Uit een interview van Simon McGrath (Phoenix Rising) met Dr. Ian Lipkin (februari 2014)
Dr. Ian Lipkin heeft een duidelijke betrokkenheid laten zien bij het onderzoek naar ME/cvs. Eerst was er zijn onderzoek in de jaren ’90 dat het Bornavirus bestudeerde, daarna het mijlpaalonderzoek dat XMRV als oorzaak uitsloot, en zeer recentelijk hoorden we over het enorme onderzoek naar ziekteverwekkers en immuunsysteem, in een uitgebreide samenwerking met vele vooraanstaande clinici en onderzoekers waaronder van Dr. Daniël Peterson en Professor Jose Montoya.
Uit dat onderzoek kwamen al duidelijke tekenen van activering van het immuunsysteem bij patiënten, en toen ik met hem sprak, was Lipkin zichtbaar opgewonden over de allerlaatste resultaten die uit het onderzoek naar boven waren gekomen. Ik wou dat ik meer kon onthullen, maar er is net een artikel voor publicatie voorgedragen, en de details staan onder embargo tot het moment van publicatie.
Lipkin denkt dat activering van het immuunsysteem mogelijk verantwoordelijk is voor het aanjagen van de symptomen die in verband gebracht worden met ME/cvs. Voorts gelooft hij dat de activering van het immuunsysteem zelf misschien veroorzaakt wordt door ziekteverwekkende stoffen, die niet in het bloed, maar in het uitgebreide ecosysteem van bacteriën, virussen en schimmels, die het microbioom van het darmstelsel vormen, gevonden zijn.
Hij heeft echter niet de middelen om dit onderzoek voort te zetten, dus doet hij een beroep op de patiëntengemeenschap voor de één miljoen dollar die hij nodig heeft om het werk gedaan te krijgen. Wat het oplevert? Een beter begrip van de ziekte en de mogelijkheid van nieuwe behandelingen.
De bom
De activering van het immuunsysteem die hij heeft gevonden, kan de vermoeidheid verklaren die bijna een universeel symptoom is van infecties zoals griep, en feitelijk eerder een gevolg is van de activering van het immuunsysteem dan te worden veroorzaakt door ziekteverwekkers zelf.
Hetzelfde zou kunnen gelden voor andere ME/cvs-symptomen zoals slaapproblemen en een verstoorde werking van de hersenen, eveneens typische symptomen van activering van het immuunsysteem. Lipkin staat te popelen om dit werk uit te bouwen. Hij denkt dat activering van het immuunsysteem een bom is, en wil nu opsporen wie of wat de lont aangestoken heeft.
“Ik ben er meer dan ooit op gebrand…om te zien of we de trigger kunnen identificeren.” (alle citaten zijn van) Ian Lipkin
Er zijn verschillende aannemelijke plekken om te zoeken naar de schuldigen die de activering veroorzaken. Eén daarvan zijn de witte bloedcellen: sommige virussen kunnen zich verbergen in cellen en worden dus niet gevonden bij de eerste zoektocht in het bloedplasma – en Lipkin heeft al een onderzoek naar witte bloedcellen in de wachtrij staan.
Zijn aandacht is echter met name gericht op het microbioom, het grote ecosysteem van organismen die op onze huid leven en in onze ‘inwendige buis’ die van onze mond tot aan ons zitvlak loopt.
Er zitten tenminste een miljard organismen in het microbioom van het darmstelsel – en er bevinden zich meer immuuncellen in de darmen dan waar dan ook: het is een geweldige plek om op organismen te jagen die misschien de activering van het immuunsysteem veroorzaken.
Problemen met het microbioom worden steeds meer in verband gebracht met ernstige ziektes. Het meest opvallende voorbeeld is de ‘superbacterie’ Clostridium Difficile ( C. diff), die in ziekenhuizen een groot probleem is geworden. Meestal huist C. diff onschuldig in kleine aantallen in onze darmen, maar hij kan het heft in handen nemen (vooral als “goede” bacteriën worden gedood) en veroorzaakt dan diarree en zelfs de dood. Gelukkig hebben artsen ontdekt dat ernstige C. diff-gevallen relatief makkelijk behandeld kunnen worden door het microbioom te herstellen; minder gelukkig is, dat dat een fecale transplantatie vraagt.
De mogelijkheid om ziektes te behandelen door het herstellen van het microbioom is één van de redenen dat dit onderzoeksgebied zoveel aandacht trekt. Dit artikel vertelt meer over het microbioom en hoe het aan ME/cvs gekoppeld zou kunnen worden, en het kijkt naar andere onderzoeken die worden gedaan.
“Als het antwoord zo simpel was, was het nu klaar”
Een ander voorbeeld is het prikkelbare darmsyndroom. Daarbij wordt verondersteld dat een ontsteking het gevolg is van veranderingen in het microbioom. Lipkin en zijn team hebben zojuist vrouwen ten zuiden van de Sahara bestudeerd en ontdekten dat bepaalde bacteriën in het vaginale microbioom het risico op een HIV-infectie verhoogden. Lipkin denkt dat het microbioom van het darmstelsel een vergelijkbaar belangrijke rol kan spelen bij ME/cvs:
“Analoog aan dierlijke en menselijke settings, zien we dat de verschillende schimmel-, bacterie- en viruspopulaties in de dikke darm invloed kunnen hebben op het immuunsysteem en aanleiding kunnen geven tot activering van cytokinen die de symptoomcomplexen veroorzaken die we zien bij ME/cvs.”
Ik vroeg Lipkin of dit inhield dat bepaalde organismen ontstekingen veroorzaken, en hij zei dat dat zeker mogelijk is. Maar, voegde hij eraan toe, een andere route naar ziekte is dat een overmatige groei van ‘slechte’ bacteriën een vlies vormt dat een positieve interactie van de “goede” bacteriën met het immuunsysteem verhindert: een indirecte manier om het immuunsysteem te verstoren.
De precieze rol die micro-organismen in de darmen spelen bij onze gezondheid en bij de ontwikkeling van een ziekte is complex en moet nog worden bepaald. Er zijn veel aannemelijke hypothesen, zegt Lipkin, en alleen onderzoek kan aantonen welke al dan niet kloppen.
Als het microbioom de oorzaak is, is het dan te behandelen?
Als het microbioom de of een oorzaak is van ME/cvs, of er een rol in speelt, is het misschien wel relatief eenvoudig te behandelen, zoals met probiotica, beperkte diëten, medicijnen of zelfs fecale transplantaties.
Oorzaak of gevolg?
Natuurlijk is de eerste stap in dit proces het aantonen van een sterke schakel tussen het microbioom en ME/cvs. Als die wordt gevonden, is de volgende stap het zoeken naar bewijs dat het een oorzakelijke rol speelt: kunnen anders gezegd veranderingen in het microbioom voor een verstoring in het immuunsysteem zorgen, of zijn die veranderingen eenvoudig het gevolg van of verbonden met die verstoring?
Lipkin noemt als mogelijkheid het gebruik van een dierlijk model: dan zou je microben die ervan verdacht worden dat ze ME/cvs teweeg brengen, inbrengen in het microbioom van het darmstelsel van dieren, om te zien of dit leidt tot net zulke symptomen en zo’n activering van het immuunsysteem als we die bij mensen zien. Deze methode is eerder gebruikt om het metabool syndroom te onderzoeken.
Medicijnen op maat
Lipkin geeft aan dat als er sprake is van een oorzakelijke rol, men zal proberen klinische onderzoeken op te zetten naar behandelingen waarin zowel plaats is voor probiotica, antibiotica met daarna prebiotica en beperkte diëten als misschien zelfs voor fecale transplantaties. Hij gelooft dat niet één soort microbioom de oorzaak is van de ziekte, maar verschillende typen. Mogelijk zorgen problemen met schimmels, bacteriën en virussen voor drie afzonderlijke vormen van verstoringen van het immuunsysteem. Lipkin noemt deze verschillende typen “endofenotypen”.
Dit zou kunnen leiden tot medicijnen op maat, waarbij de individuele behandeling afhangt van de specifieke vorm van de ziekte. Er zullen vast nog andere endofenotypen bestaan buiten die in het darmstelsel, zoals genetische endofenotypen, en het is hoogst onwaarschijnlijk dat het microbioom verantwoordelijk is voor álle vormen van ME/cvs. Maar deze benadering kan een zeer aanzienlijk deel van de gevallen aanpakken.
De uitsplitsing van het onderzoek
Het onderzoek dat Lipkin voorstelt, zal alle drie ‘bomen des levens’ onderzoeken: bacteriën, schimmels en virussen in het microbioom van 100 patiënten en een controlegroep van 100 gezonde personen, die voor een eerder onderzoek van de NIH geworven waren. Het zal zegge en schrijve één miljoen dollar kosten.
Bron: http://phoenixrising.me/archives/21929
Verklarende woordenlijst
Microbioom: het geheel van microben, hun genetische elementen (genomen), en de omgevingswisselwerking in een bepaalde omgeving
Bornavirus: Het bornavirus (BDV: Borna Disease Virus) is een RNA virus genoemd naar de stad Borna in Duitsland, waar het in 1885 een epidemie onder cavaleriepaarden veroorzaakte. Het virus kan waarschijnlijk de meeste warmbloedige dieren besmetten, inclusief de mens, en werkt in op de hersenen. Het bornavirus is een verre variant van hondsdolheid
Endofenotype: Term uit de erfelijkheidsleer; verzameling van alle waarneembare kenmerken van een individu, in dit verband: organisme
© Vertaling ME/cvs Vereniging, 19 maart 2014 [PDF]
The Microbe Discovery Project
Deze crowdfunding campagne wil 1.27 miljoen dollar (910.000 euro) inzamelen tegen 31 december 2014 om de baanbrekende studie over ME/CVS en het darm microbioom te financieren, uitgevoerd door de wereldberoemde virusjager Dr. Ian Lipkin .
Alle info op The Microbe Discovery Project
Lees ook
