David Tuller, DrPH, Virology Blog, 15 april 2019
Op het moment dat ik deze post schrijf, heb ik 57% van mijn doel bereikt, met 542 donaties en 15 dagen te gaan. Dat vind ik best goed! Ik heb er goede hoop op dat ik vrij dicht zal komen bij het bedrag dat ik bij elkaar probeer te krijgen. Aan Berkeley gaat het succes van mijn crowdfunding niet onopgemerkt voorbij. Het is voor academici niet de meest gewoonlijke manier om hun betrekking te bekostigen, maar vanuit het standpunt van de universiteit doe ik wat van elke academicus verwacht wordt: geld in het laatje brengen.
Het VK is nog steeds koploper, met 206 donaties, gevolgd door de VS met 107, Noorwegen met 64, Australië met 40, Zweden met 26 en Canada met 22. [NL 21; BE 8, n.v.d.r.] Zes donateurs komen uit Nieuw-Zeeland, waar ik waarschijnlijk later dit jaar heen ga. Vorig jaar ontving ik ongeveer 1000 donaties, dus er kan nog altijd wat bij!
Dit is de link: https://crowdfund.berkeley.edu/project/14941
**********
Michael Sharpe, psychiater van Oxford, kan het blijkbaar echt niet laten om onnozele brieven te sturen naar uitgevers over publicaties die hij niet leuk vindt. Eerder dit jaar deed ik verslag over zijn pogingen om twee uitstekende artikels ingetrokken te krijgen – artikels van mijn vrienden en collega’s Julie Rehmeyer en Steven Lubet. (Melding: ik heb meegeschreven aan beide artikels.) Professor Sharpes brieven klonken nogal onsamenhangend. Ze bevatten valse beschuldigingen en bewezen (in mijn ogen) dat hij niet in staat is om de vicieuze cirkel te doorbreken van zijn door eigenbelang ingegeven argumenten, waarin hij al decennialang verstrikt lijkt te zitten. Zielig.
Eerder deze maand publiceerde Annals of Internal Medicine een redactioneel artikel door Peter Rowe, een pediater aan Johns Hopkins, over de nulresultaten van de Noorse rituximabstudie. In dat redactionele artikel had Professor Rowe het lef om de PACE-heranalyse (Wilshire et al, waarvan ik ook coauteur was) van vorig jaar te vermelden, en erop te wijzen dat de gerapporteerde bevindingen van de onderzoekers in The Lancet in feite ontkracht waren.
Dat kon Professor Sharpe natuurlijk niet zomaar laten gebeuren. In zijn gepubliceerde reactie beschuldigde hij Peter Rowe ervan dat hij “een nihilistische conclusie trok over behandelingsopties” en hij schreef het volgende:
“Dr. Rowe … wijst de bevindingen van deze studie [PACE] van de hand, en verwijst daarbij naar een kritiek, gepubliceerd in het vakblad BMC Psychology, waarmee hij impliceert dat die de studiebevindingen teniet heeft gedaan. Dit klopt niet. Deze kritiek, o.a. geschreven door campagnevoerders tegen eender welke psychologische benadering voor de behandeling van ME of CVS, is weerlegd door de PACE-auteurs. Verder is de PACE-hoofdstudie over een nuttig voordeel van CGT en GET herhaaldelijk gerepliceerd.
Ten slotte is het toch zeker wel oneerlijk tegenover patiënten om het bewijs voor een benadering die hen zou kunnen helpen zo achteloos van de hand te wijzen, simpelweg omdat campagnevoerders weigerachtig staan tegenover eender welke behandeling die beschouwd zou kunnen worden als “psychologisch”. De mensen die aan deze aandoening lijden hebben, toch zeker wel recht op correcte informatie over, en toegang tot alle behandelingen waarvoor goed bewijs van doeltreffendheid bestaat, of deze behandelingen nu psychologisch van aard zijn of niet.”
Zoals gewoonlijk is dit onzin. Er is niets “nihilistisch” aan het uitspreken van de waarheid – het CGT/GET-paradigma heeft effectief zijn geloofwaardigheid verloren, of Professor Sharpe dat nu wil erkennen of niet. Hij wijst de Wilshire-analyse van de hand op grond van het feit dat de auteursgroep “campagnevoerders bevatte tegen eender welke psychologische behandeling voor ME of CVS”. Maar het klopt niet dat diegenen die tegen PACE en het CGT/GET-paradigma zijn, vooral gedreven worden door een afkeer tegen psychologische benaderingen. Ze worden gedreven door een afkeer tegen slechte wetenschap, waarvan PACE een schitterend voorbeeld is.
Professor Sharpe merkt verder op dat hij en zijn collega’s [de kritiek van] Wilshire et al. “weerlegd” hebben. Professor Sharpe is in de war, de arme stakker. Hij gelooft dat hij en zijn collega’s, gewoon door wat zinnen aan elkaar te plakken en ze te publiceren in een professioneel blad, effectief iets “weerlegd” hebben. Hij vergist zich. De “weerlegging” van Wilshire et al. kan, net als eender welke weerlegging die de PACE-auteurs ooit hebben uitgebracht, niet ernstig worden genomen. Het is een mengelmoes van hun eerdere onjuiste en ongeloofwaardige argumenten. De lopende paradigmaverschuiving omtrent hoe ME/cvs wordt bekeken, bestudeerd en behandeld, zal er niet door worden afgeremd.
Wat opviel in Sharpes reactie op Rowe, was dat hij het recente artikel citeerde dat werd geschreven door Kate Kelland, een wetenschapsjournaliste van Reuters die ook lovende getuigenissen schrijft voor de PR-acties van het Science Media Centre [ Brits persbureau dat streeft naar correctere verslaggeving over wetenschappelijke thema’s in de media; hun verslaggeving over ME is echter berucht, n.v.d.r. ]. Laten we dit even ontleden. Professor Sharpe zegt tegen Kelland dat “campagnevoerders” afkerig staan tegenover eender welk onderzoek dat suggereert dat de ziekte een psychologische component kan hebben. Vervolgens verwijst hij naar het daaruit volgende propagandastuk als bewijs dat “campagnevoerders” afkerig staan tegenover eender welk onderzoek dat suggereert dat de ziekte een psychologische component kan hebben.
Dit is het soort van retorische hocus pocus dat de ideologische CGT/GET-brigade met succes heeft gebruikt om hun heerschappij al deze jaren te bestendigen. Nu de gepeerreviewde literatuur stevige weerleggingen bevat van de valse beweringen uit PACE, lijken deze argumenten niet meer zo doeltreffend.
Ik kijk uit naar Rowes reactie.
********
Professor Trudie Chalder heeft ook niet stilgezeten. Samen met verschillende coauteurs heeft ze weer een nieuwe paper uitgebracht die het nut van haar geliefkoosde CGT aanprijst – dit keer voor patiënten die lijden aan prikkelbaredarmsyndroom. Deze studie heeft hetzelfde basisprobleem als PACE: het is een studie met open onderzoeksopzet die voortgaat op subjectieve uitkomsten. De bevindingen zullen dus mogelijk doordrongen zijn van onnoemelijk veel vooringenomenheid. Vertrouw de resultaten dus op eigen risico. Worden deze mensen het echt nooit beu om ons dit soort rommel aan te smeren?
In deze draad op het forum Science for ME wordt de studie besproken.
Nieuwsberichten over de studie waren zoals gewoonlijk onkritisch, net als de krantenkoppen. “Antwoord op prikkelbaredarmsyndroom zit in je hoofd”, declameerde The Daily Telegraph op haar voorpagina . En de kop in The Daily Mail zei: “Praattherapie zou PDS beter kunnen genezen dan geneesmiddelen, zegt studie…”. Het artikel in The Guardian bevatte volgende paragrafen:
“Hoewel het team zei dat ze nog aan het onderzoeken zijn waarom CGT helpt, merkten ze op dat de therapie specifiek afgestemd was op PDS en dat ze de deelnemers onder andere informatie boden over hoe de darmen werken, praktisch advies gaven over voeding en beweging, en over manieren van omgaan met stress, slaap en emoties.
Er werden ook manieren aangebracht om contraproductieve gedrags- en gedachtenpatronen te doorbreken, bijvoorbeeld mensen met diarree die meteen naar het toilet rennen als ze iets voelen opkomen, of mensen die wakker worden met buikpijn en er daarom vanuit gaan dat het een slechte dag zal worden.”
Hm. Deze “therapie” probeert veel dingen tegelijk te doen. Ik heb geen idee hoe de onderzoekers kunnen weten welke factor de oorzaak is voor de verbetering die ze hebben vastgesteld. Praktisch advies over voeding of antistresstraining kan patiënten wellicht helpen omgaan met PDS en kan leiden tot betere zelfgerapporteerde uitkomsten, terwijl dat weinig of niks te maken heeft met het krijgen van CGT. En als het klopt wat The Guardian zegt, dat mensen op de rand van een explosieve expulsie te horen kregen van de onderzoekers dat ze beter niet naar het toilet zouden rennen… wel, laat ons dan zeggen dat ik blij ben dat ik niet onder één dak woon met de studiedeelnemers.
PDS is natuurlijk een van die aandoeningen die valt onder de allesomvattende categorie van “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten”. Dat is de categorie waar alles onder valt wat Chalder, Sharpe, Wessely en hun volgelingen niet fysiek kunnen verklaren. En als Chalder, Sharpe, Wessely en hun volgelingen geen fysieke verklaring hebben voor iets, dan moet het wel vatbaar zijn voor psychologische en gedragsmatige interventies.
Dit is min of meer het simplistische raamwerk voor het metastaserende NHS-programma dat Improving Access to Psychological Therapies heet, of IAPT [Toegang tot Psychologische Therapieën Verbeteren, n.v.d.r.]. Ik heb eerder al over dit programma geschreven, en zal dat in de toekomst opnieuw doen. “Chronisch vermoeidheidssyndroom” wordt veelal ondergebracht bij de aandoeningen die vallen onder de SOLK-categorie, die in aanmerking komt voor behandeling via IAPT. De PACE-studie heeft dus dienst gedaan als een soort van model of “bewijs van concept” voor het plan om dit soort psychologisch georiënteerde dienstverlening een versnelling hoger te schakelen.
Je kan PACE intussen niet meer probleemloos citeren, aangezien de literatuur nu een overtuigende, gepeerreviewde weerlegging bevat van alle belangrijkste bevindingen van PACE. De ideologische CGT/GET-brigade wil natuurlijk maar wat graag dat eerste succes repliceren en een waaier aan soortgelijke therapieën promoten voor andere ziektes, zoals PDS, waarvan zij geloven dat die gekenmerkt worden door gedachten die veranderd moeten worden.
En natuurlijk bevat het persbericht over de studie een interessant citaat van Professor Chalders collega en medewerker aan de studie, Professor Rona Moss-Morris. Dit is wat ze te zeggen had:
“De belangrijkste volgende stap voor deze CGT-behandelingen op maat is dat ze breder beschikbaar worden gemaakt. Professor Trudie Chalder en ik zijn momenteel bezig met het opleiden van NHS-therapeuten aan reeds bestaande IAPT-diensten, zodat meer mensen die aan PDS lijden, snel toegang krijgen tot deze behandelingen. We werken ook met een commerciële partner om online CGT te introduceren bij de NHS en elders in de wereld.”
En daar komt de aap uit de mouw! “De rest van de wereld” staat vast en zeker te popelen van ongeduld.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
- Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
- Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
- Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
- Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
- Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
- Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
- Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
- Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
- Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
- Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
- Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
- Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
- Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
- Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
- Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
- Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
- Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
- Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
- Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
- Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
- Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
- Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
- Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
- Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
- Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
- Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
- Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
- Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
- Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
- Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
- Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
- Trial by error: stomme studies 6/3/19
- Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
- Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
- Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
- Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
- Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
- Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
- Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
- Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
- Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
- Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19