Prof Maureen Hanson, Cornell University.
Myalgische Encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom (ME/cvs) is een langdurige ziekte met een breed scala aan symptomen, geen bekende behandeling en een onduidelijke oorsprong. Toch blijven onderzoekers naar antwoorden zoeken, aangezien zo’n 65 miljoen mensen over de hele wereld aan de ziekte lijden.
Prof. Maureen Hanson van de Cornell University bespreekt hoe zij en doctoraatsstudent James O’Neal de onderzoeksarchieven doorzochten om na te gaan of een genus van RNA-virussen, enterovirussen genaamd, de meest waarschijnlijke boosdoeners zijn en of de bevindingen implicaties hebben voor toekomstig onderzoek naar “langdurige COVID”.
Net als SARS-CoV-2, dat Covid-19 veroorzaakt, zijn enterovirussen (EV’s) RNA-virussen die tot ernstige ziekte en dood kunnen leiden. Eén type EV veroorzaakt poliomyelitis, dat nu grotendeels is overwonnen door quasi universele vaccinatie.
Maar er bestaat geen vaccin tegen vele andere soorten EV’s, die op grote schaal kunnen circuleren. De Centers for Disease Control and Prevention schatten dat er in de VS elk jaar tussen 10 en 15 miljoen enterovirale infecties plaatsvinden.
EV’s worden reeds lang verdacht als causale agentia bij uitbraken van een ziekte die nu gewoonlijk ME/cvs (myalgische encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom) wordt genoemd. Uitbraken zijn gedocumenteerd sinds het begin van de vorige eeuw maar deden zich waarschijnlijk al vroeger voor.
Velen zijn zich er niet van bewust dat ME/cvs in epidemische vorm kan voorkomen. De ziekteverwekker(s) die aan de basis liggen van de meeste van deze uitbraken, zijn nog steeds niet geïdentificeerd. Een van de redenen voor deze betreurenswaardige situatie is dat de vroegere technologie voor virusidentificatie niet zo krachtig was als de methodes van vandaag.
Overweeg hoe snel de volledige sequentie van SARS-CoV-2 werd verkregen, niet lang nadat een nieuwe ziekte de kop opstak. Een andere reden waarom uitlokkers van ME/cvs niet bekend zijn, is dat de bestaande technologie niet werd ingezet voor het identificeren van de agentia die in het midden van de jaren tachtig meerdere uitbraken veroorzaakten. Het falen van federale agentschappen in het onderzoeken van deze uitbraken, vaak afgedaan als hysterie of onbelangrijk, is goed gedocumenteerd in het boek Osler’s Web van onderzoeksjournalist Hillary Johnson’s.
65 miljoen gevallen van ME/CVS wereldwijd
ME/cvs is geen zeldzame noch een banale ziekte. Onderzoeksmedewerker Arnaud Germain en ik publiceerden onlangs een schatting van 65 miljoen gevallen van ME/cvs wereldwijd. De meeste mensen met de ziekte zijn niet in staat om voltijds te werken en velen zijn aan huis of bed gekluisterd.
Ondanks het voortdurende mysterie over de oorzaken van de ziekte, zijn er aanzienlijke aanwijzingen dat EV’s een rol spelen in veel vroegere gevallen van ME/cvs. In een recente review in Frontiers in Medicine door doctorandus Adam O’Neal en mezelf, bespreken we het historische bewijs voor EV’s als oorzakelijk in uitbraken van ME/cvs.
Naast epidemiologische overwegingen komt er veel bewijs van antilichaamtesten, die aangevraagd werden door opmerkzame artsen op het moment van acute ziekte. Onmiddellijke testen na een acute ziekte zijn van cruciaal belang.
Maar wanneer testen worden uitgevoerd bij patiënten vele jaren na het begin van de chronische ziekte, zijn de resultaten niet doorslaggevend. Zowel ME/cvs-patiënten als gezonde personen zullen naar verwachting immunologische bewijzen hebben van een vroegere infectie, waardoor het onmogelijk wordt om een vroegere blootstelling te herkennen die tot chronische ziekte zou kunnen geleid hebben.
Is ME/cvs een chronische EV-infectie?
Onze bespreking gaat ook in op de mogelijkheid dat EV’s actief betrokken blijven bij het veroorzaken van de ziektesymptomen. Een kenmerk van EV’s dat vaak niet wordt herkend, is hun vermogen om zichzelf voor lange periodes in weefsels te handhaven door middel van downregulatie van replicatie.
We belichtten werk uit het verleden dat aantoonde dat cellen een langdurige toestand op lange termijn van EV-infecties kunnen hebben. Lage hoeveelheden in weefsels kunnen alleen worden gedetecteerd als moderne PCR-
Maar de belangrijkste te onderzoeken weefsels – zoals hart of hersenen – zijn niet gemakkelijk te verkrijgen van levende patiënten. In de laatste jaren heeft serieus onderzoek naar chronische EV-infectie bij ME/cvs zich voornamelijk voorgedaan bij EVMED door de inspanningen van Dr. John Chia en door de publicatie door Dr. Byron Hyde van belangrijke boeken die de vroegere bewijzen voor betrokkenheid van EV bij ME/cvs-uitbraken en sporadische gevallen bespreken.
Waren EV’s de oorzaak van bijna alle gevallen van ME/cvs van vóór 2020?
Vaak wordt beweerd dat “infectie met veel verschillende ziekteverwekkers tot ME/cvs kan leiden”. Het is eigenlijk niet bekend of dit waar is. De meerderheid van de personen met ME/cvs zal vermelden dat hun ziekte volgde op een virusachtige ziekte, waarbij de identiteit van het virus niet werd vastgesteld.
Een aanzienlijk deel zal zeggen dat ME/cvs volgde op een geval van klierkoorts/ziekte van Pfeiffer. Maar heeft het Epstein-Barrvirus geleid tot ME/cvs, of heeft het er alleen maar voor gezorgd dat een EV-infectie meer kans had om gevolgen op lange termijn te hebben? Aangezien zes maanden van nieuwe vermoeidheid vereist zijn voor de diagnose ME/cvs, kunnen bijkomende infecties, symptomatisch of niet, zijn opgetreden na het acute begin van klierkoorts/ziekte van Pfeiffer. Zoals we schreven:
“… uit enquêtes blijkt ook dat patiënten hun begin toeschrijven aan een verscheidenheid aan andere redenen, waaronder emotionele stress, levensgebeurtenissen, recente reizen, ongevallen, giftige stoffen, of schimmel. Sommige van deze gebeurtenissen en blootstellingen kunnen echter louter toevallig zijn en eigenlijk te wijten zijn aan een enterovirale infectie die onopgemerkt of zeer mild was, aangezien veel enterovirale infecties asymptomatisch zijn.”
Zijn SARS-virussen de tweede klasse van RNA-virussen die ME/cvs veroorzaken?
Op het moment van schrijven werden er personen al in maart 2020 ziek met relatief milde of zelfs asymptomatische gevallen van Covid-19 en waren zij 16 maanden later nog steeds ziek – momenteel “langdurige COVID”-patiënten genoemd.
Sommigen vertonen nu de zes maanden van vermoeidheid, postexertionele malaise en niet-verkwikkende slaap, en cognitieve problemen of orthostatische intolerantie, vereist voor de diagnose ME/cvs volgens de National Academy of Medicine. Nochtans vertonen vele patiënten met langdurige COVID ook bijkomende symptomen die niet typisch worden gezien bij ME/cvs-patiënten van vóór 2020, terwijl anderen grotendeels hersteld zijn, wat ongewoon is bij ME/cvs.
De mogelijkheid dat ME/cvs-patiënten een persisterende EV-infectie hebben, is zeker relevant voor onderzoek naar langdurige COVID. Verschuilen RNA’s of virale eiwitten van SARS-CoV-2 zich in weefsels, die niet gemakkelijk kunnen worden opgespoord met de in gebruik zijnde standaardmethoden?
Om de aandacht te vestigen op een verwaarloosd onderzoeksgebied, zijn wij begonnen met ons onderzoek naar EV’s in ME/cvs lang voordat het fenomeen van langdurige COVID werd erkend. Hopelijk zal de verhoogde interesse in postacute virale syndromen als gevolg van de pandemie resulteren in nieuw onderzoek naar de mogelijkheid van chronische virale infectie bij beide ziekten.
Prof. Maureen Hanson is Liberty Hyde Bailey Professor aan het Departement van Moleculaire Biologie en Genetica en Directeur van het Center for Enervating Neuroimmune Disease aan de Cornell University, dat wordt gesteund door particuliere donateurs en stichtingen, alsmede door een NIH-subsidie voor ME/CFS Centers (NINDS U54NS105541).
Als u onlangs een onderzoekspaper bij Frontiers heeft gepubliceerd en een editorial over uw onderzoek wilt schrijven, neem dan contact op met het Science Communications team op press@frontiersin.org met ‘guest editorial’ in uw onderwerpregel.
RICHTLIJNEN VOOR HERPUBLICATIE: open toegang en het delen van onderzoek is onderdeel van de missie van Frontiers. Tenzij anders vermeld, kan u artikels uit de Frontiers nieuwsblog herpubliceren – zolang u een link naar het originele onderzoek toevoegt. Verkopen van de artikels is niet toegelaten.
© Frontiers Science News, 12 augustus 2021. Vertaling Zuiderzon, redactie NAHdine en Abby, ME-gids.
