Wanneer een patiënt zich dertig jaar geleden meldde bij een ziekenhuiskliniek met onverklaarde vermoeidheid, zou iedere medisch geschoolde arts zoeken naar een occulte kwaadaardige kanker, een cardiale- of andere orgaanziekte, of een chronische infectie. De conceptie dat er een entiteit is genaamd chronisch vermoeidheidssyndroom heeft die essentiële medische richtlijn totaal veranderd. Patiënten worden nu gediagnosticeerd als hebbende CVS alsof het een ziekte is. Dat is het niet. Het is een lappendeken van symptomen die van alles zou kunnen betekenen.