Bron:

| 10698 x gelezen

Julie Rehmeyer en David Tuller, New York Times, 18 maart 2017

Wat zijn enkele van de behandelingen die patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/cvs) zouden moeten volgen? Veel belangrijke medische organisaties halen er twee aan: psychotherapie en een geleidelijke toename van lichaamsbeweging. Er is echter slechts één probleem. De belangrijkste studie, die als bewijs is aangehaald dat patiënten kunnen herstellen met deze behandelingen, heeft een aantal van haar resultaten overdreven. In werkelijkheid wordt de claim dat patiënten kunnen herstellen door deze behandelingen, niet gerechtvaardigd door de data.

Dat is de bevinding van een peerreviewed preliminaire heranalyse van voorheen ongepubliceerde data uit de klinische studie, de grootste ooit voor ME/cvs. Met de bijnaam van PACE-studie verschenen de belangrijkste bevindingen van deze Britse studie in The Lancet in 2011 en in Psychological Medicine in 2013. Patiënten streden jarenlang om de onderliggende data te verkrijgen en afgelopen voorjaar [2016] gelastte een rechtstribunaal in Groot-Brittannië de vrijgave van een gedeelte van de informatie van de studie.

De invloed van de studie op behandelingsmogelijkheden voor de naar schatting één miljoen patiënten met ME/cvs in de Verenigde Staten is enorm geweest. De Mayo Kliniek, Kaiser Permanente, WebMD, de American Academy of Family Physicians en anderen bevelen psychotherapie en een gestage toename van lichaamsbeweging aan.

Deze benadering kan echter schadelijk zijn. Volgens een rapport uit 2015 van het Institute of Medicine, nu de National Academy of Medicine, kan zelfs minimale activiteit langdurige uitputting, spierpijn, cognitieve problemen en meer veroorzaken. In ernstige gevallen kan een kort gesprek of even naar het toilet gaan patiënten urenlang, dagenlang of langer uitputten. In enquêtes rapporteren patiënten routinematig achteruitgang na een programma van graduele oefentherapie. De psychotherapeutische interventie moedigt patiënten ook aan om hun activiteitenniveaus te verhogen.

Veel patiënten (waarvan een van ons) bleven jarenlang ziek door chronisch vermoeidheidssyndroom, ook bekend als myalgische encefalomyelitis of ME/cvs. Dit kan worden uitgelokt door een virusinfectie, resulterend in chronische of terugkerende immunologische en neurologische disfunctie. Het Institute of Medicine wees elk idee af dat het een psychiatrische ziekte is.

Voorstanders van deze therapieën pleiten dat deze erg zieke patiënten “niet-helpende gedachten” koesteren dat ze een organische ziekte hadden, die hun capaciteit beperkte om zich in te spannen. Volgens deze theorie zijn patiënten gedeconditioneerd door te veel rust en kunnen zij herstellen als zij hun angst voor activiteit overwinnen en weer in vorm geraken.

Maar zoals de nieuwe heranalyse van een academische onderzoeker en drie patiënten aantoonde, bleek de belofte van herstel door het toepassen van de twee behandelingen een illusie te zijn. Toen de bevindingen van de studie voor het eerst werden gepubliceerd, merkten de patiënten en een aantal wetenschappers een verbazingwekkend probleem op: de onderzoekers hadden hun metingen van resultaten uit hun studieprotocol zo veel versoepeld dat deelnemers achteruit gingen en toch nog steeds beschouwd konden worden als “hersteld”. Dertien procent werd toegelaten tot de studie terwijl zij al voldeden aan de definitie van “hersteld” op die meting. De onderzoekers hebben het argument aangevoerd dat dit er niet toe deed, omdat de deelnemers ook moesten voldoen aan de aanvullende criteria voor herstel.

Deze kritieken kregen weinig aandacht tot 2015, toen Virology Blog, een wetenschapssite, een onderzoek van PACE in 15.000 woorden publiceerde, dat door een van ons werd geschreven. Dit leidde ertoe dat tientallen wetenschappers en clinici eisten dat The Lancet een onafhankelijke beoordeling zou doen.

In december [2016] publiceerde het tijdschrift Fatigue: Biomedicine, Health and Behavior de heranalyse van een aantal van de data. De onderzoekers van de PACE-studie beweerden in het tijdschrift Psychological Medicine dat 22 procent van degenen die ofwel psychotherapie ofwel graduele oefentherapie kregen, “herstelden” van hun ziekte. Maar dit was niet gebaseerd op de originele definitie uit de studie voor herstel, maar op de bredere definitie, die door de onderzoekers werd overgenomen nadat de studie van start ging.

Door de originele definitie te gebruiken, ontdekte de heranalyse dat 7 procent of minder “hersteld” was, waarbij er geen statistisch significante verschillen waren tussen degenen die wel en niet de behandelingen kregen. In hun reactie beweren de onderzoekers dat er geen “algemeen geaccepteerde meting van herstel” is.

Afgelopen week postte Virology Blog een open brief aan Psychological Medicine, die een van ons hielp opstellen en die door meer dan 100 clinici, wetenschappers, experts en patiëntengroepen werd ondertekend, waarbij verzocht wordt om de resultaten van de PACE-herstelstudie terug te trekken om “patiënten te beschermen tegen ineffectieve en mogelijk schadelijke behandelingen.” Het wetenschappelijke tijdschrift zei dat het geen plannen heeft om de studie in te trekken, maar er open voor staat om een heranalyse van de data te publiceren bij elke paper die het heeft gepubliceerd.

In The Lancet claimde de studie ook dat ongeveer 60 procent van de patiënten in de groepen oefentherapie en psychotherapie “verbeterde.” Maar volgens de eigen recente heranalyse van de data van de onderzoekers, gebruikmakend van hun striktere protocolmeting van verbetering, in plaats van de bredere die ze gebruikten voor The Lancet, “verbeterde” slechts 20 procent van elke therapie in aanvulling op medische zorg – en de helft daarvan zou verbeterd zijn met alleen gespecialiseerde medische zorg.

Zelfs die beperkte bevinding is twijfelachtig. De percentages voor verbetering en andere gerapporteerde bevindingen waren grotendeels gebaseerd op subjectieve zelfbeoordelingen van patiënten, die kwetsbaar zijn voor vooringenomenheid. Daarentegen ondersteunde geen van de objectieve metingen van de studie de claims van behandelingssucces.

Kortom, deze episode heeft het vertrouwen van het publiek in de wetenschap beschadigd.

Artsen en medische organisaties moeten stoppen met het aanbevelen van deze twee therapieën voor ME/cvs als behandelmogelijkheden. Vervolgens moeten de betwiste bevindingen worden teruggetrokken. Ten slotte moeten gezondheidsinstanties de financiering voor medisch onderzoek verhogen om accurate diagnostische testen en farmacologische behandelingen te ontwikkelen.

Een miljoen Amerikanen wachten.

Julie Rehmeyer is de auteur van het komende “Through the Shadowlands: A Science Writer’s Odyssey into an Illness Science Doesn’t Understand.” David Tuller is de academische coördinator van de gecombineerde masteropleidingen volksgezondheid en journalistiek aan de Universiteit van Californië, Berkeley

© The New York Times. Vertaling Meintje, redactie zz en NAHdine, ME-gids.

Geef een reactie

Zijbalk

Volg ons
ma
di
wo
do
vr
za
zo
m
d
w
d
v
z
z
26
27
28
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
29 feb
29/02/2024    
16:00 - 17:00
Iets om naar uit te kijken! Donderdag 29 februari om 16.00 is de online boekpresentatie van 'Landziek' van Mariëlle Selser (Querido Fosfor). Meld je nu [...]
17 mrt
17/03/2024    
14:00 - 16:00
In het kort: wij zijn niet hersteld (Long COVID, ME/CVS, POTS,…) en willen o.a. terug een kwalitatief leven, goede zorg en biomedisch onderzoek. Om aandacht [...]
Events on 29/02/2024
Events on 17/03/2024
Datum/Tijd Evenement
19/04/2024
00:00
Nederlandse Long COVID Dag 2024
Recente Links