Wetenschappelijk

Mestinon zorgt voor een opmerkelijke verandering bij ME/cvs in ongebruikelijke eenmalige inspanningsstudie Dit is de meest ongebruikelijke klinische studie die ik ben tegengekomen. Te kort om een volledige klinische studie te zijn, was het in wezen een kortetermijntest van het idee dat problemen met neurovasculaire regulatie (d.w.z. bloedvatstromen) de energieproductie remmen tijdens inspanning bij ME/cvs en – tromgeroffel … kan worden verbeterd door een geneesmiddel. Het trachtte twee dingen te doen: het trachtte aan te tonen dat neurovasculaire problemen de energieproductie bij ME/cvs beïnvloeden…

Een Noors team heeft de grootste analyse tot nu toe gepubliceerd waarin wordt gezocht naar DNA-verschillen die zouden kunnen aangeven wat er mis gaat bij ME (ook bekend als chronisch vermoeidheidssyndroom, CVS). Dergelijke verschillen zouden een eerste stap zijn in de richting van het vinden van doeltreffende behandelingen. Jammer genoeg vindt de nieuwe studie geen DNA-verschillen die de standaard voor statistische significantie halen. Desondanks, zoals professor Chris Ponting en ik in een begeleidend stuk zeggen, helpt dit artikel om het veld van de genetica…

Deze studie kon je vanop een kilometer afstand zien aankomen. Visser, Van Campen en Rowe zijn de afgelopen jaren druk bezig geweest met baanbrekende studie na baanbrekende studie. Het was slechts een kwestie van tijd – en niet veel tijd ook – voordat ze bij langdurige COVID aanbelandden. Verlaagde bloedstroom naar de hersenen en orthostatische intolerantie alom aanwezig bij ME/cvs De kleine studie “Orthostatic Symptoms and Reductions in Cerebral Blood Flow in Long‐Haul COVID‐19 Patients: Similarities with MyalgicEncephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome”  [“Orthostatische symptomen en verlaagde…

Zoals we hoopten, worden in het onderzoek naar COVID-19 en langdurige COVID technologieën gebruikt die er jaren, zo niet decennia, over zouden hebben gedaan om in onderzoek naar ME/cvs te worden gebruikt.  Ze versnellen het inzicht in potentieel cruciale problemen bij deze ziekten. Geen enkele is crucialer – vooral bij ME/cvs – dan de oorzaak van de vermoeidheid en het gebrek aan energie bij deze ziekten. Omdat de bloedvaten zuurstof leveren aan de mitochondriën, moeten zij deze ook vrij kunnen laten stromen. Het is…

Een vriendelijk vuur? Recente studies over potentieel spelveranderende bloedvatproblemen bij ME/cvs en langdurige COVID zijn verhelderend, maar missen een cruciaal onderdeel: hoe het allemaal begon. Een studie van juli onder leiding van Edward Yang en collega-onderzoekers van Yale, gepubliceerd in het tijdschrift Nature, biedt een mogelijk antwoord. In de studie “Diverse functional autoantibodies in patients with COVID-19” [Verschillende functionele autoantilichamen in patiënten met COVID-19], gebruikte Wang een methode die een hoge doorloop van autoantilichaam meet, bekend als rapid extracellular antigen profiling (REAP) om zo…

De ongebruikelijke paper “Investigating Fatigue and Exercise Intolerance in a University Immunology Clinic” [onderzoek naar vermoeidheid en inspanningsintolerantie in een universitaire immunologiestudie] is het resultaat van twintig jaar werk (1998-2019) van de immunologische kliniek van de SUNY University in Buffalo, in de staat New York. Hier probeerden huisartsen, reumatologen en anderen uit te zoeken wat de oorzaak was van de “levensveranderende vermoeidheid en inspanningsintolerantie” die ze bij sommige van hun patiënten aantroffen. Toen normale laboratoriumtesten geen verklaring konden bieden voor de mysterieuze inspanningsintolerantie, richtten…

Terwijl de groep van Carmen Scheibenbogen autoantilichamen opspoorde die de werking van bloedvaten aantasten bij ME/cvs, gebruikte een kleine Duitse groep, Berlin Cures genaamd, een andere test om dezelfde autoantilichamen bij hartfalen te beoordelen. Ze hadden een geneesmiddel, BC 007 genaamd, dat in staat is om te binden aan autoantilichamen die zich hechten aan de G-proteïnegekoppelde receptoren (GPCR’s) en ze te neutraliseren. Hun paper uit 2016 beweerde dat hun nieuwe aanpak gemakkelijker en mogelijk doeltreffender was dan behandelingen uit het verleden, zoals immunoadsorptie, die…

De laatste blog wees erop dat veel verschillende wegen naar Rome kunnen leiden; d.w.z. naar de vermoeide, door inspanning geplaagde gesteldheid die we zien bij o.a. Myalgische encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/cvs) en langdurige COVID. Hier is nog een andere weg. Het is geen verrassing dat David Systrom, die zich heeft gespecialiseerd in het blootleggen van verschillende ME/cvs-paden, de hoofdauteur was van deze studie. Systrom werkte samen met hoofdauteur Inderjit Singh van Yale, en onderzoekers uit Brazilië en België aan deze studie. Singh, een jongere onderzoeker,…

Het kostte David Systrom niet veel tijd om zich aan langdurige COVID te wijden. Systrom – de longarts uit Harvard wiens invasieve inspanningstesten de manier waarop we over ME/cvs denken, herdefiniëren – leidde deze studie niet, maar hielp bij het ontwerp, de analyse en het schrijven van de publicatie. De studie werd geleid door pulmonoloog Inderjit Singh Van Yale Medicine. Net als Systrom is Singh een van de weinige longartsen die een invasief oefenapparaat ter beschikking heeft. “Wij zijn een van de weinige centra in…

Naltrexone wordt meestal gebruikt om mensen, die verslaafd zijn aan opioïde drugs, te helpen veilig van deze drugs af te komen, maar Naltrexone in lage dosis (LDN) wordt voor een heel ander doel gebruikt. Door de opioïdereceptoren tijdelijk te blokkeren, maakt LDN ze in feite vrij. Het gevolg is een reboundeffect met een toename van de productie van lichaamseigen opioïden, waardoor pijnniveaus afnemen. LDN kan mogelijk ook de microgliale activiteit remmen en zo neuro-inflammatie verminderen. LDN werd bij fybromyalgie ingezet vanwege de potentiële pijnstillende…