Toen ik op een ochtend uit onrustige dromen ontwaakte, merkte ik dat mijn bed in een enorm stuk stopverf was veranderd. In al mijn ledematen heerste een misselijkmakende slapte, ik kon mijn hoofd niet meer recht op mijn nek houden en bij het aankleden had ik nauwelijks de kracht om de rits van mijn spijkerbroek dicht te trekken.’
In Heden ik doet Renate Dorrestein op hilarische en aangrijpende wijze verslag van haar zoektocht naar een manier om te genezen van de ziekte ME. Een zoektocht die bemoeilijkt wordt door het onbegrip, de botheid en het gebrek aan kennis van artsen. Maar ze houdt hoop en geeft zich niet gewonnen voor er verbetering is.
Eén reactie
Heden Ik
Dit boek zit literair heel goed in elkaar, met een heerlijke, vaak humoristische schrijfstijl. Heel erg herkenbaar, met fantastisch beschreven analogiën die het ziek-zijn heel begrijpelijk maakt voor een gezond persoon. Jammer dat haar verhaal soms wat geloofwaardigheid verliest door het bezoek aan de vele alternatieve, “vage” therapeuten. Het einde vond ik wel heel erg goed, dat is een pleidooi over hoe de zieken in de maatschappij geschuwd worden, en het bijna een misdrijf is geworden om ziek te worden en de staat “op kosten te jagen”.