David Tuller, DrPH, Virology blog, 13 januari 2020
Het is bijna twee jaar geleden sinds BMC Psychology een belangrijke heranalyse van de ruwe data van de PACE-studie publiceerde. Gezien het belang van deze paper (ik was de minst belangrijke van de zeven coauteurs), vond ik het een goed idee om hem nog eens aan te halen.
Alem Matthees, een heldhaftige patiënt uit het Australische Perth, slaagde erin om de relevante data vrij te krijgen via een aanvraag in het kader van Vrijheid van Informatie, hoewel dit pas gebeurde nadat Queen Mary University of London £250.000 had gespendeerd aan advocaten, in een poging om de data geheim te houden. Toen de data geëvalueerd werden via de methodes die gestipuleerd stonden in het gepubliceerde protocol van de studie, toonde de heranalyse aan dat de voordelen van CGT en GET, zoals gerapporteerd in meerdere PACE-papers, overdreven dan wel misleidend waren.
De paper, die in maart 2018 verscheen, had als titel: “De behandeling van chronisch vermoeidheidssyndroom opnieuw bekeken – een heranalyse van bevindingen uit een recente grote studie”. Deze kritiek op PACE had de erkende wetenschappelijke procedures doorlopen; dat was natuurlijk niet het geval bij mijn 15.000 woorden tellende onderzoeksjournalistieke artikelenreeks, die in oktober 2015 werd gepubliceerd op Virology Blog. Iedereen die nu de PACE-studie citeert als bewijs voor de doeltreffendheid van het CGT/GET-paradigma, moet ook de gepeerreviewde heranalyse citeren die de belangrijkste bevindingen weerlegt.
Toen de heranalyse werd gepubliceerd, vroeg het Science Media Centre twee experts om commentaar: Christ Ponting, een professor medische bio-informatica aan University of Edinburgh en Jon Stone, een neuroloog en senior erelector aan dezelfde universiteit. (Hij is intussen eredocent aan University of Edinburgh.) Het SMC postte ook een verklaring van het PACE-team die bestond uit een paar korte paragrafen vol van hun typische uitvluchten. Zo haalden ze o.a. het argument aan dat het gepubliceerde protocol waarin ze hun uitkomstmaten gespecificeerd hadden, slechts een “preliminair” analyseplan was. Ze deden alsof het niemand iets zou mogen schelen dat ze de belangrijkste uitkomstmaten afzwakten nadat ze hun data verzameld hadden en vervolgens weigerden om de minder aantrekkelijke resultaten bij te voegen die ze zonder deze wijzigingen hadden gehad.
De heranalyse werd gepubliceerd op ongeveer het moment toen Professor Ponting de functie opnam van vicevoorzitter van het CFS/ME Research Collaborative. Gezien de verantwoordelijkheden die bij die rol horen en het dubieuze gedrag van zijn voorganger die methodologisch en ethisch de weg kwijt was, vond ik het fijn om te zien dat hij positieve commentaar gaf. Ik veronderstel dat het SMC, als grote fan van de ideologische CGT/GET-brigade, niet verwacht had dat hij de heranalyse zou ophemelen en dat hij expliciet naar PACE zou verwijzen als “onzin”.
Dit is wat Professor Ponting schreef:
In 2011 interpreteerde de PACE-groep zijn gerandomiseerde studiedata alsof cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) “op een veilige manier toegevoegd kunnen worden aan [specialistische medische zorg] om te komen tot matige verbetering van chronisch vermoeidheidssyndroom [CVS of ME/cvs]”. Nu komen Wilshire en coauteurs met een nieuwe analyse van de data uit de PACE-studie. Deze heranalyse was o.a. nodig omdat de studiegroep niet de analyse had uitgevoerd die gepland stond in hun protocol. Deze revisie zorgde er in theorie voor dat sommige studiedeelnemers, absurd genoeg, aanvaard konden worden voor deelname als patiënt, en tegen het einde van de studie beschouwd konden worden als hersteld, ook al waren hun symptomen niet verbeterd, of zelfs verslechterd. Wilshire et al. bewijzen dat “het effect van CGT en GET erg klein was – en statistisch onbetrouwbaar, als we de procedures toepassen precies zoals vooropgesteld in het originele gepubliceerde protocol.” Hun analyse onthulde ook dat herstelcijfers volgens de protocoldefinitie veel lager lagen dan de eerder gepubliceerde cijfers en dat CGT en GET niet leidden tot herstel.
Een belangrijk punt in Wilshire et al. is dat ze een plausibele verklaring geven van dit middelmatige effect. Ze stellen dat het effect simpelweg te verklaren is doordat deelnemers aan CGT en/of GET de verwachting hebben dat de behandeling doeltreffend zal zijn. De verwachtingen liggen nog hoger, zo stellen ze, als deelnemers weten welke behandeling ze krijgen en te horen krijgen dat hun behandeling écht werkt, zoals gebeurde in de PACE-studie. Het feit dat er geen zinvolle verbetering te zien was in objectieve uitkomstmaten zoals fysieke conditie, toont aan dat het positieve resultaat op zelfgerapporteerde maatstaven waarschijnlijk onbetrouwbaar is. Dit kan een verklaring zijn voor zowel het middelmatige effect na één jaar, als het feit dat dit effect vervolgens verdwijnt. De auteurs stellen ook dat het gebrek aan substantiële en blijvende effecten van CGT en/of GET, zoals gezien in een studie zo groot als PACE, doet vermoeden dat deze therapieën wellicht over het algemeen niet doeltreffend zijn.
Kort nadat ik Professor Pontings evaluatie van de heranalyse had gelezen, stuurde ik hem een e-mail om hem te bedanken voor zijn eerlijkheid en integriteit.
**********
Professor Stone nam in zijn verklaring voor SMC een scherper standpunt in over de heranalyse en leek PACE te willen beschermen. Zoals hij vermeldde in een bijgevoegde verklaring, was hij vroeger student bij en nu collega van Professor Michael Sharpe, één van de hoofdauteurs van PACE. Bovendien werkt hij samen met Professor Trudie Chalder, ook een hoofdauteur van PACE. (Tijdens de persconferentie over PACE in 2011 deed Professor Chalder haar fameuze (foute) uitspraak over dat tweemaal zo veel mensen in de CGT- en GET-groepen dan in de andere groepen zich “terug normaal” zouden voelen. Voor zo ver ik weet, heeft ze nooit een publiekelijke verklaring gegeven of zich verontschuldigd voor die foute voorstelling de feiten.)
Als je Professor Stones commentaar leest, vraag je je wel af of zijn loyaliteitsgevoel hier niet in de weg staat van zijn wetenschappelijke oordeel. Het zou zowel voor SMC als voor Professor Stone beter geweest zijn als ze input hadden gevraagd bij iemand met een objectiever standpunt. Hieronder post ik Professor Stones opmerkingen over de heranalysein schuingedrukt, met na elke paragraaf mijn reactie erop in vetgedrukt.
Deze heranalyse van de data uit de PACE-studie toont aan dat bij gebruik van strengere uitkomstmaten de patiënten met CVS/ME betere resultaten vertoonden na één jaar met Cognitieve Gedragstherapie (CGT) en Graduele Oefentherapie (GET) dan de controlegroep, maar het aantal personen dat verbeterde, was niet zo groot als in het originele rapport (20%/21% vs. 10% in deze heranalyse). Dit is geen verrassing. Het valt te verwachten bij gebruik van striktere criteria in dit soort studies. Het zichtbare voordeel zal dan lager liggen voor diegenen die de behandeling kregen, maar ook voor de controles.
Deze interpretatie houdt geen rekening met een saillant detail: deze “striktere criteria” hadden de onderzoekers van de studie zelf vooropgesteld in hun protocol, maar ze kozen uiteindelijk voor zwakkere criteria, toen alle data verzameld waren. Zoals Professor Stone opmerkte, is het geen verrassing dat het zichtbare effect van CGT/GET daalt, als je de data analyseert via strengere criteria. Dus kan het voor de onderzoekers zelf ook geen verrassing zijn geweest dat ze aantrekkelijkere resultaten kregen als ze zwakkere uitkomstcriteria zouden gebruiken. Wat voortvloeit uit Professor Stones standpunt, is dat de PACE-onderzoekers hadden kunnen of hadden moeten weten dat de uitkomstwijzigingen onvermijdelijk zouden leiden tot mooiere resultaten.
Zijn CGT en GET overdreven aangeprezen voor CVS/ME? Er is zeker nood aan betere behandelingen. Er is slechts een middelmatig algemeen behandelingseffect en de behandelingen kunnen zeker niet voor alle patiënten met die aandoening gebruikt worden. Er is ook geen bewijs dat deze behandelingen leiden tot een betere uitkomst dan controles op 2,5 jaar, en dat wordt duidelijk in zowel de studie van de oorspronkelijke auteurs als in deze analyse. Maar dat komt omdat de studie slechts een jaar duurde. Cohortdata en de post-hoc-analyse van de subgroepen in deze heranalyse lossen dat probleem niet op, maar het bewijst tenminste wel dat het voordeel in de CGT/GET-groepen blijvend was, ook al haalden de andere groepen hen uiteindelijk in.
Het zijn de PACE-onderzoekers en hun collega’s zelf die CGT/GET overdreven hebben aangeprezen. Leden van het PACE-team hebben jarenlang ziekteverzekeraars het advies gegeven dat patiënten die geen CGT/GET hebben gevolgd, geen toegang mochten krijgen tot ziekte-uitkering of andere sociale uitkeringen. Dergelijke categorieke adviezen zijn echt niet gerechtvaardigd voor behandelingen die, zoals Professor Stone zegt, “slechts een middelmatig algemeen behandelingseffect hebben en zeker niet geschikt zijn voor alle patiënten met de aandoening”, en die ook geen langdurig voordeel lijken te hebben.
Wat betreft de bevindingen bij opvolging: het belangrijkste resultaat in een klinische studie, zelfs in het geval van opvolging na de studie, is een vergelijking tussen de groepen, en niet de vergelijking “binnenin de groep” die Professor Stone aanhaalt. Het was wetenschappelijk ongepast dat de PACE-onderzoekers hun bevindingen opschroefden door deze data van “binnenin de groep” te presenteren, en het was op redactioneel vlak ook ongepast dat het vakblad de studie onder die vorm goedkeurde voor publicatie. Het belangrijkste resultaat bij opvolging was dat er geen langetermijnverschillen waren tussen de groepen, met welke kanttekeningen en inperkingen dan ook. Dit resultaat komt in feite overeen met andere opvolgingsdata op lange termijn in aanverwant onderzoek.
Eén van de beweringen in deze heranalyse, nl. dat de behandeleffecten mogelijk simpelweg het resultaat zijn van ongeblindeerde zelfgerapporteerde metingen, verklaart niet waarom patiënten die adaptieve pacingtherapie (APT) volgden, het slechter deden dan diegenen die in de originele studie CGT en GET kregen en ook geblindeerd waren. Het is jammer dat de data over pacingtherapie niet geheranalyseerd werden als onderdeel van deze studie.
De PACE-onderzoekers zelf gebruikten een gelijkaardige redenering, nl. dat de gerapporteerde resultaten de verwachtingen tegenspraken, aangezien de deelnemers, voordat de studie begon, een voorkeur uitten tegenover de zogenaamde pacingbehandeling. (Ik zeg “zogenaamde” omdat APT geen pacing is; het is de versie die de PACE-studie gebruikte.) Maar bij hun argumentering negeren de PACE-onderzoekers en Professor Stone een punt dat in de heranalyse specifiek wordt besproken en dat Professor Ponting wél aanhaalde: deelnemers in de CGT/GET-armen kregen stelselmatig informatie over de voordelen van hun behandeling, terwijl de APT-groep dit niet kreeg. Dat verschil in communicatie geeft veel kans op bias in de subjectieve antwoorden van de deelnemers.
De heranalyse merkte verder nog op dat, in de PACE-studie, APT het ongeveer even goed deed als zogenaamde “standaard medische zorg”. Men hoefde deze APT-data niet apart te analyseren om de validiteit te checken van de beweringen over de voordelen van CGT/GET.
Er is nood aan betere behandelingen voor CVS/ME, of het nu gaat om biologische behandelingen gericht op de aanverwante pathofysiologie van de aandoening, of om doeltreffendere revalidatiestrategieën. Zo lang die er niet zijn, kan men zich afvragen of het beter is om een middelmatig effectieve behandeling aan te bieden die ondersteund wordt door data uit vele andere studies, en waarbij op een realistische manier de voor- en nadelen besproken worden, dan helemaal geen behandeling.
Volgens de beschrijving in de PACE-studie over CGT en GET en vroegere schrijfsels van de hoofdonderzoekers, gaan deze behandelingen ervan uit dat er geen “aanverwante pathofysiologie” is die de symptomen veroorzaakt – er zou enkel sprake zijn van contraproductieve gedachten en de gevolgen van deconditionering. Uit dat standpunt vloeit voort dat het geen nut heeft om onderzoek te doen naar de “aanverwante pathofysiologie”. Erkennen dat er (mogelijk) sprake is van een “aanverwante pathofysiologie” ondermijnt het theoretisch kader voor het CGT/GET-paradigma, is in strijd met het belangrijkste materiaal in de behandelingshandboeken van PACE voor zowel therapeuten als deelnemers, en vereist significante wijzigingen in het ontwerp en de implementatie van de behandelingen.
Wat betreft de “vele andere studies” die het gebruik van CGT/GET ondersteunen: zij bevatten allemaal dezelfde fundamentele ontwerpfout als PACE, want het zijn studies met open onderzoeksopzet die voortgaan op subjectieve uitkomsten. Deze combinatie van kenmerken veroorzaakt om verschillende redenen een groot risico op bias. Bovendien is het zo dat bij PACE en aanverwante studies de subjectieve rapportage van voordelen steeds haaks stond op objectieve uitkomsten – maar die laatsten werden stelselmatig afgewezen of gebagatelliseerd door de onderzoekers zelf. Kort gezegd: dit wetenschappelijke veld levert weinig of geen geldig bewijs dat CGT en GET doeltreffende behandelingen zijn.
De PACE-studie is buitengewoon vijandig onthaald. Als je er deze heranalyse op naslaat, was daar geen enkele reden voor – het fundamentele verschil in uitkomsten blijft. Bovendien mag opgemerkt worden dat positieve studies van CGT voor vermoeidheid bij aandoeningen zoals multiple sclerose met gelijkaardige behandelingseffecten niet betekent dat MS een psychologische aandoening is. Hetzelfde geldt voor CGT/GET en CVS/ME.”
Er waren wél goeie reden tot scherpe kritiek op de methodologische en ethische fouten in de PACE-studie. Belangrijke spelers op het internationale wetenschappelijke veld, waaronder de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention, hebben de PACE-bevindingen en het CGT/GET-behandelingsparadigma verworpen. In PACE zwakten de onderzoekers belangrijke uitkomstmaten af nadat de data verzameld waren, en ze weigerden de analyses te geven die ze beloofd hadden in het gepubliceerde protocol. Ze betichtten de patiënten van “ergerlijk gedrag” omdat ze toegang wilden tot publiek gefinancierde studiedata, iets waar ze wettelijk recht op hebben.
Toen een rechtbank de argumenten van de PACE-onderzoekers in niet mis te verstane bewoordingen van tafel veegde en hen beval om de data vrij te geven, bleek dat de patiënten gelijk hadden: de uitkomstwijzigingen hadden ervoor gezorgd dat de resultaten er veel beter uitzagen dan ze waren. In de heranalyse verdween het bewijs dat de behandelingen zouden leiden tot “herstel”. De extreem middelmatige gerapporteerde voordelen bleken niet veel meer te zijn dan een gevolg van bias of een verwachtingseffect, vooral door de positieve berichten die doorgespeeld werden aan de mensen in de CGT/GET-armen.
Het is dwaas om die barslechte resultaten te interpreteren als bevestiging van “het fundamentele verschil in uitkomsten”, maar het staat Professor Stone vrij om het zo te bekijken.
Eén rariteit in PACE was dat 13% van de deelnemers al “binnen het normale bereik” of “hersteld” waren op de belangrijkste variabele van zelfgerapporteerd fysiek functioneren bij aanvang van de studie. Deze verbluffende paradox werd in de paper niet aangehaald. Voor zover ik weet, hebben de PACE-onderzoekers nooit toegegeven dat er een probleem is met deze overlap of dat dit hun interpretatie twijfelachtig maakt. Terwijl Professor Ponting dit unieke en “onzinnige” kenmerk van de PACE-studie aanhaalde in zijn commentaar, deed Professor Stone dit niet. Misschien denkt hij dat het normaal is dat een groot aantal studiedeelnemers de belangrijkste uitkomstdrempel bij aanvang al gehaald heeft en dat mensen die een afdoende verklaring eisen voor dat soort statistische eigenaardigheden zich “buitengewoon vijandelijk” opstellen.
Wat betreft vermoeidheid gerelateerd aan andere ziektes is er (voor zover ik weet) geen enkele geloofwaardige deskundige die beweert dat CGT voor MS-gerelateerde vermoeidheid MS “terugdraait” en daardoor leidt tot “herstel”. Maar dat is wél wat stelselmatig beweerd wordt over deze therapie, zoals o.a. in de PACE-studie. De vergelijking met MS-gerelateerde vermoeidheid is niet van toepassing op dit debat.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
- Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
- Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
- Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
- Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
- Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
- Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
- Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
- Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
- Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
- Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
- Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
- Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
- Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
- Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
- Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
- Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
- Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
- Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
- Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
- Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
- Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
- Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
- Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
- Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
- Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
- Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
- Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
- Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
- Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
- Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
- Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
- Trial by error: stomme studies 6/3/19
- Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
- Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
- Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
- Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
- Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
- Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
- Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
- Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
- Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
- Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19µ
- Trial by error: update over Reuters 18/4/19
- Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
- Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
- Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
- Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
- Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
- Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
- Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
- Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
- Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
- Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
- Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
- Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
- Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
- Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
- Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
- Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
- Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
- Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
- Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
- Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
- Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
- Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
- Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
- Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
- Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
- Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
- Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
- Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
- Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
- Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
- Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
- Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
- Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
- Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
- Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
- Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
- Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
- Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
- Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
- Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
- Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
- Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
- Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
- Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
- Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
- Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
- Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
- Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
- Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
- Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
- Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
- Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
- Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
- Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
- Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
- Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
- Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
- Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics 28/1/20
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
- Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
- Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
- Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
- Trial By Error: wat nu? 18/3/20
- Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
- Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20