Trial By Error: Drie CGT/GET-voorstanders stappen vlak voor publicatiedatum uit NICE ME/cvs-richtlijnpanel
7 augustus 2021.
De nieuwe klinische ME/cvs-richtlijn van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE) is klaar en zal op 18 augustus publiekelijk worden vrijgegeven [intussen voor onbepaalde tijd “gepauzeerd”, n.v.d.r.]. In de tussentijd is de definitieve versie verstuurd naar geregistreerde belanghebbenden – zelfs nu drie van de 21 leden van het comité dat verantwoordelijk is voor de richtlijn zijn teruggetreden zonder publieke uitleg, volgens een “exclusief” rapport op de nieuwssite van BMJ. Alle drie de leden waren voorstander van de zogenaamde voordelen van cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) als belangrijkste behandeling.
Volgens BMJ zijn dit de drie clinici die zijn afgetreden: Michael Beadsworth, infectioloog aan het Royal Liverpool University Hospital en klinisch hoofd van de regionale ME/cvs-dienst; Gabrielle Murphy, klinisch hoofd van de vermoeidheidsdienst bij de Royal Free London NHS Foundation Trust; en Joanne Bond-Kendall, senior fysiotherapeut voor de specialistische pediatrische ME/cvs-dienst bij Royal United Hospitals Bath NHS Trust.
Een vierde commissielid, Dr. Charles Shepherd, medisch adviseur van de ME Association, werd onlangs ontslagen wegens conflicten omtrent de vertrouwelijkheid van het NICE-proces en zijn professionele verantwoordelijkheden bij de NGO. In een een verklaring gepubliceerd door de ME Association, merkte Dr Shepherd op dat de door NICE geuite bezorgdheid over de kwestie betrekking had op publieke opmerkingen die hij pas had gemaakt nadat de ontwerpversie afgelopen november was gepubliceerd. Desalniettemin schreef hij: “NICE ontving een klacht van iemand die onze berichten op sociale media zorgvuldig in de gaten houdt…Dit resulteerde in een verdere discussie met betrekking tot mijn voortdurende belangenverstrengeling en ik ben nu ‘teruggetreden’ uit de NICE richtlijncommissie.“
Het abrupte vertrek van de andere drie suggereert in ieder geval dat de definitieve versie hen niet bevalt – en het ongenoegen van dit trio zou een goed voorteken moeten zijn voor de inhoud van de nieuwe richtlijn zelf. Leden van de ideologische CGT/GET-brigade zijn sinds de publicatie van het ontwerp in november vorig jaar op hol geslagen in de media, waar ze onder meer de kritiek gaven dat de richtlijn het resultaat zou zijn van ongepaste druk vanwege patiëntenactivisten. De NICE-commissie, die de bekende GRADE-methode voor het beoordelen van wetenschappelijk onderzoek gebruikt, beoordeelde alle bevindingen met betrekking tot CGT en GET als van “lage” en “zeer lage” kwaliteit, en werd daarom [door hen] beschuldigd van het verkeerd toepassen van het beoordelingssysteem.
Ik was aangenaam verrast door het ontwerp. Wat de definitieve versie betreft, heb ik voorspeld dat de commissie zou vasthouden aan haar aanbeveling tegen GET – de aanpak die werd onderzocht in de in diskrediet gebrachte PACE-studie. Ik had ook voorspeld dat de definitieve versie CGT zou blijven afraden als curatief middel of als behandeling van de onderliggende ziekte, maar ik dacht wel dat misschien enkele formuleringen die het mogelijke gebruik van CGT als ondersteunende zorg omschrijven, zouden kunnen worden afgezwakt. We zullen het binnenkort te weten komen.
Het ontwerp laat psychotherapeuten, fysiotherapeuten en anderen voldoende ruimte om diensten te blijven verlenen aan ME/cvs-patiënten. De definitieve versie zal dat ongetwijfeld ook doen. Maar ze zal hopelijk ondubbelzinnig blijven adviseren dat deze interventies niet gepresenteerd mogen worden als hulpmiddelen voor herstel en niet gebaseerd mogen zijn op onbewezen theoretische formuleringen over de rol van deconditionering en abnormale cognities bij het in stand houden van symptomen.
Deze ontslagnemingen vlak voor publicatie lagen binnen de verwachtingen. Net als voormalig president Trump, zijn de leden van de ideologische CGT/GET-brigade slechte verliezers. Ze lijken te geloven dat beslissingen die niet op één lijn liggen met hun overtuigingen en beweringen om één of andere reden onwettig zijn – en dat ze meestal te maken hebben met de zogenaamd duistere invloed van antiwetenschappelijke patiënten.
In 2018 nam een kernlid van de Nederlandse vleugel van de ideologische brigade ontslag uit een panel over dit onderwerp, georganiseerd door de Gezondheidsraad, toen zijn verdedigingen van biopsychosociale behandelingen werden verworpen. Na zijn ontslag bekritiseerde hij het rapport van de raad in een nieuwscommentaar. Begin 2002 werd bekend dat professor Peter White, een psychiater en later een van de hoofdonderzoekers van PACE, samen met anderen ontslag had genomen uit een groep die door de Chief Medical Officer was aangewezen om de ziekte te onderzoeken. Volgens een BMJ-nieuwsrapport waren de CMO-panelleden van mening dat “het rapport de psychologische en sociale aspecten van de aandoening bagatelliseert en zich concentreert op een medisch model”.
**********
BMJ’s eenzijdige exclusieve nieuwsbericht
Het is niet verrassend dat het “exclusieve” bericht van BMJ waarin het nieuws over het ontslag naar buiten werd gebracht, de bekende vooroordelen van BMJ op dit gebied werden verraden. Professor Brian Hughes, psycholoog aan de National University of Ireland Galway, heeft geblogd over het BMJ-artikel, en patiëntenbelangenbehartiger Michiel Tack schreef een snelle reactie. Beiden brachten zoals gewoonlijk scherpe en overtuigende observaties.
Het BMJ-artikel bevatte een aantal nogal domme punten. De verslaggeefster suggereerde dat, toen het NICE-ontwerp afgelopen november werd gepubliceerd, de aanwezigheid van “significante veranderingen” ten opzichte van de eerdere richtlijnen “vragen opriep over hoe het bewijsmateriaal zo substantieel kon zijn veranderd”. Blijkbaar was ze niet op de hoogte van het feit dat er gedurende een periode van 14 jaar veel kan veranderen in wetenschappelijk onderzoek en dat het niet ongebruikelijk is dat de medische praktijk verschuivingen kent als gevolg van nieuwe inzichten gedurende zo’n lange tijdsperiode.
Toen schreef ze dit: “In 2007 adviseerde NICE interventies zoals cognitieve gedragstherapie en graduele oefentherapie voor mensen met milde of matige ME/cvs, terwijl de ontwerpupdate een ‘gebrek aan bewijs voor de effectiviteit van deze interventies’ meldt. Het is echter onduidelijk hoe het bewijs opeens niet meer ondersteunend is.”
Die laatste zin is lachwekkend. Het zou voor iedereen die de ontwerprichtlijn en het ondersteunende materiaal leest, overduidelijk moeten zijn hoe en waarom de commissie tot haar opvattingen over de kwaliteit en de waarde van het bewijsmateriaal is gekomen. De journaliste lijkt te geloven dat een nieuwe leidraad met argusogen moet worden bekeken als die een andere kijk op het bewijsmateriaal heeft dan de vorige. Men zou zich toch net zo goed kunnen afvragen of het beschikbare bewijsmateriaal aanvankelijk misschien verkeerd werd geïnterpreteerd?
De verslaggeefster zou ook meer bronnen moeten raadplegen. Het artikel citeert één enkele persoon over deze situatie – professor Paul Garner, de infectioloog uit Liverpool die beweerde dat hij zichzelf van langdurige COVID en ME/cvs heeft genezen met zijn heldhaftige positieve gedachten. In zijn commentaar betreurt professor Garner dat de drie opgestapte NICE-commissieleden “enkele van de meest gerespecteerde dienstverleners voor ME/cvs” zijn, en misschien zijn ze dat ook wel. Maar wellicht beseft professor Garner niet dat de reden van de beoordeling van het wetenschappelijk onderzoek bij het ontwikkelen van klinische richtlijnen is, om aanbevelingen te baseren op wetenschappelijk bewijs en niet op de vooroordelen die vaak samengaan met de traditionele aanpak, hoe “gerespecteerd” de dienstverleners ook zijn.
Professor Garner suggereerde ook dat de ontslagnemingen “enkel gezien kunnen worden als een kritieke instorting van de methodes voor het formuleren van de aanbevelingen”. Zijn logica klopt niet. Een kleine minderheid die ervoor kiest ontslag te nemen, kan vele andere dingen betekenen dan een “kritieke instorting”. (Misschien handelen zij bijvoorbeeld onder bepaalde collectief gedeelde abnormale cognities over het wetenschappelijke bewijsmateriaal). Hun besluit betekent niet dat het document zelf of het proces dat is gevolgd om het te ontwikkelen noodzakelijkerwijs gebrekkig is. Het betekent alleen dat drie leden van een veel grotere groep (wellicht) niet gelukkig waren met de gang van zaken.
Laat ons niet vergeten dat NICE zich tot het uiterste heeft ingespannen om een zeer diverse en uiterst uitgebalanceerde commissie samen te stellen. Niemand kan serieus beweren dat deze groep of het proces inherent gekant was tegen CGT/GET-voorstanders. Tot dusver lijkt de grote meerderheid van de commissieleden het eens te zijn met wat er wordt gepubliceerd. Dat lijkt me best goed. Niet alles kan in consensus gebeuren.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial By Error: The Times checkt uitspraken BMJ over NICE-commissie; Mijn brief aan Fiona Godlee van BMJ
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 10 augustus 2021.
Het komt niet vaak voor dat een grote nieuwsorganisatie de uitspraken van een toonaangevende medische uitgever als BMJ in realtime op waarheid checkt. Maar dat is wat er vorige week gebeurde toen The Times kritiek gaf op tegen de vooringenomen BMJ-rapportage over de commissie die van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE) de opdracht kreeg om een nieuwe klinische richtlijn voor ME/cvs te ontwikkelen. Dit is niet de eerste keer dat The Times de propagandacampagne doorziet van mensen met financiële en reputationele belangen bij het handhaven van de GET/CGT-aanpak, ondanks het feit dat de theoretische en wetenschappelijke onderbouwing ervan grotendeels is afgewezen.
Zoals ik eerder opmerkte, presenteerde het BMJ-artikel van 3 augustus een nogal domme argumentatie, namelijk dat het ontwerp van NICE-richtlijnen dat afgelopen november werd gepubliceerd, werd ontwikkeld zonder voldoende te vertrouwen op het beschikbare bewijsmateriaal. Sean O’Neill, een verslaggever van The Times, wiens eerdere werk een genuanceerdere blik op ME/cvs-kwesties heeft laten zien dan gebruikelijk is onder zijn collega’s, weerlegde dergelijke beweringen in een stuk dat de volgende dag werd gepubliceerd. De definitieve versie van de richtlijn wordt volgende week vrijgegeven [intussen voor onbepaalde tijd “gepauzeerd”, n.v.d.r.]. Misschien zullen andere leden van de Britse pers het voorbeeld van de Times volgen en stoppen met alles te geloven wat ze lezen over ME/cvs in grote medische vakbladen en in persberichten van bijvoorbeeld het Londense Science Media Centre.
Hier volgen twee belangrijke paragrafen uit het artikel van O’Neill:
“De BMJ, die voor het eerst het ontslag meldde, zei dat er ‘een ongewoon hoog aantal patiëntenvertegenwoordigers [in de NICE-commissie] zat, wat het vermoeden gaf dat er meer gewicht is gegeven aan de mening van de patiënt dan aan gepubliceerd wetenschappelijk bewijs.’
Slechts vijf van de 21 commissieleden waren echter patiëntenvertegenwoordigers, en het lange ontwerprapport toonde aan dat klinisch onderzoek waarin het gebruik van oefentherapie en CGT wordt aanbevolen, diepgaand is geëvalueerd en werd beoordeeld als van ‘lage’ of ‘zeer lage’ kwaliteit.”
Gezien het contrast tussen de berichtgeving van BMJ en The Times, vond ik het de moeite waard om te schrijven aan Dr. Fiona Godlee, de hoofdredacteur van BMJ en hoofdredacteur van The BMJ. (The BMJ is het paradepaardje van BMJ, een uitgever van vele titels.) Gisteren stuurde ik haar de volgende brief, met Sean O’Neill in CC.
**********
Geachte Dr Godlee,
Zoals ik een paar jaar geleden in een opiniestuk voor STAT heb geschreven, heb ik bewondering voor veel van de initiatieven die onder uw leiding door BMJ zijn ontplooid. Daarom was mijn verbijstering door de jaren heen des te groter over de problematische manier waarop BMJ ME/cvs benadert, wat zoals u weet aanleiding is geweest voor eerdere berichten van mijn kant. De vooringenomenheid van BMJ bleek onlangs nog uit een “exclusief” nieuwsartikel (gepubliceerd op 3 augustus) over de drie mensen die ontslag hebben genomen uit de commissie die belast is met het ontwikkelen van nieuwe klinische richtlijnen voor de ziekte.
Het National Institute for Health and Care Excellence (NICE) bracht in 2007 voor het eerst klinische richtlijnen uit voor wat toen CVS/ME werd genoemd. Die eerste commissie oordeelde in het voordeel van de voorstanders van de zogenaamde biopsychosociale benadering, en de gepubliceerde leidraad adviseerde graduele oefentherapie (GET) en cognitieve gedragstherapie (CGT). Een ontwerp van de nieuwe ME/cvs-richtlijn, die afgelopen november werd gepubliceerd, raadde daarentegen specifiek af om één van deze therapieën aan te bieden als curatieve interventies of behandelingen voor de onderliggende aandoening. Na een periode voor publiek commentaar en herziening, brengt NICE de definitieve versie uit op 18 augustus [publicatie intussen “gepauzeerd”, n.v.d.r.].
Het BMJ-artikel over de teruggetreden commissieleden leest alsof het gedicteerd had kunnen zijn door de afgetreden leden zelf of door andere GET/CGT-voorstanders. De journaliste is blijkbaar van mening dat de aanwezigheid van “significante veranderingen” in de ontwerpaanbevelingen ten opzichte van de richtlijn van 2007 sowieso verdacht is. Misschien zijn zij en haar redactie zich er niet van bewust dat 14 jaar een lange periode is voor de medische praktijk, en dat “significante veranderingen” daarom niet als ongebruikelijk moeten worden gezien. Of vinden zij misschien dat een bijgewerkte richtlijn altijd de vorige versie moet bevestigen?
Verder suggereert het BMJ-artikel dat het, gezien de aanbevelingen van 2007, “onduidelijk” is waarom het bewijsmateriaal “niet langer ondersteunend” is voor de standaardinterventies. Deze verklaring is nogal vreemd. De redenen voor de beslissingen van de huidige NICE-commissie zouden in de verste verte niet “onduidelijk” mogen zijn voor iedereen die de ontwerprichtlijn heeft gelezen en het uitgebreide onderzoek waarop deze was gebaseerd. Bij de beoordeling van de beschikbare studies beoordeelde NICE al het bewijsmateriaal voor GET en CGT als zijnde van “zeer lage” of slechts “lage” kwaliteit. In plaats van zich af te vragen hoe het bewijs “niet meer ondersteunend” is, zouden de journaliste en haar redacteurs zich beter afvragen waarom iemand überhaupt vond dat het bewijs deze therapieën ooit ondersteunde.
Gelukkig publiceerde The Times vervolgens een meer accuraat verslag van het gedoe rond het NICE-comité, inclusief een welkome vermelding van de mogelijke implicaties van de nieuwe ME/cvs-richtlijn voor langdurige COVID-patiënten. De verslaggever van The Times, Sean O’Neill (bij dit bericht in CC), weerlegde een aantal twijfelachtige beweringen in het BMJ-artikel, o.a. dat er buitensporig veel patiëntenvertegenwoordigers in het comité zetelden en dat het comité beslissingen nam die niet gebaseerd waren op legitieme gegevens. Het is bemoedigend dat sommige leden van de Britse mainstreampers de verschillende beweringen over ME/cvs, zoals die door vooraanstaande medische vakbladen worden verkondigd, niet meer zomaar voor waar aannemen.
Of men het nu wil of niet, dit BMJ-artikel lijkt deel uit te maken van een PR-campagne, gevoerd door diegenen die het wetenschappelijke debat hebben verloren en nu proberen om preventief twijfel te zaaien over de nieuwe ME/cvs-richtlijn, evenals over het ontwikkelingsproces ervan. Nu de publicatiedatum van dit kritische NICE-document nadert, is het betreurenswaardig dat BMJ propaganda verspreidt voor de GET/CGT-campagne, onder het mom van “nieuws”.
Vriendelijke groet,
David
David Tuller, DrPH
Senior Fellow Volksgezondheid en Journalistiek
Center for Global Public Health
School of Public Health
University of California, Berkeley
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: NICE neemt het op tegen pestkoppen van Royal College over nieuwe ME/cvs-richtlijnen
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 19 augustus 2021.
Al jarenlang beschuldigen campagnevoerders voor psycho-gedragsmatige interventies voor ME/cvs patiënten die bezwaar maken tegen het onderzoek van antiwetenschappelijk fanatisme. Dat was altijd al een belachelijke beschuldiging, maar ontwikkelingen deze week hebben duidelijk gemaakt (voor zover daar al twijfel over bestond), dat het deze regelrechte bullebakken zijn die immuun zijn voor het feitelijke bewijs.
Het National Institute for Health and Care Excellence (NICE), de Britse organisatie die klinische richtlijnen ontwikkelt, begon vier jaar geleden met het proces van herziening van haar verouderde ME/cvs-advies uit 2007. Het selecteerde een uiterst evenwichtig comité, met vertegenwoordigers van verschillende kanten van het debat, waaronder verscheidene patiënten. Je kan op geen enkele overtuigende manier beweren dat het proces inherent gekant was tegen de voorstanders van graduele oefentherapie en cognitieve gedragstherapie, de twee standaardbehandelingen.
Het eindproduct, dat de aanbevelingen van 2007 verwierp, werd goedgekeurd door iedereen in de NICE-hiërarchie die het moest goedkeuren. En toch kondigde NICE dinsdag aan dat het de publicatie die voor de volgende dag was gepland, tijdelijk opschortte om te overleggen met machtige mensen uit de medische wereld die zich tegen verandering verzetten. Tijdens het proces verdedigde het de integriteit van het “rigoureuze” proces dat werd ondernomen om het nieuwe, evidence-based document te produceren.
De gebeurtenissen hebben het Britse medische establishment op zijn grondvesten doen daveren en hebben geleid tot wijdverbreide berichtgeving in het land. (In de VS leek niemand er wat van te merken.) Het conflict heeft geleid tot een patstelling tussen rivaliserende gezagscentra – NICE, wiens richtlijnen een aanzienlijke invloed hebben op de klinische praktijk, en behoudsgezinde artsenorganisaties waarvan de leden reputationele en financiële belangen hebben bij het handhaven van de status quo. Deze voorvechters van een psychosomatische verklaring voor de verwoestende ME/cvs-symptomen hebben jarenlang beweerd dat hun standpunt ondersteund wordt door bewijs, maar ze weten duidelijk niet wat te doen als die bewering op onomstotelijke manier onderuit wordt gehaald.
Zo bevat een BBC-artikel over het NICE-debacle enkele lachwekkende uitspraken van de voorzitter van een van de koninklijke artsencolleges die tegen de nieuwe richtlijnen zijn. (Ondanks hun verheven namen zijn de koninklijke colleges gewoon handelsverenigingen die de belangen van de verschillende medische specialismen behartigen.) Dit zijn de opmerkingen van Dr. Andrew Goddard, voorzitter van het Royal College of Physicians, zoals gerapporteerd door de BBC:
“Wij waren zeer bezorgd dat de definitieve richtlijnen die door NICE werden voorgesteld, geen rekening hielden met onze uitgebreide opmerkingen op de ontwerpversie, vooral met betrekking tot behandelingen waarvan wij weten dat vele patiënten er aanzienlijke baat bij hebben gehad.”
“Er is bijvoorbeeld redelijk bewijs dat graduele oefentherapie helpt bij een groep patiënten met ME/cvs en, hoewel het niet zonder risico is, zijn onze deskundigen sterke voorstander van het blijvende gebruik ervan als een optie bij deze aandoening.”
“Evenzo zijn onze deskundigen sterke voorstander van gespecialiseerde geïndividualiseerde revalidatie voor patiënten met complexe revalidatiebehoeften.”
“Wij hopen dat NICE, door de definitieve publicatie van deze richtlijnen uit te stellen, het door ons ingediende bewijsmateriaal opnieuw zal overwegen en in hun definitieve publicatie zal verwerken.”
In het verleden was dit soort gebazel misschien voldoende geweest. Maar intussen is het bewijs voor de GET/CGT-benadering effectief ontmaskerd als van “zeer lage” of “lage” kwaliteit. Dr. Goddard lijkt rond de pot te draaien op zoek naar een geldig standpunt in het kader van deze nooit geziene publieke afstraffing. Laten we zijn verklaring eens ontleden.
Dr. Goddard geeft aan dat er “redelijk bewijs” is dat GET een subgroep van ME/cvs-patiënten “helpt”. Hoe wordt die subgroep gedefinieerd, en hoe wordt “hulp” gedefinieerd, en waarom verschilt deze bewering van eerdere verklaringen dat GET niet alleen “patiënten helpt, maar de ziekte daadwerkelijk kan genezen”? Heeft Dr. Goddard dit robuuste bewijs van succes bij NICE ingediend? Zo ja, dan interpreteerde NICE de informatie blijkbaar anders.
Dr. Goddard erkent ook dat GET “niet zonder risico” is. Dit lijkt een nieuwe bekentenis uit deze hoek te zijn, aangezien de standaardlijn altijd is geweest dat GET zowel veilig als effectief zou zijn. Kan Dr. Goddard op voorhand bepalen welke patiënten risico lopen op schade? Zo niet, hoe worden patiënten die risico lopen op schade, dan beschermd tegen daadwerkelijke schade?
Het feit dat de “deskundigen” die Dr. Goddard meermaals vernoemt, het “heel erg” oneens zijn met de conclusie van NICE, betekent niet dat hun mening voorrang moet krijgen – vooral niet als er geen betrouwbaar wetenschappelijk onderzoek is om hun beweringen te staven. Waar is bijvoorbeeld het bewijs dat ME/cvs-patiënten voordeel kunnen halen uit wat Dr. Goddard “gespecialiseerde geïndividualiseerde revalidatie” noemt?
Het is vermeldenswaard dat dezelfde groep “deskundigen” steeds opnieuw soortgelijke dingen herhaalt over langdurige COVID. Maar hoe weten deze mensen wat ze beweren te weten? Als Dr. Goddard het heeft over behandelingen waarvan “we weten dat veel patiënten er aanzienlijke baat bij hebben gehad”, dan heeft hij het misschien over zijn eigen persoonlijke waarnemingen en die van zijn medische collega’s – of beter gezegd, hun interpretaties van hun waarnemingen. Natuurlijk is de hele bedoeling achter het beoordelen van wetenschappelijk onderzoek en het ontwikkelen van klinische richtlijnen, dat de patiëntenzorg kan ontsnappen aan het juk van de anekdotische verhalen van artsen over wat zij geloven dat wel en niet werkt. Vroeger vond men ook dat aderlatingen effectief waren.
**********
The Times zet de toon in nauwkeurige berichtgeving
Al jaren belasteren leden van deze grote groep van misleide deskundigen patiënten die bezwaar maken tegen hun wetenschap en hun behandelingen. En zij werden daarin gewillig bijgestaan door het Britse perskorps, dat in het verleden massaal door de knieën ging voor de antipatiëntenpropaganda, verspreid door het Science Media Centre en anderen die op dit gebied werkzaam zijn.
Daarentegen is The Times misschien wel de meest geloofwaardige mainstream Britse bron geworden, dankzij de zorgvuldige berichtgeving van wetenschapsredacteur Tom Whipple en, recenter nog, senior schrijver Sean O’Neill. In tegenstelling tot hun collega’s bij andere nieuwsorganisaties, hebben deze twee mannen geluisterd naar patiënten en naar anderen die een nauwkeurig tegenwicht bieden aan het psychosomatische verhaal. Drie jaar geleden schreef Whipple een verhaal over de open brief van Virology Blog aan The Lancet die de “onaanvaardbare methodologische fouten” van de PACE-studie afkeurde en werd ondertekend door meer dan 100 experts, tien parlementsleden en tientallen patiëntenorganisaties. Waarschijnlijk hebben veel mensen die nog nooit van Virology Blog hebben gehoord, wel de kop van dat artikel gezien – “Lancetbrief roept op tot herziening van ‘gebrekkig’ ME-onderzoek”.
Pas geleden verzette O’Neill zich, bij zijn rapportage over de NICE-saga, tegen de publieke onjuiste voorstellingen van gebeurtenissen. Vorige week werd in een nieuwsartikel in BMJ, nadat bekend was geworden dat drie commissieleden waren afgetreden, gesuggereerd dat de NICE-commissie overmatig was beïnvloed door patiënten en dat de goedgekeurde richtlijnen niet in overeenstemming waren met het bewijsmateriaal. O’Neill heeft de BMJ-beweringen de volgende dag in een artikel op feiten gecontroleerd. Dit zijn de relevante paragrafen:
“De BMJ, die het ontslag voor het eerst rapporteerde, zei dat er ‘een ongewoon hoog aantal patiëntenvertegenwoordigers [in de NICE-commissie] zetelde die suggesties deden die ertoe hebben geleid dat er meer gewicht werd gehecht aan de mening van de patiënt dan aan gepubliceerd wetenschappelijk bewijs.’
Maar slechts vijf van de 21 commissieleden waren patiëntenvertegenwoordigers, en het lange ontwerprapport toonde aan dat klinisch onderzoek waarin het gebruik van oefentherapie en CGT wordt aanbevolen, intensief is beoordeeld en als van ‘lage’ of ‘zeer lage’ kwaliteit werd bevonden…”
(Donderdag publiceerde The Times ook dit stuk van O’Neill over verbanden tussen ME/cvs en langdurige COVID.)
Gezien de impasse omtrent de ME/cvs-richtlijnen, zullen de leidinggevenden van NICE en de hoge piefen van de koninklijke colleges wellicht in een dramatische confrontatie allerlei dingen uit de kast halen. Welke beslissing er ook wordt genomen, ze zal worden onderworpen aan rechterlijke toetsing. Maar NICE heeft na een intensief en langdurig proces al gedocumenteerd dat het bewijs voor de standaardbehandelingen niet bestand is tegen toetsing. Als het agentschap terugtrekt en zijn definitieve ME/cvs-aanbevelingen afzwakt vanwege tegenkanting van campagnevoerders en diepgewortelde medische belangen, dan zal het zijn eigen geloofwaardigheid als onafhankelijke scheidsrechter van medische informatie kapot maken.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: Terwijl NICE draalt, publiceren Amerikaanse specialisten nieuwe klinische richtlijnen voor ME/cvs
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 1 september 2021.
Twee weken geleden kondigde NICE abrupt aan dat het de publicatie van zijn nieuwe ME/cvs-richtlijnen op pauze zet – een stap die er kwam door felle tegenstand van belangrijke leden van de ideologische GET/CGT-brigade in het Britse medische gevestigde orde. Vorige week publiceerde Mayo Clinic Proceedings, een bekend vakblad, een andere reeks ME/cvs-richtlijnen die – net als het niet-gepubliceerde NICE-document – specifiek adviseert tegen de traditionele GET/CGT-aanpak.
Het artikel, ontwikkeld door een groep specialisten die bekend staat als de US ME/CFS Clinician Coalition, heet “Myalgische Encefalomyelitis/chronisch vermoeidheidssyndroom: Essentiële Aspecten van Diagnose en Aanpak.” De clinici maken duidelijk dat geen enkele behandeling curatief is gebleken. In plaats daarvan richten ze zich op advies voor het omgaan met en het behandelen van symptomen zoals orthostatische intolerantie, cognitieve stoornissen, pijn en slaapstoornissen. Dat het artikel verschijnt in een blad dat is aangesloten bij de Mayo Clinic, is zeker ironisch. De Mayo Clinic is behoorlijk hardnekkig geweest in het aanbieden van GET/CGT-achtige revalidatiebenaderingen voor ME/cvs, ondanks jarenlang protest van patiënten. Ik hoop dat Mayo-patiënten in de toekomst een kopie van dit artikel meenemen naar hun afspraak.
De richtlijnen richten zich voornamelijk op de criteria voor de ziekte die in 2015 zijn vastgesteld door de National Academy of Medicine (vroeger het Institute of Medicine), maar vermelden ook dat veel clinici voorstander zijn van zowel de Canadese Consensuscriteria voor ME/cvs uit 2003 als de opvolger daarvan, de Internationale Consensuscriteria voor ME uit 2011. Dr. Lucinda Bateman, een ME/cvs-specialist uit Salt Lake City, nam de richtlijnen door in een video die op YouTube werd geplaatst.
Medisch journalist Miriam Tucker deed haar gebruikelijke uitstekende werk door de publicatie van de richtlijnen te bespreken in een artikel voor Medscape, dus lees haar stuk voor meer details. “Er zijn dingen die clinici op dit moment kunnen doen om patiënten te helpen, zelfs zonder een ziektemodificerende behandeling”, vertelde coauteur Lily Chu, een arts en mede-vicepresident van de International Association for CFS/ME, aan Tucker. “Dit zijn handelingen die ze al kennen en uitvoeren voor mensen met andere chronische ziekten, die vaak ook beperkte behandelmogelijkheden hebben. Onderschat het belang en de waarde van ondersteunende zorg voor patiënten niet.”
De auteurs erkennen dat richtlijnen voor ME/cvs extra betekenis hebben gekregen nu er een golf is van patiënten die langdurige symptomen melden na een acute aanval van COVID-19. “Er zijn veel stappen die clinici kunnen nemen om de gezondheid, functie en kwaliteit van leven van mensen met ME/cvs te verbeteren, inclusief diegenen bij wie ME/cvs zich ontwikkelt na COVID-19”, schrijven ze.
De richtlijnen praten ook openlijk over de voormalige zorgstandaard van GET en CGT, apart of in combinatie. Zoals de krant opmerkt, “hebben de Verenigde Staten en andere regeringen evenals grote gezondheidsorganisaties onlangs graduele oefentherapie en cognitieve gedragstherapie ingetrokken als voorkeursbehandeling voor patiënten met ME/cvs.”
Deze richtlijnen weerspiegelen de klinische ervaring van de meest toonaangevende Amerikaanse artsen in het veld. Dit soort consensusvisies zijn natuurlijk onderhevig aan de vooringenomenheid van diegenen die meewerken aan de consensus. En eerlijkheidshalve moeten we ook opmerken dat, in een veld met zoveel niet-sluitende gegevens en zoveel slecht onderzoek vanwege de GET/CGT-promotoren, het moeilijk is om iets met zekerheid te zeggen. De richtlijnen erkennen openlijk de beperkingen van het wetenschappelijk onderzoek en ontmoedigen beweringen over werkzaamheid die niet steunen op bewijs.
Daarentegen blijven de machthebbers in Groot-Brittannië de GET/CGT-benadering hypen, zoals blijkt uit hun pogingen om de nieuwe NICE-publicatie te doen ontsporen. Laten we hopen dat ze niet slagen in die poging en dat NICE de moed vindt om weerwerk te bieden tegen deze anti-wetenschappelijke fanatiekelingen.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
- Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
- Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
- Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
- Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
- Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
- Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
- Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
- Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
- Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
- Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
- Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
- Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
- Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
- Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
- Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
- Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
- Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
- Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
- Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
- Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
- Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
- Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
- Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
- Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
- Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
- Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
- Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
- Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
- Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
- Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
- Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
- Trial by error: stomme studies 6/3/19
- Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
- Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
- Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
- Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
- Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
- Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
- Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
- Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
- Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
- Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19µ
- Trial by error: update over Reuters 18/4/19
- Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
- Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
- Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
- Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
- Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
- Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
- Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
- Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
- Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
- Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
- Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
- Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
- Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
- Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
- Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
- Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
- Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
- Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
- Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
- Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
- Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
- Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
- Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
- Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
- Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
- Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
- Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
- Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
- Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
- Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
- Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
- Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
- Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
- Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
- Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
- Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
- Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
- Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
- Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
- Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
- Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
- Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
- Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
- Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
- Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
- Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
- Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
- Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
- Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
- Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
- Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
- Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
- Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
- Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
- Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
- Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
- Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
- Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics 28/1/20
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
- Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
- Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
- Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
- Trial By Error: nieuwe biopsychosociale studie over vermoeidheid bij HIV-patiënten 2/3/20
- Trial By Error: wat nu? 18/3/20
- Trial By Error: King’s College London wijst mijn FOI-aanvraag af (deze post gaat niet over COVID) 7/4/20
- Trial by error: een bericht over Lupus en SOLK, niet over COVID 8/4/20
- Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
- Trial By Error: terug naar Mahana en prikkelbaredarmsyndroom… 15/4/20
- Trial By Error: Oxford-NHS adviseert GET/CGT voor post-COVID-“CVS”-patiënten 16/4/20
- Trial By Error: Opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Mahana 18/4/20
- Trial By Error: mijn FOI-brief over Oxfords pamflet over vermoeidheid na COVID-19 18/4/20
- Trial By Error: opvolging aanvraag Vrijheid van Informatie bij Oxford Health 20/4/20
- Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20
- Trial By Error: Meer over het Mahanagedoe… 25/4/20
- Trial By Error: nog een bericht aan Mahana’s gastro-enterologische adviseurs 28/4/20
- Trial By Error: Noors studievoorstel over Lightning Process 2/5/20
- Trial By Error: reactie van Oxford Health op mijn aanvraag i.h.k.v. Vrijheid van Informatie 2/5/20
- Trial By Error: Mijn brief aan corresponderend auteur PDS-studie 5/5/20
- Trial By Error: Merck Manual adviseert nog steeds GET/CGT 6/5/20
- Trial By Error: meer over die Noorse studie over CGT/Muziektherapie 16/5/20
- Trial By Error: meer over die rare Noorse CGT/muziektherapie-studie 18/5/20
- Trial By Error: Noorwegen krijgt dubbele dosis wazige wetenschap 20/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan senior auteur van Noorse CGT/Muziektherapiestudie 22/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan peerreviewer CGT/Muziektherapiepaper van BMJ 28/5/20
- Trial by Error: commentaar van Tack de Krak op BMJ’s “haalbaarheidsstudie” over CGT/Muziektherapie 28/5/20
- Trial By Error: twee brieven aan Dagbladet over hun ME-verslaggeving 30/5/20
- Trial By Error: brief aan BMJ Paediatrics Open over die CGT/Muziektherapiestudie 31/5/20
- Trial By Error: een paar lezenswaardige blogposts 2/6/20
- Trial By Error: reactie van Dagbladet 3/6/20
- Trial By Error: nog een paar lezenswaardige blogposts 9/6/20
- Trial By Error: persbericht King’s College London verbergt slecht nieuws 11/6/20
- Trial By Error: brief aan KCL, nog een brief aan BMJ 15/6/20
- Trial By Error: een stel studies toont limieten van CGT voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten 17/6/20
- Trial By Error: BMJ beantwoordt oproep over Noorse CGT-muziektherapiestudie 18/6/20
- Trial By Error: meer vragen over CODES-studie over CGT voor dissociatieve aanvallen 23/6/20
- Trial By Error: VK financiert Geneticaproject; mijn brief aan CODES-onderzoekers 25/6/20
- Trial By Error: CODES-studiecommentaar promoot ‘op eminentie gebaseerde geneeskunde’ 26/6/20
- Trial By Error: mijn brief aan auteur van CODES-commentaar 27/6/20
- Trial By Error: nu is er ook CGT voor “gezondheidsangst” bij CVS 2/7/20
- Trial By Error: herinnering aan BMJ over muziektherapie; brief aan expert “gezondheidsangst” 3/7/20
- Trial By Error: prima berichtgeving over Britse Geneticastudie in The Times 8/7/20
- Trial By Error: NICE over lichaamsbeweging en post-Covid-syndroom 15/7/20
- Trial By Error: geen bewijs voor CGT e.a. als therapieën voor “conversiestoornis” 20/7/20
- Trial By Error: nog een brief over BMJ’s muziektherapiestudie 21/7/20
- Trial By Error: experts Columbia vragen BMJ dringend om intrekking problematische studie 25/7/20
- Trial By Error: desinformatie over behandelingen voor post-Covid-syndroom 28/7/20
- Trial By Error: enkele interessante dingen om te lezen en te bekijken, van Rivka, Natalie en Anil 3/8/20
- Trial By Error: “Your COVID Recovery” van de Britse National Health Service 5/8/20
- Trial By Error: En nu – geen verrassing – CGT voor post-Covid-vermoeidheid 8/8/20
- Trial By Error: meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder 12/8/20
- Trial By Error: FITNET-NHS vindt niet genoeg deelnemers 18/8/20
- Trial By Error: Lighting Process – de bliksem slaat weer in! 27/8/20
- Trial By Error: wat is het Dynamic Neural Retraining System? 2/9/20
- Trial By Error: wat leesvoer over langdurige Covid, BMJ en ME 10/9/20
- Trial By Error: Britse dokters spreken zich uit over langdurige covid; Mayo wijzigt koers (een beetje) 15/9/20
- Trial By Error: een korte lezing voor Britse artsen en onderzoekers 17/9/20
- Trial By Error: Meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder, deel 2 20/9/20
- Trial By Error: CDC-vergadering voor belanghebbenden 28/9/20
- Trial By Error: rapportage over ME, CVS, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 1/10/20
- Trial By Error: dat webinar van Royal Society of Medicine over langdurige COVID 1/10/20
- Trial By Error: Meer over het webinar van de Royal Society of Medicine 4/10/20
- Trial By Error: ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs op komst 8/10/20
- Trial By Error: hoe de nachtmerrie begon voor Professor Lubet 14/10/20
- Trial By Error: het sprookje van Professor Chalder en haar PRINCE 14/10/20
- Trial By Error: een paar bedenkingen over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/10/20
- Trial By Error: Professor Chew-Graham geen fan meer van GET/CGT? 21/10/20
- Trial By Error: komende ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs 25/10/20
- Trial By Error: British Association for CFS/ME wijzigt koers 27/10/20
- Trial By Error: BMJ trekt CGT-Muziektherapiestudie in, maar… 27/10/20
- Trial By Error: geen verband tussen “ouderlijke scheiding” en ernst van ME bij kinderen 3/11/20
- Trial By Error: mijn voorspellingen over ME/cvs-richtlijn van NICE, herneming 7/11/20
- Trial By Error: Trump de deur uit, GET/CGT ook? 9/11/20
- Trial By Error: NICE-ontwerp verwerpt GET, Lightning Process en CGT-als-genezende-behandeling 10/11/20
- Trial By Error: nieuwsberichten over nieuw NICE-ontwerp van Science Media Centre en Britse pers 20/11/20
- Trial By Error: Update over BMJ’s CGT-Muziektherapietudie (petje af voor Steinkopf and Tack!) 23/11/20
- Trial By Error: Mijn brief aan BMJ Paediatrics Open over de CGT-Muziektherapiestudie 25/11/20
- Trial By Error: The Observer blundert; ME Association reageert 29/11/20
- Trial By Error: bedenkingen over The Observer, The Guardian en paradigmaverschuiving 2/12/20
- Trial by Error: goedkeuring FDA voor online CGT voor PDS; GET/CGT straks “in de vuilnisbak” 6/12/20
- Trial By Error: Huisartsengroep verwijdert online GET/CGT-bijscholingsprogramma 10/12/20
- Trial By Error: Brief naar auteur van verwijderd GET/CGT-bijscholingsprogramma voor huisartsen 10/12/20
- Trial By Error: Professors Chalder en Crawley promoten samen CGT voor kinderen 16/12/20
- Trial By Error: BMJ geeft kritiek nieuw NICE-ontwerp 21/12/20
- Trial By Error: Brief aan BMJ van Prof. Hughes, Prof. Racaniello en mezelf 21/12/20
- Trial By Error: Nieuwe studie uit Chicago toont aan dat psychische problemen geen voorspellende factor zijn voor ME/cvs 30/12/20
- Trial By Error: nieuwe paper met persoonlijke getuigenissen van ziekenhuisuitbraak in 1955 15/1/21
- Trial By Error: ommekeer bij The Guardian en The New York Times? 24/1/21
- Trial By Error: Professor Paul Garner’s BMJ Blogpost over zijn magische cognities 28/1/21
- Trial By Error: passage uit Jamison Hills autobiografie 3/2/21
- Trial By Error: Nieuwe biopsychosociale paper over langdurige COVID en somatisch-symptoomstoornis 9/2/21
- Trial By Error: Commentaar van Hughes&Tuller over CGT-studie Wessely&Chalder afgewezen door vakblad, hier gepost 15/2/21
- Trial By Error: Gelukkige tiende verjaardag, PACE-studie! 18/2/21
- Trial By Error: Directeur NIH Francis Collins over plannen voor onderzoek langdurige COVID 24/2/21
- Trial By Error: Vakblad psychosomatiek gelinkt aan PACE-auteurs wijst op vooringenomenheid uit subjectieve resultaten 7/3/21
- Trial By Error: Biopsychosociale brigade richt pijlen op langdurige COVID 17/3/21
- Trial By Error: weer een uitstekend artikel over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/3/21
- Trial By Error: dom opiniestuk in Wall Street Journal noemt PACE “heersende opvatting” onder artsen 25/3/21
- Trial By Error: meer over opiniestuk WSJ en interview met auteur repliek in WSJ deze week 2/4/21
- Trial By Error: Standpunt van Steve Lubet, Professor Rechten aan Northwestern Law, over dat opiniestuk in The Wall Street Journal 6/4/21
- Trial By Error: Steven Lubet, professor rechten aan Northwestern, correspondeert met McMaster University over dat opiniestuk in WSJ 19/4/21
- CROWDFUNDING Trial by Error Voorjaar 2021. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 31/3/21
- Trial by Error: George Monbiot van The Guardian veroorzaakt langdurige COVID, zegt Professor Michael Sharpe 6/4/21
- Trial By Error: GETSET-studie rapporteert nulresultaat voor zelfhulp-GET, maar claimt toch succes 6/4/21
- Trial By Error: Prof. Sharpe doet feitencheck op blogcommentaar over George Monbiot als oorzaak van langdurige COVID 7/4/21
- Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder 10/4/21
- Trial By Error: Brief aan Psychological Medicine over fout in SOLK-paper van Sir Simon en collega’s 13/4/21
- Trial By Error: Jennie Spotila onderzoekt (en ontkracht) het oude fabeltje over ‘doodsbedreigingen’ door patiënten 14/4/21
- Trial By Error: de wereld volgens Sharpe 15/4/21
- Trial by Error: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar? (Herneming) 17/4/21
- Trial by error: mijn brief aan professor Anthony David – waarom blijven SOLK-experts een belangrijke studie fout citeren? 17/4/21
- Trial by Error: Bereikt de “overgrote meerderheid” van deelnemers aan het Lightning Process “blijvende verbetering”? 21/4/21
- Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten 22/4/21
- Trial by error: waarom citeren SOLK-experts een onderzoek over NHS-kosten al tien jaar lang fout? 23/4/21
- Trial By Error: Professor Davids derde foute citering van baanbrekende studie over “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” 26/4/21
- Trial By Error: Prof. Pariante kraamt in column in Guardian standaard biopsychosociale onzin uit 1/5/21
- Trial By Error: mijn brieven aan Psychosomatics Journal over misleidende GETSET-paper van Prof White 6/5/21
- Trial By Error: meer brieven over Professor Anthony Davids foute citatie van belangrijke studie over kostprijs SOLK 11/5/21
- Trial By Error: Vakbladartikel maant aan tot voorzichtigheid bij bewegingsprogramma’s voor langdurige COVID 15/5/21
- Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process 7/6/21
- Trial By Error: meer desinformatie van Professor White in Journal of Psychosomatic Research 10/6/21
- Trial by Error: enquête #MEAction over chronische ziekte; patiëntenonderzoek meegenomen in CDC-advies langdurige COVID 15/6/21
- Trial By Error: nuluitkomsten weer voorgesteld als succes in CGT-studie van Prof. Trudie Chalder 19/6/21
- Trial by Error: toonde de PDS-studie echt aan dat online CGT significant klinisch effectief is? 24/6/21
- Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering 25/6/21
- Trial By Error: vakblad corrigeert “hoogtepunten” van GETSET-paper; brief over Prof. Whites paper over veiligheid GET 30/6/21
- Trial By Error: viertal studies onthult beperkingen van CGT voor “Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten” 3/7/21
- Trial by error: Professor White en collega’s zeggen ‘sorry’ voor negeren nulresultaten in opvolgstudie GETSET 5/7/21
- Trial by Error: enkele updates over Lightning Process 13/7/21
- Trial By Error: medische verenigingen en nieuwe paper van Komaroff-Lipkin tonen links aan tussen langdurige COVID en ME/cvs 20/7/21
- Trial By Error: CGT-model van somatisch onverklaarde lichamelijke klachten verklaard; CGT-studie voor Q-koortsvermoeidheid 22/7/21
- Trial By Error: Tack en ik schrijven naar Psych Medicine; Struthers schrijft naar Medical Research Council 24/7/21
- Trial By Error: Neurologievakblad corrigeert valse bewering in SOLK-paper – maar publiceert geen correctiebericht (ironisch genoeg heb ik zelf een correctie aan deze post toegevoegd!) 31/7/21
- Trial By Error: Drie CGT/GET-voorstanders stappen vlak voor publicatiedatum uit NICE ME/cvs-richtlijnpanel 7/8/21
- Trial By Error: The Times checkt uitspraken BMJ over NICE-commissie; Mijn brief aan Fiona Godlee van BMJ 10/8/21
- Trial by Error: NICE neemt het op tegen pestkoppen van Royal College over nieuwe ME/cvs-richtlijnen 19/8/21
- Trial By Error: Brief aan NICE met vraag om dringend de ME/cvs-richtlijn te publiceren 1/9/21
- Trial by Error: Terwijl NICE draalt, publiceren Amerikaanse specialisten nieuwe klinische richtlijnen voor ME/cvs 1/9/21
