Gunther De Bock, Baasrode
8 oktober 2025
Geachte,
Ik schrijf u met grote bezorgdheid over de plannen van de Federale regering om de ziekenfondsen en het RIZIV langdurig zieken op regelmatige basis te screenen met het oog op arbeidsre-integratie.
De debatten in de Kamer de voorbije dagen maken het duidelijk dat het een zeer hardvochtige ingreep dreigt te worden waarbij louter cijfermatig te werk wordt gegaan om mensen te schorsen van de invaliditeit. Politici zijn geen ervaringsdeskundigen wat langdurig zieken betreft. Ze benaderen de problematiek puur boekhoudkundig waarbij geen enkele rekening wordt gehouden met de bestaande gezondheidsproblematieken van de geviseerde groepen. Iedereen die op de ziekenkas staat wordt heden ten dage bestempeld als profiteur, op die manier worden zieke mensen nog meer gestigmatiseerd dan ze al zijn.
Als we NVA en MR laten doen dan zijn ziektedagen of invaliditeit een luxe uit het verleden. Een gunst aan de bevolking die de maatschappij niet langer kan dragen. Het beleid viseert overduidelijk meer en meer zwakke minderheidsgroepen als schuldige van een begrotingsprobleem. De reden waarom mensen ziek worden doet niet ter zake, het vinden van een zondebok voor de scheve begroting is het enige wat telt. Het is een beleid dat als een boemerang zal terugkomen met een desastreuze sociaal-maatschappelijke afloop maar dat is dan een probleem voor de volgende regeringen. Het persoonlijk leed van de ontelbare zieken is simpelweg collateral damage waar deze regering niet wakker van ligt. Hoe kil kan een maatschappij worden.
Ikzelf ben reeds 25 jaar ME/cvs patiënt. Daarom dat ik het even wil hebben over de groep van langdurig chronisch zieken met een diagnose van ME/cvs (chronisch vermoeidheidssyndroom). Voor mezelf moet ik mij misschien weinig zorgen maken daar ik ondertussen al de leeftijd van 57 jaar heb. Ik doe dat wel voor de vele lotgenoten en jonge mensen die net als ik invalide geworden zijn en doelwit kunnen worden van een klopjacht op zieke mensen. En dat met een ziekte waarvan het hoofdkenmerk extreme uitputting is na elke fysieke of cognitieve inspanning. ME/cvs is een kapot lichaam dat niet recupereert en je daardoor ziek doet voelen 24u per dag.
Maar ik leg u uit waarom ik mij zorgen maak.
ME/cvs wordt in ons land al meer dan 40 jaar stiefmoederlijk behandeld, in het verleden zijn over dit onderwerp reeds ontelbare politieke vragen gesteld in de Kamer. Oplossingen zijn er nooit gekomen, alle initiatieven worden gefnuikt. Er wordt op geen enkel niveau met de bezorgdheden van de patiënten rekening gehouden. In België weigeren de Universitaire ziekenhuizen (in tegenstelling tot het buitenland) al decennia lang om doorgedreven gedegen biomedisch onderzoek te doen naar deze ziekte. Minister Vandenbroucke had dat in 1999 nochtans plechtig beloofd maar het is nooit gerealiseerd. Ook de diagnosestelling blijft een moeilijk punt.
Nu moeten adviserend geneesheren die weinig afweten van ME/cvs, patiënten onder druk gaan zetten en oordelen of patiënten wel of niet kunnen werken. Een aartsmoeilijke taak bij een onzichtbare ziekte waarvan men niet kan genezen. En op de koop toe is er nog heel veel ongeloof naar de ernst van ME/cvs dat systematisch in stand wordt gehouden, ondanks onweerlegbare wetenschappelijke bewijzen en duidelijke richtlijnen van het Center for Disease Control.
De hulpverlening en zorginstellingen voor deze groep van patiënten werd de laatste jaren stelselmatig afgebouwd en de Hoge Gezondheidsraad heeft ervoor gezorgd dat het voor patiënten steeds moeilijker wordt om aan degelijke onderbouwde medische verslagen te komen die een arbeidsongeschiktheid kunnen staven. Het Universitair ziekenhuis in Leuven gaat hierbij zover dat ze zelfs een disclaimer op hun website plaatsen dat ME/cvs patiënten geen aanspraak kunnen maken op verslagen in het kader van arbeidsongeschiktheid en/of beroepsprocedures. Een duidelijker bewijs van discriminatie bestaat er niet. Bovendien wordt er ingegaan tegen Artikel 26 van de Code van medische deontologie (CMD 2018 – orde der geneesheren) welke stelt:
De arts bezorgt de patiënt de medische documenten die hij nodig heeft
De arts stelt deze documenten waarheidsgetrouw, objectief, voorzichtig en discreet op, met aandacht voor het vertrouwen dat de maatschappij in hem stelt. Hij vermeldt daarbij geen gegevens over derden.
De arts bezorgt op vraag van de patiënt de documenten aan de arts die de patiënt aanwijst.
Dat maakt mij kwaad!
Van 2011 tot 2019 was ik bestuurslid van een patiëntenbelangenorganisatie, ik heb opiniestukken geschreven, betogingen georganiseerd en op de barricade gestaan. Dat heeft bloed, zweet en tranen gekost tot ik er wegens gezondheidsredenen mee moest stoppen. Maar het vuur in mij flakkert af en toe nog op want het onrecht naar patiënten toe raakt mij nog steeds diep in het hart.
Acht jaar lang heb ik destijds geprobeerd om politici, medici en instanties ervan te overtuigen dat een biomedische aanpak en benadering van de ME/cvs problematiek een noodzakelijk iets is om de strijd tegen deze ziekte en de gevolgen ervan te winnen. Acht jaar lang ben ik van het kastje naar de muur gestuurd door het RIZIV, de CM, de Ministers van Volksgezondheid, de commissie Volksgezondheid en tal van parlementsleden. In het buitenland beweegt er van alles maar in België houdt men halsstarrig vast aan een wetenschappelijk en maatschappelijk voorbijgestreefd standpunt over de ziekte. Schaamteloos publiceert de hoofdgeneesheer van de CM een boek dat ME/cvs gelijkstelt aan massahysterie.
Mijn vertrouwen en geloof in de politiek en onze instellingen is dan ook zo goed als verdwenen, net zoals bij een groot deel van onze 2000 leden destijds.
Toch geloof ik nog in gerechtigheid en dat die er ooit komt…
Nochtans zit het probleem diep geworteld aangezien de ziekenfondsen met de CM op kop mee aan de basis liggen van het psychologiseren van ME/cvs maar het zijn vooral bepaalde artsen die zich al jaren ten dienste stellen van de private en sociale zorgverzekeraars, die er op hun beurt voor zorgen dat er een legitiem kader voorhanden is om een psychosociale visie over het Chronisch Vermoeidheidssyndroom als medische standaard te installeren in onze maatschappij. Om dit te realiseren wordt er al decennia lang volop junk science gepubliceerd, en verschijnen er boeken aan de lopende band over stress en trauma met als uitkomst vage syndromen zoals CVS en fibromyalgie.
Het gros van de Belgische artsen gaat mee in dit verhaal omdat het hen wordt voorgeschoteld als evidence based geneeskunde terwijl dit helemaal niet het geval is.
Het CDC en het NIH stellen sedert 2016 duidelijk dat ME/cvs een biologische ziekte is en dat psychosociale interventies zoals CGT of GET geen enkele wetenschappelijke bewijskracht hebben opgeleverd als deugdzame therapieën.
Terwijl het CEBAM niet in staat is op de vraag te antwoorden of CGT en GET evidence based therapieën zijn voor ME/cvs blijft het RIZIV met universitaire ziekenhuizen gretig bestuursovereenkomsten afsluiten waarin te lezen staat dat de behandeling evidence based is. Het RIZIV is in feite dus corrupt en zondigt al menige jaren tegen de principes waarvoor evidence based geneeskunde zou moeten staan.
De patiënten staan hier machteloos tegenover en moeten alles lijdzaam ondergaan.
*From NICE guideline – Reference number:NG206 -Published: 29 October 2021
– The committee wanted to highlight that cognitive behavioural therapy (CBT) has sometimes been assumed to be a cure for ME/CFS. However, it should only be offered to support people who live with ME/CFS to manage their symptoms, improve their functioning and reduce the distress associated with having a chronic illness.– Graded exercise therapy is a term used in varying ways by different services supporting people with ME/CFS.
In this guideline, graded exercise therapy is defined as first establishing an individual’s baseline of achievable exercise or physical activity, then making fixed incremental increases in the time spent being physically active. This definition of graded exercise therapy reflects the descriptions given in the evidence that was reviewed, and it is this approach that the guideline says should not be undertaken.
An individualised approach that should be taken for people with ME/CFS who choose to undertake a physical activity or exercise programme is described in recommendations 1.11.10 to 1.11.13.
Verder wens ik u eveneens de aandacht te vestigen op een pervers gevolg van de beslissing om de werkloosheidsuitkering na 2 jaar af te nemen. Niemand spreekt over de groep van zieke mensen die van het ziekenfonds naar de VDAB zijn doorgesluisd nadat ze geschorst waren door de adviserend geneesheer of de geneeskundige inspectie van het RIZIV. Velen gingen tegen deze schorsing in beroep maar verloren vaak hun zaak vanwege corrupte gerechtsdeskundigen die ME/cvs als neurastenie bestempelen en bijgevolg niet ernstig nemen. Deze chronisch zieken leven nu van een werkloosheidsuitkering maar werken niet omdat de VDAB hen ongeschikt acht voor de arbeidsmarkt. Het is de wereld op zijn kop, de VDAB en GTB achten jou te ziek om te werken (wat ook zo is) maar voor het ziekenfonds ben je niet ziek genoeg. Wat gaat deze groep van zwakkeren moeten doen als hun werkloosheidsuitkering na 2 jaar wordt afgenomen omdat ze niet aan de slag gaan? Werken kunnen ze niet, dus dat worden stuk voor stuk gezinsdrama’s.
Hopende u interesse te hebben gewekt voor deze problematiek, verblijf ik, met de meeste hoogachting,
Gunther De Bock
*Bio Gunther De Bock
Gunther De Bock is reeds 26jaar ME/CVS patiënt. Sinds 2007 was hij actief binnen CVS verenigingen. In 2011 stond hij samen met zijn partner aan de wieg van de Antwerpse patiëntenbelangenorganisatie ‘Wake-Up Call Beweging vzw’. Sindsdien heeft hij onophoudelijk de Belgische en Vlaamse overheid gewezen op de tekortkomingen van het gezondheidsbeleid inzake ME/cvs. Hij hekelt hierbij vooral de passieve houding van de overheid en het totale gebrek aan stimulansen voor meer biomedisch onderzoek naar oorzaken en behandeling van deze ziekte. Nochtans wees de Hoge Gezondheidsraad reeds in het jaar 2000 op de noodzaak naar meer fundamenteel onderzoek naar ME/cvs. In 2013 was hij de eerste ondertekenaar van het parlementair verzoekschrift ‘Erkenning en betere geneeskunde door onderzoek’.
Myalgic Encephalomyelitis/Chronic Fatigue Syndrome: the biology of a neglected disease – PubMed
Overactive immune responses in ME/CFS | National Institutes of Health (NIH)
Deze opinie werd op 10 oktober gepubliceerd in Humo onder de (verkeerdelijke) titel en in een verkorte versie, waarbij de kern van de boodschap wel overeind bleef:
