Bron:

| 1190 x gelezen

Hoewel langdurige COVID een heterogene aandoening is (met meer dan 200 geassocieerde symptomen), is er een bepaald deel van de personen binnen deze groep die voldoen aan de ME/cvs-criteria zoals de Canadese Consensus Criteria (CCC). Aangezien veel mensen melden dat een infectieziekte voorafging aan de ontwikkeling van hun ME/cvs-symptomen, is het misschien geen verrassing dat sommige personen symptomen van ME/cvs vertonen na een SARS-CoV-2 (COVID-19)-infectie.

Dr. Katie Peppercorn en collega’s voerden een pilootstudie uit om te onderzoeken of langdurige COVID en ME/cvs (vóór de COVID-pandemie) op fysiologisch niveau op elkaar lijken. De onderzoekers vonden overeenkomsten in de activiteit van het immuunsysteem, waarbij een reeks eiwitten en moleculaire reactiepaden betrokken zijn, tussen de twee aandoeningen.

Wat heeft de studie gedaan?

Het doel van de pilootstudie was om ‘specifieke gebieden van cellulaire fysiologie te identificeren die nog steeds disfunctioneel waren’ bij personen met langdurige COVID een jaar na hun eerste SARS-CoV-2-infectie. De hypothese was dat er vergelijkbare moleculaire reactiepaden aangetast zouden zijn die zouden bijdragen aan het verklaren van de ‘sterk overlappende symptomen en pathofysiologie van zowel langdurige COVID als ME/cvs’.

De onderzoekers analyseerden eiwitten in immuuncellen – bekend als perifere mononucleaire bloedcellen (PBMC’s) – van zes personen met langdurige COVID en vijf gezonde controles die waren gematcht voor leeftijd en geslacht. De resultaten van de analyse werden vergeleken met een eerdere studie met een ME/cvs-cohort (gediagnosticeerd volgens de CCC).

Wat heeft de studie gevonden?

Analyse van meer dan 3000 eiwitten identificeerde 162 eiwitten die differentieel gereguleerd waren (verschillend in niveau/activiteit) bij personen met langdurige COVID in vergelijking met gezonde controles. 37 van deze eiwitten waren gerelateerd aan de activiteit van het immuunsysteem en 21 waren gerelateerd aan de mitochondriale functie – belangrijke aandachtsgebieden in ME/cvs-onderzoek.

Er was enige overlap in differentieel gereguleerde eiwitten in de deelnemers met langdurige COVID vergeleken met het ME/cvs-cohort. Er moet echter worden opgemerkt dat niet alle verschillen statistisch significant waren.

Discussie

Volgens de onderzoekers gaven de resultaten aan dat de activiteit van het immuunsysteem van deelnemers met langdurige COVID, een jaar na het begin van de ziekte, ‘dramatisch verschilde’ van die van gezonde controles. Ze vermeldden dat dit een ‘chronische disfunctionele toestand weerspiegelt die niet was hersteld van de verwachte transiënte/ontstekingsreactie die was opgezet om het hoofd te bieden aan de oorspronkelijke infectie met SARS-CoV-2’.

Volgens een recent nieuwsartikel – “Hoofdauteur emeritus professor Warren Tate zegt dat het onderzoek – de eerste vergelijkende moleculaire studie van de immuunceleiwitten van beide aandoeningen [langdurige COVID en ME/cvs] – “sterk bevestigt” dat er een verband is tussen de twee. Vandaar dat de studie impliceert dat het therapeutisch richten van immuun-/ inflammatoire reactiepaden als behandeling een gebied is dat de moeite van het onderzoeken waard is.

De kleine steekproefomvang, zoals typerend is voor een pilootstudie, beïnvloedt de generaliseerbaarheid van de bevindingen. Daarnaast was er een discrepantie in de gemiddelde duur van de ziekte – één jaar voor personen met langdurige COVID versus 16 jaar voor het ME/cvs-cohort. De onderzoekers stellen dat het mogelijk is dat deze verschillen de variatie in tijd sinds het begin van de aandoeningen in de respectievelijke cohorten weerspiegelen. Hopelijk wordt met deze beperkingen rekening gehouden in toekomstige studies, waardoor onze kennis van zowel langdurige COVID als ME/cvs verder toeneemt.

Lees over het schatten van de prevalentie van ME/cvs bij personen met een langdurige COVID:

© ME Research UK, 19 februari 2024. Vertaling admin, redactie NAHdine, ME-gids.

Citeren?

Peppercorn, K., Edgar, C.D., Kleffmann, T. et al. A pilot study on the immune cell proteome of long COVID patients shows changes to physiological pathways similar to those in myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome. Sci Rep 13, 22068 (2023). https://doi.org/10.1038/s41598-023-49402-9

Geef een reactie

Zijbalk

Volg ons
ma
di
wo
do
vr
za
zo
m
d
w
d
v
z
z
30
1
2
4
5
7
8
9
10
11
12
13
14
15
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
1
2
3
03 okt
03/10/2024    
18:00 - 20:00
Registreer voor "Skeletspiervermoeidheid en post-exertionele malaise bij patiënten met long Covid en implicaties voor ME/cvs" Op donderdag 3 oktober 2024 organiseert Solve M.E. een gratis [...]
(Halve) marathon t.v.v. Not Recovered Belgium
06/10/2024    
10:00 - 16:00
Mieke, Achiel, Titus en Lucas gaan proberen de halve resp. volledige marathon van Brugge te lopen! Hier hun verhaal: Bluvngoan ! Op karakter doordoen, voor [...]
16 okt
16/10/2024    
18:00 - 20:00
Live-Webinar Fortbildung der Charité, TU München und DG MECFS für medizinisches Fachpersonal  am 16.10. 18 - 20 Uhr „ME/CFS, Post-COVID – postinfektiöse Erkrankungen“ Programm und [...]
Events on 06/10/2024
Recente Links