16 december 2006
Eindelijk begrijp ik.
De wetten van de mensen, zij verschillen 180 en misschien zelfs 360 graden dan de wetten van de dierenwereld.
Mijn herder is mij ontvallen, nooit eerder heb ik mij zo eenzaam gevoeld.
Enkel rouw is mijn metgezel, mijn teckel wisselt qua stemming.
Kent ook momenten van geluk, maar dat doet zij voor mij.
Zij vindt het erg haar baas ongelukkig te zien, ook zij mist het LEVEN.
D
Vanavond stuurde ik mijn ouders de foto van mijn nieuwe pup.
Een Mechelaar, houd teveel van dominantie om dit los te laten.
Dominantie in respect, in basis kracht(nooit macht)da, s mijn vorm van leven.
Nu, begrijp ik: men, de gemiddelde machtspatser wordt gek van mij.
Ongrijpbaar volg ik mijn eigen heldere wetten, oerwetten.
Simpel voorbeeld: vertrouwen, ik vertrouw pas als iemand mij dit laat zien.
Iemand dwingt het af door inhoud en beleid, niet door pronk(donk) en macht.
De oerwetten, zij zijn altijd eerlijk, al voelt dit niet altijd zo bij mijn gemis aan Rex.
Zonder de oerwetten en weerspiegeling: daar kan ik echt niet leven.
Ben dan immens ongelukkig.
Ik zeg ook altijd ik besta niet zonder mijn roedel.
Mijn roedel bestaat niet zonder mij.
Maandag, de achttiende haal ik haar op.
Mijn chique deken is nu voor de mand, ik kruip wel onder een oude deken.
Ik ben weer op weg naar huis: Rex verteld mij stil: blij voor mij te zijn.
Wenend knik ik hem toe, jou had ik nooit vrijwillig laten gaan!
Kan niet wachten Lara, mijn nieuwe pup te vertellen over haar grote broer.
Ooit misschien wel haar zoon, natuur regelt eigen leven.
Mensen spelen hen rol, daar haak ik als hondenman al snel bij af.
da, s voor mij niet “THUIS”.
Geef mij maar een eerlijke grauw, kopstoot en een mand: da, s mijn thuis.
Snap nu ook waarom ik wil latten.
In mensen kom je dergelijke soort maar mondjes maat tegen.
Kan mij daar rationeel ook veel bij voorstellen.
Ik ben niet diplomatiek, en wou dat meer mensen dit erkenden.
Dan was er veel minder machtspel over onze ruggen heen.
Duur machtspel, door een hond die ik al lang zijn oren over zijn vel had getrokken.
Nee, de Verdonk dog mag als door ons betaald “vrijblijvend vals grauwen”.
Geen consequentie die ook maar ergens op lijkt.
In het asiel heet dit de rode kaart.(spuitje)
Ik zeg terecht, maar ben “enkel hondenman”.
Verlang naar maandag, ik mijn grijze cellen niet meer hoef te vermoeien.
Vermoeien met de achterlijkheid van ons kabinet.
Zij diende als afleiding.
Weet nu ook weer heel goed, waarom ik niet in onze lijders geloof.
Ze kunnen niet leiden.
Ha, Lara, Kiersa mijn teckel en ik, wij vormen en leiden straks weer een eigen formatie.
Los van debiliteit op “hoog niveau”.
Henk Arjen Baas
Copyright
Eén reactie
Het leven stond even stil
wat een liefde spreekt er uit jou voor rex, een mens die zo van dieren houd is eenliefdevol mens ,ik hoop dat je met lara ook zo,n band krijgt als met rex ,dit verhaal is uit het hart gegrepepen ik ben er even stil van, bedankt arjen,jij laat zien dat er ook nog liefde volle mensen zijn liefs van alie