Onlangs ben ik gestart met een nieuwe hobby/project: een website waarin ik mijn ervaringen deel over mijn poging om m’n leven groener te maken. Geen chemische troep meer, alles natuurlijk, dat is mijn doel. Ik zet er allerlei dingen neer: reviews over natuurlijke cosmetica, supergemakkelijke DIY, receptjes, en wat ik nog meer tegenkom op mijn pad.

Omdat ik weet dat veel medepatiënten hier ook in geïnteresseerd zijn, deel ik het hier dus ook, voor wie wil!

www.practicallypure.com

Ook te volgen via Facebook of Twitter!

Ik ga gifvrij!

Ok, dat is een utopie, zeker als je dichtbij de industrie woont, zoals ik toevallig. Maar het laatste jaar ben ik hard aan het denken geslagen. Er zijn zoveel zieke mensen. Iedereen kent wel een paar mensen met kanker. Ook kinderen. Auto-immuunaandoeningen, zoals MS? Ja, ken ik ook. Natuurlijk mijn eigen ME/lyme-genoten. Fibromyalgie. Prikkelbare darmen. Crohn. Astma. Alzheimer. Parkinson. Allerlei allergieën, gedragsstoornissen en ga zo maar door. En dan heb je nog de mensen die met vage klachten lopen, die altijd moe zijn, of regelmatig hoofdpijn hebben. Allerlei aandoeningen die meer en meer lijken voor te komen (ik denk niet dat het alleen maar zo lijkt, maar ik heb even niet de energie om ook te gaan opzoeken in de wetenschappelijke literatuur of het ook echt zo is).

Sinds ik ziek werd, ben ik noodgedwongen bewuster moeten gaan eten. Al snel kreeg ik een suikervrij dieet. En glutenvrij, en dit en dat. Goed, ik ben dus al ettelijke jaren bezig met letten op wat ik in mijn mond stop. Etiketjes lezen. Nu viel het toch wel op dat er heel wat dingen op die etiketjes staan, die niet echt eetbaar klinken. Daarom ging ik me vorig jaar verdiepen in al die E-nummers en andere toevoegingen. Ze zijn niet allemaal slecht, niet allemaal chemisch ook. Maar het overgrote merendeel is dat toch echt wel. Het was schokkend te zien wat wij, met een minimum aan potjes en zakjes, toch binnenkregen aan chemische brol. Ik ontdekte zo bijvoorbeeld dat er chemische bestanddelen van anti-vries in mijn yuca-chips zaten. Ook minder spectaculaire dingen kwamen voorbij, maar opvallend vaak viel het woordje kankerverwekkend. Immuunsysteem-beïnvloedend, dat ook. Niet echt een fijn gevoel, als je weet dat ik met mijn immuunziekte meer kans maak op vroegtijdige kanker. Goed, wij gingen dus over op volledig natuurlijk eten. Géén plastieken margarine, maar echte roomboter. En beter nog, kokosolie. Kruiden zonder smaakversterkers. En ga zo maar door.

Maar natuurlijk zit er niet enkel bij ons voedsel rommel. Van onze vorige schoonmaakproducten kreeg ik instant migraine, en zelfs ademhalingsproblemen. Die waren dus al grotendeels vervangen door meer natuurlijke, milieuvriendelijke alternatieven.

Hoofdpijn, dat krijg ik trouwens ook van parfum. Ik draag het daarom al jaren niet meer, en mijn vriend en ik hebben allebei deorollers in plaats van spuitbussen, omdat ik benauwd wordt als iemand met een spuitbus sprayt. (Ik weet het, ik klink echt als een kneusje, zo’n teer bleek kind dat nergens tegen kan). In de badkamer ’s ochtends, moet ik vreselijk vaak niezen. Dat zette me weer verder aan het denken. Wat smeer ik eigenlijk elke dag op mijn huid? Wat zit er in mijn haarproduct? In mijn douchegel? De huid neemt ook op wat je erop smeert, eigenlijk “eet” die ook, toch? Verder met mijn zoektocht dus. Okee… Waar het met de voeding, omdat we toch al vers en gezond aten, nog meeviel, blijkt dit wel een ander paar mouwen te zijn. Werkelijk in alle verzorgingsproducten die ik gebruik, en in alle schmink, ook die dure van de apotheek, zitten tientallen chemische carcinogenen. Ook kankerverwekkend dus! En hormoonbeïnvloedend. Allergie-opwekkend. Giftig voor het centrale zenuwstelsel. Of wat dacht je van een geregistreerd pesticide in onze handzeep, dat de vruchtbaarheid kan verminderen en carcinogeen is? Ik voel me niet echt meer proper, nu ik weet waar ik me eigenlijk dagelijks in was. Je valt van je stoel als je ziet wat voor smeerlapperij er zelfs in babyproducten zit. Ik las ook over bestanddelen van zonnecrème die in kankergezwellen werden teruggevonden. De ironie!

Weg ermee!

En zo ben ik nu dus bezig met het zoeken naar alternatieven. Die bestaan, echt waar! En als je even zoekt, hoeft het echt geen tonnen meer te kosten dan de reguliere merken. Ik bestelde zelfs dingen die drie keer goedkoper waren dan mijn vorige product. Anderen waren dan ook weer drie keer duurder, dus het houdt mekaar in evenwicht, zullen we maar denken.

Het buitensmijten van die lading chemische spullen voelt goed! Mijn heerlijke petroleum-lippenbalsem heb ik al vervangen door puur kokosvet. Het potje heb ik gerecycleerd, en meteen wat opgevrolijkt. Ik word er helemaal blij van!

Next up: het kledingwasmiddel onder de loep nemen. En de wasverzachter. En zo zullen er nog wel dingen volgen.

Ik weet dat veel mensen dit belachelijk vinden. Dat het zo’n kleine hoeveelheden zijn, die geen kwaad kunnen, zullen ze zeggen. Maar tel alles eens op? Anderen willen het liever niet weten, of vinden dat er geen beginnen aan is om chemische stoffen te weren. Persoonlijk steek ik liever niet mijn kop in het zand. Ik kom zo al genoeg in contact met dingen waar ik niets aan kan veranderen. Hormonen en antibiotica in vlees, pesticiden op groente en fruit. Lucht- en bodemvervuiling. Wij hebben helaas niet het geld om alles biologisch te kopen. Maar de dingen waar ik wél iets aan kan veranderen, die schrap ik dan liever. Mijn immuunsysteem is al zwak genoeg. Mijn lichaam is al zo beladen met veel te hoge concentraties aan zware metalen. Mijn systeem kan zichzelf niet goed ontgiften. Dus geef mij dan maar puur natuurlijke douchegel, shampoo, zonnecrème en make-up. Die je lichaam verzorgen, in plaats van vergiftigen. Wie weet krijgt mijn lijf het dan weer een procentje minder zwaar. Maar ook voor alle gezonde mensen zou ik zeggen, denk eens na over wat je dagelijks eet en smeert. Ik vind het niet zo toevallig allemaal. Gezondheid is het meest kostbare goed dat je hebt, neem het van mij aan. Helaas gaat het grote geld voor de industrieën nog altijd voor op de gezondheid van mensen in onze maatschappij, maar ik wil daar niet meer aan meewerken.

Nog een leuk filmpje:

© Sowfia, Blog Tussen dromen en leven, 17 mei 2013