

Volg ons
ma
di
wo
do
vr
za
zo
m
d
w
d
v
z
z
28
29
30
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
1
Datum/Tijd Evenement
28/03/2024
19:00 - 19:30
Wat als ze niet zien dat je ziek bent? (Radio Aalsmeer)
16/04/2024
15:30 - 16:45
Webinar onderzoeksprogramma ME/CVS (ZonMw)
19/04/2024
00:00
Nederlandse Long COVID Dag 2024
Recente Links