Bron : Artsenkrant (Belgie) Datum: Nr. 1711 – 15.11.2005
Een studie van de faculteit Lichamelijke Opvoeding en Kinesitherapie van de Vrije Universiteit Brussel bevestigt het verband tussen een intracellulaire immuunstoornis en vermoeidheid na inspanning bij patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom. Lichaamsbeweging blijft nodig voor deze patiënten, maar dient beter aangepast aan de biologische realiteit van de individuele patiënt, besluiten de vorsers.
Waarom patiënten met chronisch vermoeidheidsyndroom (CVS) zo’n abnormale respons op inspanning vertonen, is nog niet helemaal ontrafeld. De aanwijzingen dat het om een intracellulaire immuunstoornis gaat, stapelen zich echter op. Eerder hadden Amerikaanse, Franse en ook Belgische onderzoekers van de VUB ernstige afwijkingen in de witte bloedcellen van pati?nten met CVS vastgesteld. In deze studies werd een overmatige activiteit van het enzym elastase ge?dentificeerd als de voornaamste factor, maar ook de enzymen proteïne kinase R en RNase L speelden een rol. Om een duidelijker zicht te krijgen op de interacties tussen verschillende intracellulaire immuunvariabelen en inspanning bij patiënten met CVS zetten Jo Nijs et al. een onderzoek(1) op bij 16 CVS-patiënten die een maximale inspanningstest leverden op een fietsergometer. Daarbij werden de cardiorespiratoire variabelen opgevolgd, terwijl een bloedafname informatie opleverde over een hele reeks immuunvariabelen. Uiteindelijk bleek de elastase activiteit de enige factor die verband hield met de afname in zuurstofopname, terwijl de proteïne kinase R activiteit de belangrijkste factor was voor de afname in arbeidsbelasting. Elastase activiteit bleek verder ook geassocieerd met een beperking van de nagestreefde hartfrequentie. Afweersysteem sparen De data vormen een bijkomende aanwijzing dat er inderdaad een verband bestaat tussen een intracellulaire immuunstoornis en prestaties bij inspanning bij patiënten met CVS. Om een causaal verband echt te bewijzen, is een prospectief longitudinaal onderzoek nodig over deze interacties, verduidelijken de vorsers. De gegevens benadrukken alvast de noodzaak om bij de revalidatie van CVS rekening te houden met de lichamelijke mogelijkheden van de patiënt. Recent onderzoek bevestigde inderdaad dat overdreven lichamelijke activiteit het afweersysteem van CVS-patiënten verder ontregelt. “Het is de taak van de kinesitherapeut om de CVS-patiënt aan te leren te bewegen binnen de beperkte mogelijkheden van zijn of haar lichaam, zonder dat daarbij het afweersysteem schade ondervindt van de inspanning. Dat wil niet zeggen dat de CVS-patiënt nog minder moet bewegen, maar wel anders moet leren bewegen: gespreid over de dag en met voldoende pauzes, om het lichaam de kans te geven om te recupereren”, aldus de auteurs van de studie. Op dit ogenblik wordt in de oefenprogramma’s, die vaste schema’s hanteren, nog weinig rekening gehouden met de variërende klachten van de CVS-patiënt.
