Naar aanleiding van foto’s en dagboekfragmenten reflecteert Judit Daniëls openhartig op haar leven met ME, kanker en polyartritis. In 1993 kreeg zij ME, een ziekte die officieel nog steeds niet bestaat, maar wel je hele leven op zijn kop zet. In een wereld vol onbegrip, onwetendheid, onduidelijkheid en onzekerheid moest zij zich staande zien te houden. Letterlijk en figuurlijk. Tien jaar later werd borstkanker geconstateerd. Een duidelijke diagnose en een concreet behandelplan vormden – hoe afschuwelijk ook – een verademing: “Ik heb kanker, dus ik besta!” Haar leven zag er ineens weer totaal anders uit. Eind 2005 werd ze …