Een jaar als geen ander
Iemand bewust pijn doen lijkt vandaag ‘normaal’ als je het dagelijks nieuws volgt. Maar spreken over pijn en aanhoudende vermoeidheid die ons hulpeloos maakt, is een nieuw taboe geworden. We sluiten onze oren voor de noodkreet van lijdende mensen en zien alleen nog ons zelf. Mensen zijn bang voor mede-lijden. Bang voor het ravijn van de pijn. In “Genoeg! Een jaar als geen ander” onthul ik het donkerste jaar uit mijn leven (lente 2005 tot lente 2006) Ik beschrijf in het boek de plotse aftakeling en de dood van mijn vader. Hij was altijd mijn sterk voorbeeld geweest, …