Steven Lubet, JD, en David Tuller, DrP, Virolog Blog, 13 november 2017
Update: 13 november
We hebben deze post geschreven op basis van een versie van de gids die recent verscheen en geüpdatet is op 31 juli 2017. Deze versie noemt Peter White als een van de drie peerreviewers. Zoals commentatoren echter al snel opmerkten nadat de post verscheen, staat Peter Whites naam niet meer op de peerreviewlijst in de huidige geposte versie van de gids, die aangeeft dat ze deze maand geüpdatet is. We proberen te bepalen wanneer en waarom deze verandering heeft plaatsgevonden.
**********
Er is iets veranderd.
Dat is de enige verklaring voor de recente publicatie van een gids voor “beste praktijken” voor “chronisch vermoeidheidssyndroom” (helaas betalend) van de BMJ Publishing Group. Hij is goed. Echt goed, eigenlijk. Eén van de belangrijkste vragen voor elke behandelingsgids is op dit moment de volgende: kan hij ertoe leiden dat een arts cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie voorschrijft voor patiënten met ME, in tegenstelling tot degenen die lijden aan een vage vermoeidheidsziekte? Het antwoord hierop is een ondubbelzinnige nee.
De gids weerlegt de PACE-studie niet met naam. Dat hoeft ook niet. Met zijn sterke nadruk op de vele fysiologische disfuncties die de ziekte kenmerken, weerspiegelt de gids een weerlegging van niet alleen PACE zelf, maar van de deconditionerings/vermijdingsangsthypothese – de fundamentele mythe van de CGT/GET-sekte. Twee jaar geleden hadden we ons nog niet kunnen voorstellen dat een organisatie die verbonden is met de Britse medische en academische gevestigde orde dit document zou gaan publiceren , toen de bedenkingen van patiënten over de PACE-trial nog niet uitgedijd waren tot een internationaal wetenschappelijk schandaal. Iemand bij BMJ begrijpt duidelijk dat de simplistische en onbewezen claims van het biopsychosociaal veld voorbijgestreefd zijn.
De auteur, Dr. James Baraniuk, is een immunoloog aan de Georgetown University en een expert op het gebied van ME/cvs evenals Golfoorlogsyndroom. (Net deze maand rapporteerden hij en een collega in een studie in het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports verschillende moleculaire patronen in het hersenvocht van patiënten met chronisch vermoeidheidssyndroom en Golfoorlogsyndroom, en gezonde controles, na inspanning.) [zie persbericht, n.v.d.r.]. De peerreviewers van de gids voor beste pratkijken waren Rosamund Vallings (Howick Health and Medical Centre, Nieuw-Zeeland), Abhijit Chaudhuri (Queen’s Hospital, Essex, VK) en verrassend genoeg, de hoofdonderzoeker van PACE, Peter White. Het aanbevelen van een artikel voor publicatie betekent niet noodzakelijk een akkoord met de conclusies ervan, maar Professor Peter White verdient toch enig krediet voor het blijkbaar goedkeuren van dit document, aangezien het in wezen de claims vernietigt die hij en zijn collega’s al tientallen jaren verkondigen.
Laten we duidelijk zijn: hoewel het The Lancet was die de eerste PACE-resultaten gepubliceerd heeft, heeft The BMJ zich ook nooit geprofileerd in het debat. Slechts één voorbeeld: toen de eerste PACE-resultaten gepubliceerd waren, stelde The BMJ in een nieuwsbericht dat 30% van de patiënten die CGT en GET kregen “genezen” waren – een duidelijke misinterpretatie van de bevindingen van de studie, waarvoor de redacteurs van de BMJ nooit de moeite genomen hebben om ze te corrigeren.
In de gids voor beste praktijken herhaalt Dr. Baraniuk nadrukkelijk volgende opvallende zaken:
- “Postexertionele malaise” of “exertionele uitputting” is het onderscheidende kenmerk van de ziekte; zoals beschreven in de samenvatting van de gids, is dit symptoom een mogelijk resultaat van “auto-immune en metabolomische disfunctie die de mitochondriale ATP-productie vermindert.”
- Studies op basis van de Oxford-criteria mogen niet gebruikt worden om behandelingsmethoden te bepalen voor patiënten die geïdentificeerd zijn door meer strikte gevalsdefinities, zoals die voor ME, die postexertionele malaise en andere kernsymptomen vereisen.
- Cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie zijn niet aangewezen voor patiënten met een strikt gedefinieerde ziekte, ongeacht of deze behandelingen aangewezen kunnen zijn voor patiënten met idiopathische chronische vermoeidheid of vermoeidheid die het gevolg is van psychologische oorzaken.
Dr. Baraniuks rapport verwerpt dus CGT en GET als doeltreffende behandelingen voor adequaat gediagnosticeerde ME/cvs-patiënten, zoals volgende citaten aangeven:
- De idee dat CGT de ziekteovertuigingen van een patiënt kan veranderen, en dat graduele oefentherapie CVS kan omkeren of genezen, wordt niet ondersteund door uitkomstgegevens na interventie.
- Er bestaat algemene bezorgdheid onder CVS-artsen dat opgelegde oefenprogramma’s significante verslechtering van de patiënt kunnen veroorzaken omwille van de inspanningsgeïnduceerde musculoskeletale pijn, neurocognitieve stoornissen, zwakte, en langdurige bedrust die patiënten nodig hebben om ervan te herstellen.
- In de dagelijkse medische praktijk heeft CGT geen klinisch significante langdurige voordelen opgeleverd voor CVS.
Dit rapport is beschamend voor het National Institute for Health and Care Exellence (NICE). NICE ontwikkelt klinische richtlijnen die op grote schaal gevolgd worden in het VK, en ook in andere landen. Een controleteam van NICE had de gelegenheid om dezelfde recente wetenschappelijke literatuur in te kijken die beschikbaar was voor Dr. Baraniuk, en deed in juni de aanbeveling dat het agentschap geen veranderingen moest aanbrengen aan hun richtlijn uit 2007 – die natuurlijk CGT en GET als doeltreffende behandelingen benadrukt.
In september, nadat de patiëntenorganisaties zich met klem verzet hebben tegen deze aanbeveling, verwierp NICE ze en kondigde aan dat de richtlijn uit 2007 in plaats daarvan volledig herzien zou worden. De nieuwe NICE-commissie die belast zal worden met het ontwikkelen van nieuwe richtlijnen, zou Dr. Baraniuk moeten bedanken voor het feit dat hij hen een heel goed draaiboek bezorgd heeft.
Het zou fascinerend zijn om het verhaal achter dit rapport te horen te krijgen. Wat verwachtte de BMJ Publishing Group toen Dr. Baraniuk deze opdracht op zich nam? Wat dacht Professor White echt tijdens zijn peerreview van een document dat dergelijke schade aan zijn nalatenschap veroorzaakt? Erkennen Professor White en zijn collega’s eindelijk dat de bredere wetenschappelijke gemeenschap hun gebrekkige studie verworpen heeft en dat hun lange regeerperiode over dit onderzoeksdomein eindelijk ten einde loopt?
Het is te vroeg om te zeggen of Dr. Baraniuks rapport een omslagpunt zal zijn in de Britse opvattingen over en behandeling van ME/cvs. Oude vooroordelen (en paradigma’s) gaan niet zomaar ten onder en de door PACE beïnvloede Britse medische en academische gevestigde orde is erg verankerd. Niettemin is het binnenkort misschien definitief gedaan met argumenteren dat valide onderzoek gebaseerd kan zijn op de Oxford-criteria of dat “beste praktijken” het in diskrediet gebrachte CGT/GET-model kunnen omvatten.
© David Tuller, Virology Blog. Vertaling zuiderzon, redactie abby, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
