David Tuller, DrPH, Virology Blog, 28 maart 2018
Op 20 februari leidde Carol Monaghan, parlementslid voor de Schotse National Party, een buitengewoon debat in het House of Commons over de ethische en methodologische tekortkomingen van de PACE-studie. Het debat omvatte een bespreking over de invaliderende aard van de ziekte, de belangenconflicten van de PACE-auteurs, de betreurenswaardige afhankelijkheid van subjectieve uitkomstmaten die de studie vertoonde, de onaanvaardbare omwisseling in uitkomsten die de bevindingen van het rapport sappiger maakten, de honderdduizenden pond die de Queen Mary University spendeerde om de vrijgave van de ruwe gegevens te vermijden, en de “verwoestende” impact van de studie op patiënten.
Een collega stelde een vraag aan Monaghan, zelf leraar wetenschappen, over de uitvoering van de PACE-studie en het “verdoezelen” van de resultaten die beloofd werden in het protocol. Dit is wat ze antwoordde: “Ik denk dat als alle details van de studie bekend worden gemaakt, ze zal beschouwd worden als een van de grootste medische schandalen van de 21ste eeuw.” Het is niet verwonderlijk dat het gehele debat en die uitspraak in het bijzonder een hart onder de riem waren voor de patiëntengemeenschap en dat het hoop bracht dat de schijnbare macht van de ideologische CGT/GET-brigades die het PACE-verhaal vormgaven, aan het tanen is.
Professor Michael Sharpe, een van de bakens van die brigades, leek niet al te blij met het debat. Nadien probeerde hij met Parlementslid Monaghan in gesprek te gaan, en het leek erop dat hij op een pedante manier zijn eigen visie op PACE bij haar wou doordrukken. In een neerbuigende tweet vroeg hij haar of ze de studie wel had gelezen. “Ik stuur u met plezier een exemplaar”, verzekerde hij haar.
michael sharpe on Twitter
@MEAssociation @CMonaghanSNP Dear Ms Monaghan, Have you read the actual research publication. I shall be very happy to send you a copy.
Dit is een vragenronde die ik kortgeleden via e-mail hield met Parlementslid Monaghan:
Hoe bent u geïnteresseerd geraakt in de kwestie ME/CVS? Had u een persoonlijke of familiale connectie met de ziekte?
Tijdens mijn eerste verkiezingscampagne in 2015 bezocht ik een kiezer thuis, die al meer dan 30 jaar met ME leefde. Ik wist weinig of niks over ME en beschouwde het als een aandoening die je gewoon moe maakt. Ik veronderstel dat dat typisch is: tenzij je persoonlijke ervaring hebt met ME, blijft het echt een onbekende ziekte.
De daaropvolgende jaren namen verschillende kiezers die ME hebben, contact op met mij. Wat mij vooral opviel, was het gebrek aan beschikbare steun – de belangrijkste verzorger is vaak een ouder op leeftijd en overheidssteun is vaak minimaal.
Gezien de invloed van de PACE-studie en de reputatie van de onderzoekers, hoe kwam u tot de constatatie dat er hier iets aan de hand was?
Het was een kiezer met ME die me overtuigde om dieper in te gaan op de PACE-studie. Alhoewel hij een goeie job had gehad in Londen en een degelijke private gezondheidsverzekering, wou zijn verzekeringsmaatschappij hem niet betalen omdat hij niet in staat was om een GET-programma te voltooien, zoals aangeraden door PACE. Hij vroeg aan mij, als wetenschapper, om het bewijs onder de loep te nemen. Ik was verbijsterd over wat ik over PACE las en over de gebruikte onderzoeksmethodes.
U hebt ernaar verwezen als “een van de grootste medische schandalen van de 21ste eeuw”. Wat bedoelt u daarmee? Vindt u het gerechtvaardigd om het een van de grootste medische schandalen van het millennium te noemen, ook al is het millennium nog maar amper 20 jaar oud? 🙂
De PACE-studie vertrok van de veronderstelling dat ME een psychische aandoening is en heel het onderzoek was van deze veronderstelling doordrongen. In de wetenschap is het oké om te starten vanuit een veronderstelling, maar als het bewijs niet overeenkomt met de oorspronkelijke hypothese, dan moet ze herzien worden. Bij PACE had het bewijs moeten leiden tot een heroverweging van de oorspronkelijke hypothese. Dat men dit niet heeft gedaan, heeft ernstige gevolgen gehad voor mensen die aan ME lijden. Ik vind dit echt een medisch schandaal; hoe groot het schandaal is, daar zal de maatschappij over moeten beslissen.
Vindt u dit een zaak van wangedrag door onderzoekers, of is het een zaak van redelijke meningsverschillen?
Ik vind dit een erg ondermaats uitgevoerd stuk onderzoek door enkele van de meest gerenommeerde psychologen ter wereld. Het is niet aan mij om te zeggen of er al dan niet sprake is van wangedrag, maar ik zou wel zeggen dat als dit bedacht en uitgevoerd was geweest door onervaren onderzoekers, er veel meer vragen zouden zijn gesteld bij de gebruikte methodes en de verzamelde gegevens.
Welke aspecten van de PACE-studie vindt u het meest verontrustend?
De zelfrapportage van verbetering was vooral onrustwekkend. Ik ben gecontacteerd door een aantal deelnemers van de oorspronkelijke studie. Ze zeggen dat ze onder druk werden gezet om positiever te zijn over hun vooruitgang dan wat zij als waarheid aanvoelden. Sommigen vertelden dat ze positiever antwoordden op de vragen omdat ze niemand wilden teleurstellen, of zelfs omdat ze zo vastbesloten waren om beter te worden dat ze het gevoel hadden dat positief zijn zou helpen. Zelfrapportering heeft duidelijk problemen veroorzaakt bij PACE.
Waarom denkt u dat de Britse academische en medische gevestigde orde nog steeds weigert om de overduidelijke problemen van de studie te erkennen?
De auteurs van de studie zijn gerenommeerd en invloedrijk, en ze zijn, zonder twijfel, experts in hun vakgebied. Daardoor werden hun resultaten aanvaard zonder tegenspraak, en heeft The Lancet hun studie onmiddellijk gepubliceerd. Door de invloed van de auteurs werd elke poging tot het in vraag stellen van de studie snel tot zwijgen gebracht. Dit veroorzaakt nog steeds moeilijkheden voor medische professionals die mensen met ME behandelen. Hoewel het advies dat wordt gegeven, niet het meest doeltreffende is voor de behandeling van ME, kunnen medische professionals niet echt naar iets anders verwijzen, tot er een andere aanbevolen behandeling komt.
De onderzoekers beloofden in hun protocol om de Verklaring van Helsinki na te leven. Maar vervolgens negeerden ze de vereiste van Helsinki dat de onderzoekers toekomstige studiedeelnemers moeten informeren over “mogelijke belangenconflicten”. Ze hebben helemaal geen informatie over hun uitgebreide “mogelijke belangenconflicten” toegevoegd aan toestemmingsformulieren of andere documenten die aan proefpersonen werden overhandigd. Ik heb hierop gewezen bij de betrokken vakbladen, maar zij hebben het probleem genegeerd. Vindt u dat een probleem?
Natuurlijk is dit een probleem, en dit punt in het bijzonder werd tijdens het debat in Westminster onder de loep genomen. De belangenconflicten zijn verontrustend, misschien zelfs kwaadwillig.
Wat was uw doel van het parlementaire debat?
De aanvankelijke bedoeling was gewoon om een eerste stap te zetten richting bewustzijn. Ik had niet de verwachting dat men zich zou verbinden tot een volledige ommekeer in behandelingsmethodes. Maar er zijn als gevolg ervan wel wat positieve berichten verschenen in de pers, en ik zal blijven streven naar een breder debat in het Parlement om de kwestie actueel te houden.
Wat vond u van de reactie van de regering in het debat over de bedenkingen over PACE?
De reactie van de regering was voorspelbaar en gaf ons geen nieuwe informatie. Spijtig genoeg toonde het aan dat er een totaal gebrek aan begrip is over zowel de aandoening als de moeilijkheden omtrent PACE. Er is duidelijk nog veel werk aan de winkel.
Wat is uw algemene inschatting van hoe het debat is gegaan?
Ik was blij met de steun van collega parlementsleden van alle partijen, met uitzondering van één iemand die een partijpolitiek standpunt probeerde te maken. Velen van de aanwezigen zijn erg bereid om deel te nemen aan een breder debat en ik zal in de komende maanden een aanvraag doen voor dit debat.
Wat is de volgende stap? Is er een snelle manier om ervoor te zorgen dat niemand nog behandelingen voorgeschreven krijgt die mogelijk schadelijk zijn?
Ik ben op dit moment in gesprek met patiëntengroepen en ME-organisaties om te bespreken hoe we best verdergaan. Ik heb een aantal parlementsleden aan mijn kant die even graag als ik positieve ontwikkelingen willen zien in behandelingsmethodes. NICE-richtlijnen worden op dit moment herbekeken. We hopen dat we genoeg druk kunnen uitoefenen zodat de mening van patiënten en de mening van vakdeskundigen in beschouwing worden genomen bij het opstellen van de nieuwe richtlijnen.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling abby, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4