Trial by Error: is er iets veranderd bij Science Media Centre?
15 november 2021.
Het Londense Science Media Centre is al jaren een vurige promotor van onderzoek naar graduele oefentherapie (GET) en cognitieve gedragstherapie (CGT) voor de ziekte of cluster van ziekten die ook wel bekend staat onder de namen chronisch vermoeidheidssyndroom, myalgische encefaloymyelitis, CVS/ME, ME/cvs en andere. Enkele vooraanstaande deskundigen op dit gebied onderhielden al die tijd nauwe banden met dit gespecialiseerde PR-bureau.
Het SMC promootte ook de rampzalige pediatrische studie over het Lightning Process van Professor Esther Crawley, maar vermeldde niet dat deze studie later werd voorzien van een correctie van 3000 woorden. Het bureau heeft nooit gereageerd op mijn vele vragen over deze kwestie.)
Maar het antwoord van het SMC op de nieuwe ME/cvs-richtlijnen van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE) suggereert dat er iets veranderd is in hun benadering.
Guardian-columnist (en vermeende langdurige COVID-superverspreider) George Monbiot hield het SMC in 2003 tegen het licht en schetste hun banden met een vreemde politieke beweging die Living Marxism heet, en met aanverwante organisaties. (Hij gaf geen details over hoe ze vanuit dat rare gegeven uiteindelijk supporters werden van GET/CGT en Lightning Process.) In ieder geval, toen de kritiek op de PACE-studie en gerelateerd onderzoek aan terrein won, was het SMC betrokken bij het organiseren van een negatieve publiciteitscampagne waarin patiënten werden afgeschilderd als losgeslagen en gevaarlijke antiwetenschappelijke fanatiekelingen.
De vele artikelen over dit thema – in BMJ, The Times, Reuters, The Guardian en elders – worden nog steeds aangehaald als bewijs dat patiënten, en anderen die met hen in verband staan, zich slecht gedragen. De destructieve en opruiende manier waarop het SMC redelijke en legitieme kritiek op dit gebied probeert te framen als een vorm van intimidatie, hebben het publieke discours ernstig geschaad. Het agentschap zou zich vooral bij patiënten moeten verontschuldigen voor deze beledigingen.
Dus afgelopen november, toen een concept van een nieuwe ME/cvs-richtlijn adviseerde tegen GET en tegen CGT als genezende behandeling, plaatste het SMC, zoals verwacht, een reeks nukkige commentaren van de gebruikelijke bende: in het bijzonder de drie hoofdauteurs van PACE (Professoren Trudie Chalder, Michael Sharpe en Peter White), een gelijkgestemde collega (Dr. Alastair Miller, een arts interne geneeskunde en infectieziekten) en de doorluchtige professor Sir Simon Wessely zelf. De bewering dat GET en CGT “evidence-based” waren, werd meerdere keren aangehaald. (Pas later voegde het SMC opmerkingen toe van een voorstander van de ontwerprichtlijn, en daarmee leken ze een klein beetje tegenwicht te willen bieden aan het groepsmatige gezanik van Sir Simon en zijn trawanten.)
Hier is een stuk uit wat ik destijds schreef:
Misschien is de organisatie [SMC] zo grondig doordrenkt van haar eigen vooringenomenheid dat ze niet besefte hoe opvallend vooringenomen de keuze van de commentaren wel was. Dat ze ervoor kozen om de reacties te belichten van diegenen die het meest te verliezen hebben bij de steeds verdere ineenstorting van het GET/CGT-behandelingsparadigma, toont aan dat ze inzien dat hun hegemoniale heerschappij over de kwestie ernstig bedreigd is.
In hun opmerkingen herhalen ze argumenten over “evidence-based” behandelingen, maar ze gaan daarbij telkens een lastig feit uit de weg: de NICE-evaluatie van het wetenschappelijk onderzoek klasseerde de kwaliteit van het bewijs uit deze studies als “laag” of “zeer laag”. Als een “evidence-based” behandeling gebaseerd is op bewijs van zeer lage kwaliteit, dan is de behandeling zelf waarschijnlijk ook van zeer lage kwaliteit. In dat geval is het argument dat de behandeling “evidence-based” is, wellicht geen overtuigende of effectieve strategie.
**********
De pauze van 17 augustus…
Toen NICE op 17 augustus aankondigde dat het de publicatie van de richtlijnen op pauze zette, verspreidde het SMC nog een verzameling commentaren, waarvan er drie vóór de beslissing waren en slechts één tegen. Het Royal College of Pediatrics and Child Health, waaronder zich enkele GET/CBT-fanatiekelingen bevinden, merkte op dat het “zeer verheugd was dat dit proces werd gepauzeerd”. Professor Chalder kreeg weer een podium in de commentaren, en ze stelde dat het pauzeren van de publicatie “de juiste keuze was” omdat “de berichten verwarrend waren en clinici geen duidelijkheid zouden hebben gekregen over evidence-based beste praktijken.”
In feite waren de belangrijkste boodschappen uit de richtlijn – dat GET en CGT-als-genezing niet langer werden aanbevolen – niet ‘verwarrend’. Professor Chalder is degene die verward en begoocheld is over de geloofwaardigheid en kwaliteit van haar eigen werk. Ze heeft tientallen jaren geprobeerd om de effectiviteit van GET en CGT te bewijzen. Haar eigen onderzoek heeft vaak het tegenovergestelde aangetoond, hoe vaak ze haar bevindingen ook verdraait.
Een andere GET/CGT-‘waarheidsstrijder’, de eerder genoemde Dr. Alastair Miller, toonde aan dat ook hij de wetenschappelijke basis verkeerd begrijpt. “Sinds de NICE-richtlijnen van 2007 hebben verdere onderzoeken het gebruik van CGT en GET ondersteund”, verklaarde hij. Dr. Miller is blijkbaar niet op de hoogte van, of is niet geïnteresseerd in de gebreken waaraan dit soort onderzoek lijdt, net zoals de onderzoeken die voortkomen uit de klinische praktijk. (In een presentatie van de Royal Society of Medicine over langdurige COVID tijdens het eerste jaar van de pandemie, suggereerde Dr. Miller dat de PACE-studie alleen te lijden had onder “veel slechte pers”, en niet onder fatale methodologische en ethische gebreken.)
Voordat NICE de richtlijn uiteindelijk in oktober publiceerde, vroegen sommige leden van de patiëntengemeenschap zich af hoe het SMC zich aan het voorbereiden was op de vrijgave van de definitieve versie. Wie zou het agentschap deze keer laten opdraven om te spreken namens de in diskrediet geraakte PACE-studie en aanverwant onderzoek? Het was dus een beetje verrassend om te zien dat de samenvatting van het SMC over de publicatie meer doordachte en positieve opmerkingen bevatte van experts van buiten de gelederen van de GET/CGT-ideologie, en minder van de gewoonlijke commentaren van degenen die aan de foute kant van deze paradigmaverschuiving staan – en daarmee bedoel ik mensen zoals professor Chalder.
De eerste commentator was Caroline Kingdon, een verpleegster en onderzoeker bij de UK ME/CFS Biobank aan de London School of Hygiene & Tropical Medicine, die ook zetelde in de ME/cvs-richtlijnontwikkelingscommissie van NICE. Ze verklaarde dat het nieuwe document “een positieve invloed zal hebben op de toekomstige diagnose en behandeling” van patiënten. Karl Morten, hoofdonderzoeker aan het Nuffield Department of Women’s & Reproductive Health van Oxford University, noemde de publicatie een “transformatieve stap”.
Dr. David Strain, een docent aan University of Exeter en medisch adviseur van *Action for ME [Aanvankelijk schreef ik verkeerdelijk ME Association], zei dat “de publicatie van deze richtlijnen zal worden toegejuicht door zorgverleners en mensen die leven met ME en/of CVS.” Professor Chris Ponting, een geneticus aan University of Edinburgh en een onderzoeker van de DecodeME-studie, vond het ook goed nieuws en verklaarde dat [de richtlijnen] “het leven van mensen met ME wereldwijd zullen verbeteren” en “het bewustzijn vergroten dat graduele oefeningen ME-symptomen vaak erger maken”.
De meest uitgebreide en gezaghebbende verklaring kwam van Kevin McConway, emeritus hoogleraar toegepaste statistiek aan Open University, tevens betrokken bij het SMC en lid van hun adviescommissie. Professor McConway gaf duidelijke uitleg en bekrachtigde impliciet het besluit van NICE om een laag cijfer te geven aan studies die onvoldoende rekening houden met het kernsymptoom van postexertionele malaise, naast andere methodologische kwesties.
Het SMC gaf wel twee van de PACE-auteurs (professoren Chalder en White) de kans om nog eens te jammeren over de afgezaagde standpunten die ze al jarenlang verkondigen. En ook Dr. Miller mocht nog iets zeggen. Hun uitspraken kwamen neer op dezelfde blabla als gewoonlijk, en waren niet overtuigender dan eerdere uitspraken. Als dit commentaar bedoeld was om hun zaak te bevorderen, dan is dat niet gelukt.
**********
Meer recentelijk maakte het SMC gewag van een nieuwe studie van JAMA Internal Medicine: Association of Self-reported COVID-19 Infection and SARS-CoV-2 Serology Test Results With Persistent Physical Symptoms Among French Adults During the COVID-19 Pandemic. [Associatie van zelfgerapporteerde COVID-19-infectie en SARS-CoV-2-serologietestresultaten met aanhoudende fysieke symptomen bij Franse volwassenen tijdens de COVID-19-pandemie]. De auteurs suggereren dat langdurige COVID-symptomen mogelijk meer verband houden met “overtuigingen” over het hebben van COVID-19 dan met daadwerkelijke infectie. Brian Hughes, hoogleraar psychologie aan de National University of Ireland, Galway, heeft de studie al fel bekritiseerd vanwege de slordige methodologie, waaronder het feit dat ze vertrouwen op zeer onnauwkeurige tests.
Vroeger zou ik verwacht hebben dat het commentaar van SMC een mening zou bevatten van professor Sharpe of professor Chalder (of andere leden van de GET/CGT-brigade) over de rol van contraproductieve gedachten bij het in stand houden van symptomen en meer van dat soort onzin. In plaats daarvan gaf professor Kevin McConway, een statistiekexpert betrokken bij het SMC, een onpartijdige analyse van het onderzoek, inclusief waarom het “mogelijk erg misleidend is om de resultaten zomaar aan te nemen”.
Niemand onderschreef de bevindingen. Misschien was het voor het SMC makkelijker om zo’n standpunt in te nemen aangezien het een niet-Brits onderzoek betrof. Of deze interessante ontwikkeling iets zegt over wat er bij SMC aan de hand is, blijft in ieder geval onduidelijk.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by error: sommige nationale gezondheidsdiensten ondernemen geen actie na nieuwe NICE-richtlijn voor ME/cvs
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 16 november 2021.
Eind oktober bracht het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE) zijn nieuwe ME/cvs-richtlijn uit, die specifiek adviseert tegen graduele oefentherapie (GET) en een gespecialiseerde vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT). Vorige week meldde ik op mijn blog dat King’s College London nog steeds een webpagina heeft over “CGT en chronisch vermoeidheidssyndroom”, waarin wordt opgeschept dat “onze onderzoekers mee aan de wieg stonden van de op maat gemaakte gesprekstherapie voor chronisch vermoeidheidssyndroom die nu een van de twee aanbevolen behandelingen is in het VK.” (Deze pagina staat nog steeds online op het moment dat ik dit schrijf.)
Het lijkt erop dat sommige afdelingen van de National Health Service in Engeland even traag op het nieuws reageren. Het is niet duidelijk hoe wijdverbreid dit probleem is, maar iemand zou de sites van alle NHS-Trusts eens moeten bekijken om te beoordelen of ze de veranderingen hebben doorgevoerd.
Sinds vandaag bevat de pagina van de North & East Formulary and Referral voor zijn “Chronische vermoeidheid/ME-service” deze zin: “Onze service heeft de opdracht gekregen om de behandelingsstrategieën te bieden die in de NICE-richtlijn voor deze aandoening worden beschreven”. De link in de zin gaat naar de intussen afgevoerde NICE-richtlijn van 2007, waarin zowel GET als CGT worden aanbevolen als eerstekeuzebehandelingen. De pagina lijkt niet aan te geven wanneer ze voor het laatst werd bijgewerkt.
De website van de Barking, Havering en Redbridge University Hospitals NHS Trust verklaart het volgende: “Onze aanpak is gebaseerd op de principes van cognitieve gedragstherapie en graduele activiteits-/oefentherapie.” (Nogmaals, het is onduidelijk wanneer deze pagina is bijgewerkt.)
En dit is de verwoording die de “Chronisch Vermoeidheidssyndroom/ME-therapiepsychologiedienst” van Newcastle Hospital NHS Trust op dit moment gebruikt op een pagina die voor het laatste werd geüpdatet “net voor de publicatie van de NICE-ontwerprichtlijn afgelopen november”:
“Ons team biedt geïndividualiseerde zorg aan patiënten om:
- hun fysieke, emotionele en mentale capaciteit in stand te houden of geleidelijk uit te breiden
- De fysieke en emotionele impact van symptomen en verlies van fysieke capaciteit te beheersen.
Wij bieden Cognitieve Gedragstherapie (CGT) en Graduele Oefentherapie (GET) voor mensen met CVS/ME, mindfulness, ontspannings- en acceptatietherapie.”
Sommige sites hebben blijkbaar recentelijk melding gemaakt van de wijziging op hun websites, hoewel onbekend is of er ook iets veranderd is in de praktijk. De website van Oxfordshire University Hospitals NHS Trust geeft bijvoorbeeld aan dat “onze behandelaanpak gebaseerd is op de huidige richtlijnen, waaronder de NICE-richtlijnen voor ME/CVS en de ME/CVS-gids voor Therapie van BACME [British Association for CVS/ME].” De zin verwijst naar het nieuwe NICE-document en naar een document dat een jaar geleden door BACME is opgesteld en waarin een aantal soortgelijke wijzigingen zijn aangebracht. De pagina lijkt te zijn bijgewerkt op 15 november, één dag geleden.* [Correctie: ik schreef oorspronkelijk “twee dagen geleden”, hoewel dit op 16 november was gepost.] De pagina bevat echter nog steeds de volgende tekst onder de titel “Cognitieve gedragstherapie”:
“CGT is een geïndividualiseerde therapiebenadering die tot doel heeft je te ondersteunen bij het werken aan veranderingen die voor jou zinvol zijn.
Het erkent dat de manier waarop we denken over dingen (gedachten), wat we voelen bij dingen (gevoelens) en wat we doen (gedrag), gerelateerd is aan elkaar en aan hoe we ons fysiek voelen.
Als je dit begrijpt, kan je nuttige patronen en reacties creëren die op hun beurt verbeteringen in je dagelijks leven ondersteunen.
Onze CGT-sessies hebben vaak betrekking op thema’s zoals het optimaliseren van activiteitenniveaus, meer inzicht krijgen in factoren die van invloed kunnen zijn op CVS/ME en het omgaan met de veranderingen die gepaard gaan met het hebben van CVS/ME. Naast het gebruik van traditionele CGT-benaderingen, putten we vaak ook uit andere moderne CGT-gebaseerde benaderingen, waaronder Acceptance and Commitment Therapy (ACT), Compassion Focused Therapy (CFT) en mindfulness.”
De nieuwe NICE-richtlijn laat CGT toe als ondersteunende zorg, zolang het niet wordt gepresenteerd als een middel tot herstel en/of gebaseerd is op de notie dat patiënten gedeconditioneerd zijn en “contraproductieve” overtuigingen koesteren over het hebben van een lichamelijke ziekte. Hoewel de nieuwe formulering van Oxford geen melding maakt van “genezing” of “herstel”, levert het weinig bewijs dat clinici zichzelf hebben verlost van hun eigen “contraproductieve” overtuigingen over de aandoening.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial By Error: nieuw artikel van PACE-auteurs herhaalt valse argumenten en verdedigingen
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 20 november 2021.
De publicatie op 29 oktober van de nieuwe richtlijn voor ME/cvs van het Britse National Institute for Health and Care Excellence (NICE) betekende een enorme en vernederende afwijzing van de PACE-studie en de vele gerelateerde onderzoeken naar cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) als behandelingen voor de ziekte. Dat betekent dat het ook een enorme en vernederende afwijzing betekende van de hardnekkige beweringen van de PACE-auteurs en hun collega’s dat dit onderzoek betekenisvolle verbeteringen bij patiënten zou aantonen.
NICE voerde een grondige beoordeling van de gegevens uit, en besloot dat het belangrijkste bewijs voor de effectiviteit van deze interventies van ofwel “zeer lage” ofwel slechts “lage” kwaliteit is – een opvallend detail dat niet wordt genoemd in een pas gepubliceerd artikel van de drie hoofdauteurs van PACE. Het artikel heeft als titel: “Op bewijs gebaseerde zorg voor mensen met chronisch vermoeidheidssyndroom en myalgische encefalomyelitis.” Dit is in zekere zin een zielig, maar veelzeggend document. Het is duidelijk dat deze drie – professoren Michael Sharpe, Trudie Chalder en Peter White – niets nieuws te vertellen hebben. Men heeft ingezien dat PACE geen steek houdt. Maar zij houden vol dat het allemaal berust op een groot misverstand. Ze herhalen oneerlijke argumenten die eerder al verworpen werden.
De auteurs hebben dit nieuwe artikel in Journal of General Internal Medicine meer dan een jaar geleden ingediend – in augustus 2020. Hoewel dit een paar maanden was voordat de ontwerp-richtlijn van NICE in november [2020] werd vrijgegeven, was het tegen die tijd duidelijk geworden dat het GET/CGT-paradigma op losse schroeven stond. Om onverklaarbare redenen werd het artikel pas op 1 oktober van dit jaar [2021] geaccepteerd. Dat was na het abrupte besluit van NICE afgelopen augustus om de publicatie van de nieuwe richtlijn uit te stellen vanwege felle protesten van leden van de ideologische GET/CGT-brigade, maar vóór de definitieve publicatie van de richtlijn eind vorige maand.
De auteurs hadden deze complexe timing als rechtvaardiging kunnen aanhalen voor het weglaten van alle vermeldingen over het lopende NICE-debat, de conclusies van de NICE-conceptrichtlijn en de verschrikkelijke resultaten van de uitgebreide bewijsbeoordeling van NICE. Maar dat zou een zeer problematisch argument zijn. Gezien de vertraging van een jaar hadden de auteurs net zo goed iets langer kunnen wachten om hun werk te publiceren, tot de definitieve richtlijn gepubliceerd was, als ze dat gewild hadden. Het feit dat heel deze context ontbreekt, zorgt ervoor dat iedereen die betrokken is bij de publicatie van dit artikel, een modderfiguur slaat.
Het abstract van deze paper werd vorige maand op de website van King’s College London geplaatst, nadat de paper was aanvaard. Hier is een stuk uit wat ik destijds schreef:
“Let ten eerste op de beslissing om overal CVS/ME te gebruiken in plaats van de term ME/CVS, die ook door NICE en Amerikaanse agentschappen is aangenomen. Deze tegendraadse keuze komt op mij over als nukkig, defensief en onnodig. Misschien geeft het blijk van het feit dat de professoren weigeren te erkennen dat ze alle controle over het verhaal verloren hebben – zelfs over de naamgevingsrechten van de ziekte.”
“Het is op dit moment onnauwkeurig en ongerechtvaardigd om GET en CGT ‘evidence-based’ te noemen.” Het klopt dat er meer bewijs is voor deze behandelingen dan voor alle andere. Maar het bewijs toont niet aan wat de professoren beweren, zoals recentelijk werd gedocumenteerd door NICE. Het Journal of General Internal Medicine zou beter moeten weten en zou niet mogen toestaan dat bepaalde partijen uit eigenbelang in de titel en het abstract van een artikel een foute voorstelling geven van de huidige stand van zaken van het belangrijkste bewijs.
“Het is ook niet het geval [zoals het abstract stelde] dat ‘de controverse erover [over de interventies] voortkomt uit misverstanden over de aard en uitvoering ervan’. De controverse draait om het feit dat de hoogste kaders in de academische en medische instellingen decennialang onzin hebben aanvaard alsof het ging om keurig onderzoek – zelfs al kunnen eerstejaarsstudenten epidemiologie aan Berkeley er zonder moeite de diskwalificerende fouten uithalen. Doen alsof dit allemaal te wijten is aan wat ongelukkige miscommunicatie is belachelijk en getuigt van wanhoop.”
**********
Er valt dus heel wat op aan te merken! Waar beginnen we? Ten eerste zou ik zeggen: terwijl ze het recente NICE-debat negeren, verwijzen de auteurs naar de intussen afgevoerde NICE-richtlijn uit 2007, alsof deze nog steeds relevant en in gebruik is. Het artikel was met andere woorden al achterhaald op het moment dat het werd gepubliceerd. Op iedereen die deze langlopende saga volgt, komt dit over alsof de drie professoren alle realiteitszin verloren zijn en zichzelf wat wijsmaken. Ze teren op vergane glorie, net als Norma Desmond in Sunset Boulevard (“I am big, it’s the pictures that got small”).
De GET- en CGT-interventies werden ontwikkeld en gepromoot als genezend van aard, op basis van het idee dat patiënten geen onderliggende pathofysiologie hadden die de langdurige symptomen veroorzaakte. In plaats daarvan beweerden de PACE-auteurs dat patiënten ernstig uit vorm waren vanwege hun sedentaire gedrag, dat dan weer voortkwam uit hun contraproductieve overtuigingen dat ze een lichamelijke ziekte hadden die ervoor zorgde dat ze verslechterden na inspanning.
Maar vandaag de dag zeggen ze dit: “Revalidatie, inclusief CGT en GET, voor CVS/ME gaat ervan uit dat beperkingen en symptomen, als ze eenmaal zijn vastgesteld, ten minste gedeeltelijk worden onderhouden door factoren die omkeerbaar zijn. De omkeerbare factoren omvatten psychologische en gedragsfactoren, zoals de bezorgdheden van de patiënten over hun symptomen en hoe ze daarmee omgaan.”
Ze proberen de geschiedenis te herschrijven – de auteurs beweerden vroeger dat de aandoening volledig, en niet slechts “gedeeltelijk” werd bestendigd door deze factoren. Bovendien hebben ze nooit enig legitiem of bevredigend bewijs geleverd dat vermeende “psychologische en gedragsfactoren” bijdragen aan beperkingen en symptomen. Dat is altijd pure speculatie geweest.
Dat zou niet uitmaken als het klopte dat het onderzoek de effectiviteit van de interventies aantoont. Maar hun beweringen kloppen niet, en dat is resoluut aangetoond door NICE. Het enige wat ze doen is steeds opnieuw dezelfde foute argumenten over de PACE-resultaten herhalen, en daarbij weigeren ze om de flagrante methodologische en ethische fouten te erkennen die vele anderen hebben opgemerkt – inclusief de meer dan 100 experts die hun handtekening zetten onder de open brief uit 2018 van Virology Blog aan The Lancet over de studie.
Zoals ze al eerder hebben gedaan, maken de auteurs ook veel ophef over de noodzaak om subjectieve uitkomsten te gebruiken vanwege het gebrek aan biomarkers voor de ziekte. Maar voor zover ik weet, heeft niemand kritiek gegeven op het feit dat ze geen gebruik maakten van een niet-bestaande biomarker – dat is een drogredenering. Het probleem is dat ze doen alsof het ontbreken van een biomarker hetzelfde is als het ontbreken van objectieve maatregelen. Dat is niet hetzelfde, en dat weten ze maar al te goed.
Dit is wat ze schrijven: “Bij gebrek aan een vastgestelde objectieve test of ‘biomarker’ voor CVS/ME, wordt de aandoening bijna uitsluitend bepaald door patiëntenrapportage. Om de uitkomst van de behandeling voor CVS/ME te bepalen, is het daarom zowel gepast als noodzakelijk om aan patiënten te vragen naar dezelfde symptomen en bijbehorende beperkingen waarover ze werden bevraagd om de diagnose te stellen.”
Door deze uitspraak kan je je afvragen waarom de PACE-auteurs zelf vier afzonderlijke objectieve resultaten van functioneren opnamen in hun onderzoek: een stappentest om fitheid te meten, een looptest van zes minuten, de vraag of mensen weer aan het werk waren gegaan (of hun opleiding hadden hervat) en of zij afhankelijk waren van een sociale uitkering. Deze bevindingen waren rampzalig – geen enkele kwam overeen met de subjectieve rapportering of de gedocumenteerde klinisch betekenisvolle verbetering. Oeps!
De auteurs hebben sindsdien verschillende redenen aangevoerd om de objectiviteit van hun eigen objectieve maatregelen te verwerpen. Ze haalden bijvoorbeeld aan dat schommelingen in de economie ertoe hadden geleid dat het werk niet hervatten of het niet meer afhankelijk zijn van een sociale uitkering in feite geen betrouwbare metingen waren. Ze voerden ook aan dat de test van zes minuten anders werd uitgevoerd in PACE dan in onderzoeken naar andere ziekten, dus dat het niet eerlijk was om hun resultaten als negatief te zien in vergelijking met andere resultaten. Zouden ze deze beweringen van niet-objectiviteit achteraf hebben gedaan als de resultaten beter waren geweest? Om nog maar te zwijgen van het feit dat ze een belangrijke objectieve uitkomst lieten vallen (het gebruik van actometers om daadwerkelijke beweging te meten), nadat ze van Nederlandse collega’s hadden vernomen dat de metingen teleurstellende resultaten opleverden in vergelijking met subjectieve metingen. (Een uitstekend verslag van dit probleem lees je hier op Lucibees Blog.)
Zoals we van de professoren Sharpe, Chalder en White gewend zijn, zien ze in dit nieuwe artikel hun eigen objectieve uitkomsten nog steeds over het hoofd bij het evalueren van de waarde van hun interventies. Zij schijnen te geloven dat niemand zich zal herinneren dat zij zélf deze uitkomsten selecteerden en opnamen in hun proefprotocol. Helaas voor hen kunnen zij hun objectieve uitkomsten niet zomaar overboord gooien omdat de resultaten hen niet bevallen.
Al met al weer een beschamend optreden van een groep onderzoekers die zich er terdege van bewust zijn dat zij hun dominante positie op dit gebied hebben verloren en dat hun reputatie in sneltempo ten onder gaat.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Trial by Error: Lightning-Process-Vedette klaagt over NICE; Struthers spoort Cochrane aan om bij te blijven
David Tuller, DrPH, Virology Blog, 3 december 2021.
Volgende antiwetenschappelijke campagnevoerder richt pijlen op NICE
De antiwetenschappelijke fanatiekelingen geven niet snel op. Nu heeft Live Landmark, de Noorse beoefenaar van het Lightning Process, een opiniestuk geschreven over de nieuwe evidence-based richtlijnen voor ME/cvs van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE). Ik neem aan dat ze niet alleen boos is dat het document standaardinterventies zoals graduele oefentherapie (GET) en een vorm van cognitieve gedragstherapie (CGT) verbiedt, maar ook dat het specifiek een verbod uitspreekt over het Lightning Process (LP), haar persoonlijke specialiteit.
Landmark en haar kameraden van de ideologische GET/CGT/LP-brigade zijn publiekelijk vernederd door NICE, dus het is begrijpelijk dat ze driftig zijn, ook al leidt dat tot dit soort van de pot gerukte artikels. De argumenten van Landmark kunnen niet serieus worden genomen, behalve misschien door degenen wiens financiële en reputationele belangen worden bedreigd door de diepgaande analyse van NICE over de tekortkomingen van het bewijsmateriaal.
Dit is wat Landmark er van vindt: “Helaas waren de aanbevelingen in de nieuwe NICE-richtlijnen voor chronische vermoeidheid niet gebaseerd op het gepubliceerde onderzoek. Dit betekent dat het Noorse Directoraat voor Volksgezondheid hun suggesties gerust kan negeren.”
De NICE-beslissingen waren gebaseerd op het feit dat het bewijs ter ondersteuning van de interventies van slechte kwaliteit bleek te zijn. Landmark is het misschien niet eens met die beoordeling en ze geeft er misschien de voorkeur aan dat de gezondheidsautoriteiten van haar eigen land ze afdoen als onterecht. Maar ze kan niet herschrijven wat er is gebeurd, en het Noorse Ministerie van Volksgezondheid moet ook geen aandacht besteden aan haar tirade. De aanbevelingen tegen CGT, GET en LP waren gebaseerd op de dramatische tekortkomingen van het onderzoek, wat NICE uitvoerig uiteengezet heeft.
Psycholoog Brian Hughes, een professor aan de National University of Ireland, Galway, ontkracht een groot deel van Landmarks argumentatie in deze Twitter-draad.
Verbazingwekkend genoeg linkt Landmark op dit late tijdstip door naar de Lancet-publicatie van de PACE-studie uit 2011 alsof het legitiem bewijs biedt en niet op grote schaal is ontkracht in academische en professionele kringen, en niet alleen door NICE. Ze linkt ook naar het reünie-artikel van het PACE-team in een zojuist gepubliceerd artikel met als titel (zonder enige ironie): “Evidence-Based Zorg voor Mensen met Chronisch Vermoeidheidssyndroom en Myalgische Encefalomyelitis.” Professoren Michael Sharpe, Trudie Chalder en Peter White, de drie hoofdonderzoekers van PACE, houden in dit zelfrechtvaardigende zeurstuk vol dat de kritiek op hun werk voortkomt uit het feit dat alle anderen hun werk verkeerd begrijpen.
Dat Landmark deze twee artikelen aanhaalt, komt haar geloofwaardigheid of de zaak die zij probeert te maken, niet ten goede.
Het was wellicht een teleurstellend jaar voor Landmark, aangezien de Noorse ethische autoriteiten voor onderzoek haar langlopende studievoorstel over LP voor ME/cvs-patiënten verwierpen, een project dat ze nastreefde als onderdeel van een doctoraatsprogramma in de psychologie. De ethische autoriteiten stelden vast dat het onderzoek waarschijnlijk vertekende resultaten zou opleveren en dat de rol van Landmark gepaard ging met belangenconflicten. Hoewel Landmark zichzelf beschouwt als een expert wiens mening over onderzoek door iedereen moet worden gedeeld, wekt deze officiële beoordeling van haar werk niet meteen het vertrouwen dat ze gekwalificeerd is om een oordeel te vellen over de methodologie van NICE of deze zelfs maar te beoordelen.
**********
Caroline Struthers dringt opnieuw aan bij Cochrane
Caroline Struthers omschrijft zichzelf op Twitter als “een herhaaldelijke deelnemer aan onderzoek als ‘gezonde controle’, burgerwetenschapper en fan van patiëntgericht onderzoek”. In de afgelopen jaren heeft ze Cochrane beleefd maar dwingend aangespoord om passende stappen te ondernemen met betrekking tot zijn problematische reviews over oefentherapie en cognitieve gedragstherapie voor wat het altijd CVS heeft genoemd. Vooral de oefentherapie-review was een controversieel document en de saga nam meerdere wendingen die te ingewikkeld zijn om hier op te sommen.
Struthers heeft al haar verschillende brieven over Cochrane gepost op haar blog, Healthycontrol.org. Omdat ze de details van Cochranes procedures begrijpt, weet ze hoe ze de argumenten moet formuleren om maximale pressie en impact te creëren. Vorige maand stuurde Struthers opnieuw een goed geconstrueerde en overtuigende brief naar Cochrane, naar aanleiding van recente ontwikkelingen bij NICE.
Dit is wat ze op haar blog schreef:
“Op 26 november 2021 schreef ik naar Toby Lasserson, Cochranes Adjunct-Hoofdredacteur, en in CC zette ik Gill Leng, de Algemeen Directeur van NICE. Aanleiding voor mijn brief was de mededeling dat NICE en Cochrane een samenwerkingsovereenkomst hebben getekend. Naast een paar andere problemen, wil ik graag de bevestiging van NICE dat zij het risico zullen beheersen door mogelijk belangrijke beslissingen over de kwaliteit van het bewijsmateriaal dat de aanbevelingen van NICE beïnvloedt, te delegeren aan een externe, zelfregulerende organisatie.”
Het is belangrijk om organisaties ter verantwoording te roepen wanneer ze niet aan de verwachtingen voldoen, zoals Cochrane heeft gedaan door de manier waarop het met deze twee gepubliceerde reviews is omgegaan. Tot voor kort kreeg de ideologische GET/CGT-brigade het volledige zeggenschap over hoe de ziekte behandeld werd. Dat is intussen veranderd. In haar laatste brief vraagt Struthers terecht aan Cochrane om onder meer hun eigen zaken op orde te stellen en up-to-date te blijven. Je leest het hier.
© David Tuller voor Virology Blog. Vertaling Abby, redactie Zuiderzon, ME-gids.
Lees ook
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (1)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (2)
- Trial by error: de verontrustende zaak van de PACE-studie over ME/CVS (3)
- Onderzoekers van de PACE-studie antwoorden David Tuller
- David Tuller reageert op de PACE-onderzoekers
- Petitie : Misleidende claims van PACE-studie moeten teruggetrokken worden
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie echt een “strikt criterium” voor herstel toegepast?
- Trial by error, vervolg: Waarom is het “zusteronderzoek” van de PACE-studie “verdwenen” en vergeten?
- Overheid beveelt vrijgave van de gegevens van de PACE-studie
- Proffen schrijven open brief aan The Lancet en vragen herevaluatie van PACE-resultaten
- Open brief van Invest in ME over de PACE-studie aan de redacteur van The Lancet
- Trial by error, vervolgd: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar?
- In het kielzog van het onderzoek van David Tuller, publiceren de PACE-onderzoekers een follow-upstudie
- ME Association: We betwisten het follow-uprapport van de PACE-studie
- Professor Jonathan Edwards: PACE-studie is “waardeloos”
- Oninterpreteerbaar: Fatale fouten in het PACE follow-uponderzoek van het chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom de wetenschappelijke wereld het nodig heeft dat de PACE-gegevens worden vrijgegeven
- Reporter hekelt studie naar chronisch vermoeidheidssyndroom: ik stopte bij 14.000 woorden – genoeg was genoeg
- Een “moreel equivalent van oorlog” en de PACE-studie over chronisch vermoeidheidssyndroom
- Waarom ME-patiënten kritisch zijn over de PACE-studie
- Was onafhankelijke peerreview van de papers over de PACE-studie mogelijk?
- James Coyne over de “objectiviteit” van NHS Choices en het belachelijk maken van ME/CVS-patiënten
- Wat er voor nodig is voor Queen Mary om een verzoek om wetenschappelijke gegevens als “ergerlijk” te verklaren
- Update van mijn formeel verzoek voor het vrijgeven van de gegevens van de PACE-studie
- Formeel verzoek aan PLOS One om een Uitdrukking van Bezorgdheid uit te vaardigen voor de PACE-studie
- Waarom ik niet weet hoe PLOS zal reageren op de weigering van de auteurs om de data vrij te geven
- Antwoord van PLOS One op de bezorgdheid over de weigering van King’s College om de PACE-data te delen
- Proffen verzoeken om de gegevens van de PACE-studie
- King’s College London rekt tijd nog wat meer door weigering te herhalen om PACE-onderzoeksdata vrij te geven
- Herkennen wanneer het “beschermen van de privacy van patiënten” louter een excuus is voor het niet delen van de data
- Herzien van de economische analyse van de PACE-studie in PLoS One
- Een inkijk in de aanval op het delen van data
- Trial By Error, vervolgd: vragen voor Dr. White en zijn collega’s van de PACE-studie
- Niet-bekendgemaakte belangenconflicten in reviewprotocol van interventies voor medisch onverklaarde symptomen
- Trial by error, vervolgd: heeft de PACE-studie werkelijk bewezen dat graduele oefentherapie veilig is?
- Trial by error, vervolgd: meer nonsens van The Lancet Psychiatry
- We zijn tenminste niet ergerlijk
- Verdere inzichten in de oorlog tegen het delen van data
- Trial by error, vervolgd: een paar woorden over pesterijen
- Het heroverwegen van het beleid rond het onderzoek naar en de behandeling van ME/CVS
- Opnieuw een open brief aan de Lancet
- What About ME? Deel 1: ME-patiënten vragen patiëntenorganisaties kleur te bekennen t.a.v. PACE
- Ook België steunt in open brief de globale oproep om de PACE-data vrij te geven
- Lezing Dr. David Tuller en Prof. Frans Visser tijdens Nederlandse première Forgotten Plague
- Petitie met 12.000 handtekeningen aan The Lancet bezorgd om de PACE-studiedata vrij te geven
- Open brief Prof. Malcolm Hooper aan The Lancet
- Een half jaar gaat voorbij zonder de vrijgave van PACE-studiedata uit PLOS One
- PACE-Gate: de controverse over de grootste studie naar CGT en GET bij ME/cvs
- Proffen schrijven open brief aan PLoS One i.v.m. PACE-studie naar CGT/GET
- Correctie van PLoS verwijdert geanonimiseerde patiëntengegevens in studie naar CVS (& zet ze daarna terug)
- “Hun mond viel open van verbazing over de PACE-trial naar CGT en GET.”
- Rechtbank eist vrijgave van de gegevens van de PACE-studie naar CGT en GET voor ME/CVS
- Queen Mary University of London “bestudeert” de regelgeving om de PACE-data vrij te geven
- The Lancet struikelt opnieuw over de PACE-studie
- Trial by error, vervolgd: mijn vragen voor de hoofdredacteur van The Lancet, Richard Horton
- Vrijgave data PACE-team volgens originele protocol
- Verklaring QMUL: bekendmaking van de data van de PACE-studie onder de Wet op de Vrijheid van Informatie
- Persbericht. De vrijgave van de PACE-data is een fundamentele overwinning voor mensen met ME/cvs
- Stop studies naar graduele oefentherapie voor ME/CVS
- Prof. Van der Meer waarschuwt voor delen van data met “je vijanden”
- Geen “herstel” in de PACE-studie, blijkt uit nieuwe analyse
- Slechte wetenschap heeft miljoenen ME/cvs-patiënten misleid. Hier leest u hoe we terugvochten.
- Belangrijkste punten uit de analyse van de ruwe data voor “herstel” van de PACE-studie
- Bewijs voor aanbevolen behandelingen voor ME en CVS houdt geen stand
- Trial by error, vervolgd: de echte data van de PACE-studie
- Erger dan de ziekte
- De PACE-studie: waar “herstel” niet betekent dat je terug gezond bent
- Hoe de brief van Alem Matthees het mysterie van ME/cvs hielp oplossen
- Een open brief aan Psychological Medicine over “herstel” en de PACE-trial (Update)
- Opnieuw een open brief aan Psychological Medicine!
- De bal misslaan bij ME/cvs
- Trial by error, vervolgd: de nieuwe FITNET-studie voor kinderen
- Trial by error, vervolgd: een vervolgpost over FITNET-NHS
- Trial by error, vervolgd: de Nederlandse studies (opnieuw!), en een Esther Crawley-bonus
- Trial by error, vervolgd: mijn lasterlijk bloggen op Virology Blog
- Trial by error, vervolgd: een open brief aan het bestuur van het CFS/ME Research Collaborative (CMRC)
- Trial by error, vervolgd: CFS/ME Research Collaborative aan Virology Blog: “Rot op!”
- Trial by error, vervolgd: Het CMRC bevestigt volledige steun aan Lasterlijke Esther
- Trial by error, vervolgd: ME Research UK stapt uit het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error, vervolgd: mijn “scheur-het-aan-flarden”-toespraak bij Invest in ME
- David Tuller zamelt geld in voor Virology Blogs Trial by error: verslaggeving over PACE, ME/cvs en verwante onderwerpen
- Trial by error, vervolgd: mijn brief aan de University of Bristol
- Crowdfundingcampagne David Tuller in teken van ME: nog twee weken te gaan…
- David Tuller komt op voor ME: de laatste tien dagen van de campagne…
- Trial by error, vervolgd: is PACE een geval van wetenschappelijk wangedrag?
- Trial by error, vervolgd: de reis van Julie Rehmeyer “Through The Shadowlands”
- Trial by error, vervolgd: meer over graduele oefentherapie van Peter White en The Lancet
- Trial by error: De CDC schrappen cognitieve gedragstherapie (CGT) en graduele oefentherapie (GET) voor ME/cvs
- Trial by error: De NICE-richtlijnen, en meer over de CDC
- Trial by error: NICE weigert om namen van experts te onthullen
- Trial by error: NICE verwerpt mijn verzoek op basis van vrijheid van informatie
- De PACE-trial, of hoe een medisch schandaal tot stand kwam
- Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Deel 2: Waarop moet je letten in de Speciale Editie van het Journal of Health Psychology over de PACE-trial
- Trial by error: de wanhopige pogingen van het Science Media Center om PACE te verdedigen
- Trial by error: gepensioneerde PACE-onderzoeker Peter White en Swiss Re
- Trial by error: mijn e-mailuitwisseling met de directeur van NICE
- Trial by error: geen ethische review van de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: verzoek om meer details over de studie van Crawley over afwezigheid op school
- Trial by error: de rapporten van de “deskundigen ter zake” van NICE
- Trial by error: MEGA’s nieuwst mislukking
- Trial by error: NICE verwerpt huidige richtlijn, plant “volledige update”
- Trial by error: NIH geeft een subsidie van 2,1 miljoen dollar aan de Britse Biobank!
- Trial by error: nog een brief aan de directeur van NICE
- Trial by error: huidige NICE-richtlijn blijft, voorlopig toch
- Trial by error: de verrassende nieuwe gids voor beste praktijken van BMJ [voor ME/cvs]
- Trial by error: mijn korte ontmoeting met Professor Crawley
- Trial by error: Hé, Bristol! Waar is mijn ‘cease and desist’-brief*?
- Trial by error: de Crawley-kronieken (vervolg)
- Trial by error: mijn eenzijdige correspondentie met professor Crawley
- Trial by error: de niet-openbaar gemaakte uitkomstenverwisseling van de SMILE-studie
- SMILE-studie Lightning Process voor kinderen met CVS: Resultaten te mooi om waar te zijn?
- Trial by error: mijn vragen voor het Science Media Center
- Trial by error: de klacht van Bristol aan Berkeley
- David Tuller en de (s)PACEcake-eters
- Trial by error: de studie naar afwezigheid op school, tweede ronde
- Trial by error: COPE aan BMJ Open: meer details alstublieft!
- Trial by error: mijn halfjaaroverzicht
- Trial by error: de valse beweringen van professor Crawley op BuzzFeed
- Trial by error: een brief aan Archives of Disease in Childhood
- Trial by error: brief van CPET-experts aan het British Journal of Sports Medicine
- Trial by error: QMUL en FOI, Nature en Cochrane, het Pineapple Fund
- Trial by error: een brief aan BMJ Open
- Trial by error: onze gedachtenwisseling met BMJ Open
- Trial by error: mijn briefwisseling met het vakblad Archives of Diseases in Childhood
- Trial by error: nieuws over mijn plannen
- Trial by error: het nieuws van het CFS/ME Research Collaborative
- Trial by error: de Nederlandse review; mijn trip; Bristols stilzwijgen
- Trial by error: de stand van zaken in Australië en de nieuwe functie van professor Crawley
- Trial by error: ik meld me even vanuit Melbourne en Canberra…
- Trial by error: de volgende ronde met BMJ Open 26/3
- Trial by error: vragenronde met Schots Parlementslid Carol Monaghan 28/3
- Trial by error op Virology Blog: verslaggeving over ME/CVS. Crowdfundingscampagne voor David Tuller! 29/3
- Trial by error: mijn door Berkeley ondersteunde crowdfundingscampagne 2/4
- Trial by error: onze nieuwste tango met BMJ Open… 2/4
- Trial by error: een fantastisch stuk over ME/CVS op de Australische TV 4/4
- Trial by error: een post over Andrew Lloyd 4/4
- Trial by error: mijn Australische tour, vervolg 11/4
- Trial by error: twee podcastinterviews en “belangenconflicten” 16/4
- Trial by error, gastpost: crowdfunding David Tuller is geen belangenconflict 16/4
- Trial by error: Professor Michael Sharpes flater op de Australische Radio 18/4/18
- Trial by error: de steun die Andrew Lloyd in het verleden gaf aan PACE 24/4/18
- Trial by error: de winkeltasstudie en de vernieuwde website van de staat New York 24/4/18
- Trial by error: tot ziens Australië; en twee updates 25/4/18
- Trial by error: Vraag en antwoord met Leonard Jason met betrekking tot gevalsdefinities 2/5/18
- Trial by error: mijn bezoeken aan Alem Matthees 7/5/18
- Trial by error: Australiës online bijscholingsprogramma over GET/CGT 14/5/18
- Trial by error: meer over de CDC; Reader’s Digest; Newsbeat op BBC 23/5/18
- Trial by error: NICE neemt het Lightning Process in beschouwing 28/5/18
- Trial by error: mijn woordenwisseling met de hoofdonderzoekers van PACE, in NY Times in 2011 29/5/18
- Trial by error: BMJ “onderzoekt” nog steeds de paper over het Lightning Process 4/6/18
- Trial by error: mijn brief aan Parlementslid Monaghan over BMJ-studies 5/6/18
- Trial by error: een brief aan gezondheidsambtenaren over de lakse redactionele maatstaven van BMJ 6/6/18
- Trial By Error: mijn brief over de BMJ-studie aan het Science Media Centre 6/6/18
- Trial By Error: nog enkele brieven over BMJ’s gebrekkige pediatrische studies 11/6/18
- Trial By Error: een leerplan voor behandeling van CVS met CGT 13/6/18
- Trial by error: een brief aan NICE over het IAPT-programma 18/6/18
- Trial by error: Sir Simon trapt bal in eigen doel 18/6/18
- Trial by error: een open brief aan The Lancet, twee jaar later 19/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes driftige opmerkingen – in wiens naam spreekt hij eigenlijk? 25/6/18
- Trial by error: mijn gesprek met professor Bishop 25/6/18
- Trial by error: Professor Sharpes briefing aan Monaghan vóór de hoorzitting 2/7/18
- Trial by error: mijn brief aan Fiona Godlee 2/7/18
- Trial by error: zijn alle experts in klinische studies fan van PACE? 9/7/18
- Trial by error: nog maar eens een oproep aan The Lancet, met meer handtekeningen 10/7/18
- Trial by error: wachten op Godlee 11/7/18
- Trial by error: mijn brief aan het Wetenschappelijk en Technisch Comité van het Parlement 11/7/18
- Trial by error: de inhoudsloze “noot van de redactie” bij de studie over het Lightning Process 16/7/18
- Trial by error: de update van CDC voor zorgverstrekkers 30/7/18
- Trial by error: Mayo blijft pleiten voor GET 6/8/18
- Trial by error: open brief aan The Lancet, versie 3.0 13/8/18
- Trial by error: de BPS-brigade trapt bal wéér in eigen doel 15/8/18
- Trial by error: meer Mayo alsjeblieft 20/8/18
- Trial by error: rekruteringsadvertentie voor FITNET-NHS maakt reclame voor “herstel” 20/8/18
- Trial by error: mijn brief aan Red Whale/GP Update 22/8/18
- Trial by error: nog een brief aan BMJ’s Dr Godlee 27/8/18
- Trial by error: Professor Edward brief aan Fiona Watt van MRC 28/8/18
- Trial by error: de Cochranecontroverse 3/9/18
- Trial by error: hoe staat het eigenlijk met de MAGENTA-studie? 17/9/18
- Trial by error: Bruce Levin over “hoe je een gerandomiseerde klinische studie NIET uitvoert” 18/9/18
- Trial by error: de open brief aan Netflix over Afflicted 24/9/18
- Over lichamelijke symptomen die afgewimpeld worden als “tussen de oren” 27/9/18
- Trial by error: de conferentie van de CFS/ME Research Collaborative 1/10/18
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Archives of Disease in Childhood 8/10/18
- Trial by error: mijn eerste post over het IAPT-programma 10/10/18
- Trial by error: Per Fink in New York 16/10/18
- Trial by error: de zielige reactie van de Psychosomatische Conferentie 17/10/18
- ME/CVS is geen psychosomatische ziekte 18/10/18
- Mijn brief aan organisator van 4 e Psychosomatiekconferentie aan Columbia 19/10/18
- Trial by error: Cochrane trekt gebrekkige review over lichaamsbeweging in 19/10/18
- Een steunbetuiging aan Cochrane 23/10/18
- Trial by error: waar blijft die verontschuldiging, BMJ Open? 24/10/18
- Trial by error: drie jaar verder… 28/10/18
- Trial by error: wéér een brief over de studie over het Lightning Process 7/11/18
- Trial by error: een Australische uitwisseling met professor Sharpe 8/11/18
- Trial by error: hoe ontwijk je ethische review? 12/11/18
- Trial by error: enkele bedenkingen over NICE 19/11/18
- Trial by error: goed nieuws over Cochrane 3/12/18
- Trial by error: BMJ zag Bristols ethische vrijstellingen door de vingers 4/12/18
- Trial by error: een nieuwe zet van Cochrane 10/12/18
- Trial by error: het Noorse perspectief 12/12/18
- Trial by error: de nieuwe studie over interferon voor “CVS” 19/12/18
- Trial by error: Australisch ontwerprapport nodigt uit tot commentaar 24/12/18
- Trial by error: “Geen woorden, maar daden!”, zeggen patiënten tegen NIH 26/12/18
- Trial by error: mijn brief aan de seniorauteur van de studie over het Lightning Process 7/1/19
- Trial by error: verdere bedenkingen over de interferonstudie 7/1/19
- Trial by error: weer een Parlementair Debat voor Carol Monaghan 21/1/19
- Trial by error: mijn zesmaandelijks overzicht 22/1/19
- Trial by error: het werkgerelateerd advies van Action for ME 23/1/19
- Trial by error: Steve Brines verontrustende uitspraak in het parlementaire ME-debat 28/1/19
- Trial by error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over METRIC 28/1/19
- Trial by error: Bristol onderzoekt Crawleypapers 31/1/19
- Trial by error: enkele bedenkingen over een aanstaand artikel 31/1/19
- Trial by error: de vragen van de verslaggever voor professor Racaniello 31/1/19
- Trial by error: wat meer over Bristols onderzoek 1/2/19
- Trial by error: een terugblik op de studie over de afwezigheid op school 3/2/19
- Trial by error: en nog een “repliek vooraf”… 5/2/19
- Trial by error: HRA-rapport praat PACE niet goed 6/2/19
- Trial by error: BMJ past PACE-artikel van vorige week aan 12/2/19
- Trial by error: mijn vragen aan de PACE-professoren 13/2/19
- Trial by error: Brieven aan Fiona Godlee en Nigel Hawkes 18/2/19
- Trial by error: Professor Sharpe vraagt om intrekking van artikels 18/2/19
- Trial by error: de kostprijs van SOLK 25/2/19
- Trial by error: wie heeft de documenten over de schoolstudie? 4/3/19
- Trial by error: stomme studies 6/3/19
- Trial by error: grote Amerikaanse zorgverzekeraar wijzigt koers! 11/3/19
- Trial by error: mijn brief aan professor Hotopf over Bristols schoolafwezigheidsstudie 18/3/19
- Trial by error: update van Cochrane en laatste brief van Caroline Struthers 20/2/19
- Trial by error: Cochranes rapport over Courtneys klacht 12/3/19
- Trial by error: mijn verslaggeving over ME/cvs en aanverwante controverses 27/3/19
- Trial by error: mijn brief aan Kate Kelland 18/3/19
- Trial by error: de zielige reactie van CDC aan Reuters 25/3/19
- Trial by error: meer over Kaiser Permanente 1/4/19
- Trial by error: april is crowfundingmaand aan Berkeley 1/4/19
- Trial by error: Amerikaanse Top voor ME/cvs-artsen 2/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 1 8/4/19
- Trial by error: mijn meest recente brief aan Bristol 9/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 2 en meer over Sharpe en Chalder 15/4/19
- Trial by error: update over Reuters 18/4/19
- Trial by error: ik kom even terug op het verhaal in Reuters 21/4/19
- Trial by error: crowdfunding, week 3: je donatie wordt verdubbeld 22/4/19
- Trial by error: Jennie Spotila over toespraak directeur NIH 23/4/19
- Trial by error: weer een brief aan de juridische dienst van Bristol 29/4/19
- Trial by error: mijn opvolgingsbrief aan Reuters 30/4/19
- Trial by error: mijn brief over SOLK aan British Journal of General Practice 6/5/19
- Trial by error: mijn gesprek met British Journal of Medical Practice 7/5/19
- Trial by error: ik schreef nog maar eens aan Bristol 13/5/19
- Trial by error: crowdfunding is ten einde! 14/5/19
- Trial by error: pleidooi aan Fiona Godlee over een bekend thema 16/5/19
- Trial by error: mijn opvolgbrief aan het British Journal of Medical Practice 20/5/19
- Trial by error: Lightning Process “doeltreffend”? Dat meen je toch niet? 20/5/19
- Trial By Error: mijn meest recente brief over de studie over het Lightning Process: update 22/5/19
- Trial by error: British Journal of Medical Practice stemt in met correctie over SOLK 29/5/19
- Trial by error: Professor Edwards schrijft naar Dr Godlee van BMJ over de LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: tijd om de LP-studie in te trekken; Brief aan Archives of Disease in Childhood 3/6/19
- Trial By Error: een FOI-aanvraag aan Bristol over LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: terugkijk op mijn vragen aan Science Media Centre over Bristols LP-studie 3/6/19
- Trial By Error: een tweede brief aan seniorauteur LP-studie 5/6/19
- Trial By Error: opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Dr. Segal over citatie LP-studie 5/6/19
- Trial by error: hé BJGB, waar blijft die correctie over de kostprijs van SOLK? 10/6/19
- Trial by error: BJGP-correctie op komst; BMJ blijft ons hardnekkig negeren 11/6/19
- Trial by Error: een brief aan Bristol over mijn recente FOI-verzoek; plus update 12/6/19
- Trial By Error: weer een review die de LP-studie vernoemt, dus ik klim weer in mijn pen 24/6/19
- Trial By Error: een update over de pediatrische SOLK-review 26/6/19
- Trial By Error: FOI-antwoord uit Bristol over LP-studie; correctie in BJGP over SOLK /1/7/19
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Chew-Graham over de kostprijs van SOLK 1/7/19
- Trial By Error: bedenkingen over SOLK en Bermingham; Brief aan Professor Payne 8/7/19
- Trial By Error: Mary Dimmock over de nieuwe bewijsreview van de CDC 10/7/19
- Trial By Error: ons contact met vakblad BMJ over “correctie” LP-studie 15/7/19
- Trial By Error: Britse klinieken gaan te laks om met schade door behandeling, zegt studie 16/7/19
- Trial By Error: nieuwe GET-onzin uit Australië 29/7/19
- Trial By Error: een slecht geïnformeerd artikel in The Guardian 13/8/19
- Trial By Error: mijn interview met de Australische Dr. Don Lewis 19/8/19
- Trial By Error: Joan McParlands getuigenis over het Lightning Process 21/8/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – open brief aan Dr. Godlee 28/8/19
- Trial By Error: oproep tot intrekking van de LP-studie 3/9/19
- Trial By Error: hoofdauteur nieuwe bias-richtlijn Cochrane was coauteur LP-studie 31/8/19
- Trial By Error: meer over Cochranes nieuwe tool i.v.m. risico op bias 4/9/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 9/9/19
- Trial By Error: Dr. Godlee krijgt weer keiharde brieven van experts 11/9/19
- Trial By Error: nieuwe lading brieven aan Dr. Godlee over BMJ’s flaters i.v.m. LP-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan professor Chalder over de PRINCE-studie 16/9/19
- Trial By Error: mijn brief aan BMJ Open i.v.m. foute bewering over SOLK 18/9/19
- Trial By Error: hoe zit het met de Cochranereview over bewegingstherapie? 24/9/19
- Trial By Error: waar blijft Bristols rapportage over Professor Crawleys ethische misstappen? 2/10/19
- Trial By Error: meer over de herziene Cochranereview over bewegingstherapie 9/10/19
- Trial By Error: Bristols rapport op komst; slides van mijn lezing in Oxford 21/10/19
- Trial By Error: brief van HRA over doorlichting Bristolstudies 28/10/19
- Trial By Error:“Bristol, hoog tijd om uw klacht tegen Berkeley in te trekken” 29/10/19
- Trial By Error: hoe ontwijk je ethische review? (herneming) 30/10/19
- Trial By Error: Brief van HRA aan Rector van Berkeley 2/11/19
- Trial By Error: opvolgingsbrief aan Bristol 15/11/19
- Trial By Error: BMJ’s gedrag is moreel failliet – tweede open brief aan Dr. Godlee 22/11/19
- Trial By Error: nog meer experts roepen Godlee op tot intrekking LP-studie 2/12/19
- Trial By Error: Fiona Godlee blijft studie Lightning Process steunen 6/12/19
- Trial By Error: Mayo’s flutwebsite 10/12/19
- Trial By Error: mijn opiniestuk over BMJ en dr. Godlee 16/12/19
- Trial By Error: PEM is vreselijk en Fukuda is dat ook, zegt nieuwe studie 24/12/19
- Trial By Error: wankel bewijs voor tekenen van Functionele Neurologische Stoornissen 30/12/19
- Trial By Error: mijn gedachtewisseling uit 2011 met White et al over gevalsdefinitie 31/12/20
- Trial By Error: nog wat bedenkingen over Functionele Neurologische Stoornis 7/1/20
- Trial By Error: de open brief van de Deense ME-Vereniging 8/1/20
- Trial By Error: 2018 – PACE-heranalyse en expertbeoordeling van Science Media Centre 13/1/2020
- Trial By Error: CGT geeft geen voordeel voor patiënten met vergevorderde kanker, zegt studie 15/1/20
- Trial By Error: CGT en prikkelbaredarmsyndroom 24/1/20
- Trial By Error: een commerciële deal voor het digitale CGT-programma voor PDS van King’s College London 27/1/20
- Trial By Error: aanvraag bij King’s College London i.h.k.v. Vrijheid van Informatie; brief aan Mahana Therapeutics 27/1/20
- Trial By Error: meer over de deal met Mahana Therapeutics 28/1/20
- Trial By Error: mijn brief aan Professor Moss-Morris 3/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan een van de adviseurs gastro-enterologie van Mahana 5/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgingsbrief aan professor Rona Moss-Morris 10/2/20
- Trial By Error: nog een brief aan twee Mahana-adviseurs gastro-enterologie 11/2/20
- Trial By Error: mijn brief aan Mahana’s CEO en medestichter 11/2/20
- Trial By Error: mijn opvolgbrief aan CEO van Mahana Therapeutics 17/2/20
- Trial by error: een Australisch radio-interview met dr. Mark Guthridge uit Melbourne 19/2/20
- Trial By Error: nog een brief over Mahana; BerkeleyWellness over PDS-studie 24/2/20
- Trial By Error: nieuwe biopsychosociale studie over vermoeidheid bij HIV-patiënten 2/3/20
- Trial By Error: wat nu? 18/3/20
- Trial By Error: King’s College London wijst mijn FOI-aanvraag af (deze post gaat niet over COVID) 7/4/20
- Trial by error: een bericht over Lupus en SOLK, niet over COVID 8/4/20
- Trial By Error: mijn verslaggeving over ME, cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” e.a. 9/4/20
- Trial By Error: terug naar Mahana en prikkelbaredarmsyndroom… 15/4/20
- Trial By Error: Oxford-NHS adviseert GET/CGT voor post-COVID-“CVS”-patiënten 16/4/20
- Trial By Error: Opvolging van mijn opvolgingsbrief aan Mahana 18/4/20
- Trial By Error: mijn FOI-brief over Oxfords pamflet over vermoeidheid na COVID-19 18/4/20
- Trial By Error: opvolging aanvraag Vrijheid van Informatie bij Oxford Health 20/4/20
- Een update over mijn lopende crowdfunding 20/4/20
- Trial By Error: Meer over het Mahanagedoe… 25/4/20
- Trial By Error: nog een bericht aan Mahana’s gastro-enterologische adviseurs 28/4/20
- Trial By Error: Noors studievoorstel over Lightning Process 2/5/20
- Trial By Error: reactie van Oxford Health op mijn aanvraag i.h.k.v. Vrijheid van Informatie 2/5/20
- Trial By Error: Mijn brief aan corresponderend auteur PDS-studie 5/5/20
- Trial By Error: Merck Manual adviseert nog steeds GET/CGT 6/5/20
- Trial By Error: meer over die Noorse studie over CGT/Muziektherapie 16/5/20
- Trial By Error: meer over die rare Noorse CGT/muziektherapie-studie 18/5/20
- Trial By Error: Noorwegen krijgt dubbele dosis wazige wetenschap 20/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan senior auteur van Noorse CGT/Muziektherapiestudie 22/5/20
- Trial By Error: mijn brief aan peerreviewer CGT/Muziektherapiepaper van BMJ 28/5/20
- Trial by Error: commentaar van Tack de Krak op BMJ’s “haalbaarheidsstudie” over CGT/Muziektherapie 28/5/20
- Trial By Error: twee brieven aan Dagbladet over hun ME-verslaggeving 30/5/20
- Trial By Error: brief aan BMJ Paediatrics Open over die CGT/Muziektherapiestudie 31/5/20
- Trial By Error: een paar lezenswaardige blogposts 2/6/20
- Trial By Error: reactie van Dagbladet 3/6/20
- Trial By Error: nog een paar lezenswaardige blogposts 9/6/20
- Trial By Error: persbericht King’s College London verbergt slecht nieuws 11/6/20
- Trial By Error: brief aan KCL, nog een brief aan BMJ 15/6/20
- Trial By Error: een stel studies toont limieten van CGT voor Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten 17/6/20
- Trial By Error: BMJ beantwoordt oproep over Noorse CGT-muziektherapiestudie 18/6/20
- Trial By Error: meer vragen over CODES-studie over CGT voor dissociatieve aanvallen 23/6/20
- Trial By Error: VK financiert Geneticaproject; mijn brief aan CODES-onderzoekers 25/6/20
- Trial By Error: CODES-studiecommentaar promoot ‘op eminentie gebaseerde geneeskunde’ 26/6/20
- Trial By Error: mijn brief aan auteur van CODES-commentaar 27/6/20
- Trial By Error: nu is er ook CGT voor “gezondheidsangst” bij CVS 2/7/20
- Trial By Error: herinnering aan BMJ over muziektherapie; brief aan expert “gezondheidsangst” 3/7/20
- Trial By Error: prima berichtgeving over Britse Geneticastudie in The Times 8/7/20
- Trial By Error: NICE over lichaamsbeweging en post-Covid-syndroom 15/7/20
- Trial By Error: geen bewijs voor CGT e.a. als therapieën voor “conversiestoornis” 20/7/20
- Trial By Error: nog een brief over BMJ’s muziektherapiestudie 21/7/20
- Trial By Error: experts Columbia vragen BMJ dringend om intrekking problematische studie 25/7/20
- Trial By Error: desinformatie over behandelingen voor post-Covid-syndroom 28/7/20
- Trial By Error: enkele interessante dingen om te lezen en te bekijken, van Rivka, Natalie en Anil 3/8/20
- Trial By Error: “Your COVID Recovery” van de Britse National Health Service 5/8/20
- Trial By Error: En nu – geen verrassing – CGT voor post-Covid-vermoeidheid 8/8/20
- Trial By Error: meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder 12/8/20
- Trial By Error: FITNET-NHS vindt niet genoeg deelnemers 18/8/20
- Trial By Error: Lighting Process – de bliksem slaat weer in! 27/8/20
- Trial By Error: wat is het Dynamic Neural Retraining System? 2/9/20
- Trial By Error: wat leesvoer over langdurige Covid, BMJ en ME 10/9/20
- Trial By Error: Britse dokters spreken zich uit over langdurige covid; Mayo wijzigt koers (een beetje) 15/9/20
- Trial By Error: een korte lezing voor Britse artsen en onderzoekers 17/9/20
- Trial By Error: Meer CGT-onderzoek van Sir Simon en Professor Chalder, deel 2 20/9/20
- Trial By Error: CDC-vergadering voor belanghebbenden 28/9/20
- Trial By Error: rapportage over ME, CVS, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 1/10/20
- Trial By Error: dat webinar van Royal Society of Medicine over langdurige COVID 1/10/20
- Trial By Error: Meer over het webinar van de Royal Society of Medicine 4/10/20
- Trial By Error: ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs op komst 8/10/20
- Trial By Error: hoe de nachtmerrie begon voor Professor Lubet 14/10/20
- Trial By Error: het sprookje van Professor Chalder en haar PRINCE 14/10/20
- Trial By Error: een paar bedenkingen over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/10/20
- Trial By Error: Professor Chew-Graham geen fan meer van GET/CGT? 21/10/20
- Trial By Error: komende ontwerprichtlijn NICE over ME/cvs 25/10/20
- Trial By Error: British Association for CFS/ME wijzigt koers 27/10/20
- Trial By Error: BMJ trekt CGT-Muziektherapiestudie in, maar… 27/10/20
- Trial By Error: geen verband tussen “ouderlijke scheiding” en ernst van ME bij kinderen 3/11/20
- Trial By Error: mijn voorspellingen over ME/cvs-richtlijn van NICE, herneming 7/11/20
- Trial By Error: Trump de deur uit, GET/CGT ook? 9/11/20
- Trial By Error: NICE-ontwerp verwerpt GET, Lightning Process en CGT-als-genezende-behandeling 10/11/20
- Trial By Error: nieuwsberichten over nieuw NICE-ontwerp van Science Media Centre en Britse pers 20/11/20
- Trial By Error: Update over BMJ’s CGT-Muziektherapietudie (petje af voor Steinkopf and Tack!) 23/11/20
- Trial By Error: Mijn brief aan BMJ Paediatrics Open over de CGT-Muziektherapiestudie 25/11/20
- Trial By Error: The Observer blundert; ME Association reageert 29/11/20
- Trial By Error: bedenkingen over The Observer, The Guardian en paradigmaverschuiving 2/12/20
- Trial by Error: goedkeuring FDA voor online CGT voor PDS; GET/CGT straks “in de vuilnisbak” 6/12/20
- Trial By Error: Huisartsengroep verwijdert online GET/CGT-bijscholingsprogramma 10/12/20
- Trial By Error: Brief naar auteur van verwijderd GET/CGT-bijscholingsprogramma voor huisartsen 10/12/20
- Trial By Error: Professors Chalder en Crawley promoten samen CGT voor kinderen 16/12/20
- Trial By Error: BMJ geeft kritiek nieuw NICE-ontwerp 21/12/20
- Trial By Error: Brief aan BMJ van Prof. Hughes, Prof. Racaniello en mezelf 21/12/20
- Trial By Error: Nieuwe studie uit Chicago toont aan dat psychische problemen geen voorspellende factor zijn voor ME/cvs 30/12/20
- Trial By Error: nieuwe paper met persoonlijke getuigenissen van ziekenhuisuitbraak in 1955 15/1/21
- Trial By Error: ommekeer bij The Guardian en The New York Times? 24/1/21
- Trial By Error: Professor Paul Garner’s BMJ Blogpost over zijn magische cognities 28/1/21
- Trial By Error: passage uit Jamison Hills autobiografie 3/2/21
- Trial By Error: Nieuwe biopsychosociale paper over langdurige COVID en somatisch-symptoomstoornis 9/2/21
- Trial By Error: Commentaar van Hughes&Tuller over CGT-studie Wessely&Chalder afgewezen door vakblad, hier gepost 15/2/21
- Trial By Error: Gelukkige tiende verjaardag, PACE-studie! 18/2/21
- Trial By Error: Directeur NIH Francis Collins over plannen voor onderzoek langdurige COVID 24/2/21
- Trial By Error: Vakblad psychosomatiek gelinkt aan PACE-auteurs wijst op vooringenomenheid uit subjectieve resultaten 7/3/21
- Trial By Error: Biopsychosociale brigade richt pijlen op langdurige COVID 17/3/21
- Trial By Error: weer een uitstekend artikel over langdurige COVID, ME/cvs en SOLK 20/3/21
- Trial By Error: dom opiniestuk in Wall Street Journal noemt PACE “heersende opvatting” onder artsen 25/3/21
- Trial By Error: meer over opiniestuk WSJ en interview met auteur repliek in WSJ deze week 2/4/21
- Trial By Error: Standpunt van Steve Lubet, Professor Rechten aan Northwestern Law, over dat opiniestuk in The Wall Street Journal 6/4/21
- Trial By Error: Steven Lubet, professor rechten aan Northwestern, correspondeert met McMaster University over dat opiniestuk in WSJ 19/4/21
- CROWDFUNDING Trial by Error Voorjaar 2021. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties. 31/3/21
- Trial by Error: George Monbiot van The Guardian veroorzaakt langdurige COVID, zegt Professor Michael Sharpe 6/4/21
- Trial By Error: GETSET-studie rapporteert nulresultaat voor zelfhulp-GET, maar claimt toch succes 6/4/21
- Trial By Error: Prof. Sharpe doet feitencheck op blogcommentaar over George Monbiot als oorzaak van langdurige COVID 7/4/21
- Trial By Error: Journal of Health Psychology publiceert kritiek Hughes-Tuller op CGT-claims van Wessely-Chalder 10/4/21
- Trial By Error: Brief aan Psychological Medicine over fout in SOLK-paper van Sir Simon en collega’s 13/4/21
- Trial By Error: Jennie Spotila onderzoekt (en ontkracht) het oude fabeltje over ‘doodsbedreigingen’ door patiënten 14/4/21
- Trial By Error: de wereld volgens Sharpe 15/4/21
- Trial by Error: Het werk van het PACE-team voor verzekeringsmaatschappijen “houdt geen verband” met PACE. Echt waar? (Herneming) 17/4/21
- Trial by error: mijn brief aan professor Anthony David – waarom blijven SOLK-experts een belangrijke studie fout citeren? 17/4/21
- Trial by Error: Bereikt de “overgrote meerderheid” van deelnemers aan het Lightning Process “blijvende verbetering”? 21/4/21
- Trial By Error: meer over het Lightning Process; Science Media Center spant samen met Britse journalisten 22/4/21
- Trial by error: waarom citeren SOLK-experts een onderzoek over NHS-kosten al tien jaar lang fout? 23/4/21
- Trial By Error: Professor Davids derde foute citering van baanbrekende studie over “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” 26/4/21
- Trial By Error: Prof. Pariante kraamt in column in Guardian standaard biopsychosociale onzin uit 1/5/21
- Trial By Error: mijn brieven aan Psychosomatics Journal over misleidende GETSET-paper van Prof White 6/5/21
- Trial By Error: meer brieven over Professor Anthony Davids foute citatie van belangrijke studie over kostprijs SOLK 11/5/21
- Trial By Error: Vakbladartikel maant aan tot voorzichtigheid bij bewegingsprogramma’s voor langdurige COVID 15/5/21
- Trial By Error: Noorwegen verwerpt nieuwe klinische studie over zweverig Lightning Process 7/6/21
- Trial By Error: meer desinformatie van Professor White in Journal of Psychosomatic Research 10/6/21
- Trial by Error: enquête #MEAction over chronische ziekte; patiëntenonderzoek meegenomen in CDC-advies langdurige COVID 15/6/21
- Trial By Error: nuluitkomsten weer voorgesteld als succes in CGT-studie van Prof. Trudie Chalder 19/6/21
- Trial by Error: toonde de PDS-studie echt aan dat online CGT significant klinisch effectief is? 24/6/21
- Trial By Error: Lowensteins opiniestuk in The Guardian; Eliot Smiths standpunt na NICE; Tacks visie op studieblindering 25/6/21
- Trial By Error: vakblad corrigeert “hoogtepunten” van GETSET-paper; brief over Prof. Whites paper over veiligheid GET 30/6/21
- Trial By Error: viertal studies onthult beperkingen van CGT voor “Somatisch Onverklaarde Lichamelijke Klachten” 3/7/21
- Trial by error: Professor White en collega’s zeggen ‘sorry’ voor negeren nulresultaten in opvolgstudie GETSET 5/7/21
- Trial by Error: enkele updates over Lightning Process 13/7/21
- Trial By Error: medische verenigingen en nieuwe paper van Komaroff-Lipkin tonen links aan tussen langdurige COVID en ME/cvs 20/7/21
- Trial By Error: CGT-model van somatisch onverklaarde lichamelijke klachten verklaard; CGT-studie voor Q-koortsvermoeidheid 22/7/21
- Trial By Error: Tack en ik schrijven naar Psych Medicine; Struthers schrijft naar Medical Research Council 24/7/21
- Trial By Error: Neurologievakblad corrigeert valse bewering in SOLK-paper – maar publiceert geen correctiebericht (ironisch genoeg heb ik zelf een correctie aan deze post toegevoegd!) 31/7/21
- Trial By Error: Drie CGT/GET-voorstanders stappen vlak voor publicatiedatum uit NICE ME/cvs-richtlijnpanel 7/8/21
- Trial By Error: The Times checkt uitspraken BMJ over NICE-commissie; Mijn brief aan Fiona Godlee van BMJ 10/8/21
- Trial by Error: NICE neemt het op tegen pestkoppen van Royal College over nieuwe ME/cvs-richtlijnen 19/8/21
- Trial By Error: Brief aan NICE met vraag om dringend de ME/cvs-richtlijn te publiceren 1/9/21
- Trial by Error: Terwijl NICE draalt, publiceren Amerikaanse specialisten nieuwe klinische richtlijnen voor ME/cvs 1/9/21
- Trial By Error: Jennie Spotila’s jaarlijkse feitencheck van NIH-uitgaven voor ME/cvs-onderzoek 7/9/21
- Trial By Error: meer wetenschap-als-promotie door de GET-campagnevoerders 14/9/21
- Trial By Error: bijgewerkte brief aan Algemeen Directeur NICE over de niet-gepubliceerde ME/cvs-richtlijn 15/9/21
- Trial By Error: pleitbezorgers bieden oplossingen voor disfunctioneel Amerikaans coderingssysteem voor ME, CVS en ME/CVS 20/9/21
- Trial By Error: goede verslaggeving over langdurige COVID van Atlantic; sceptische verslaggeving van de New Yorker en andere 24/9/21
- CROWDFUNDINGSCAMPAGNE. Trial By Error: Verslaggeving over ME, cvs, ME/cvs, “somatisch onverklaarde lichamelijke klachten” en aanverwante kwesties 30/9/21
- Trial By Error: problematische verslaggeving op BBC over nieuwe studie naar langdurige COVID 3/10/21
- Trial By Error: professor Lubets mening over het artikel over langdurige COVID in The New Yorker 8/10/21
- Trial by Error: de bevooroordeelde enquête van North Bristol NHS Trust onder patiënten van “gespecialiseerde CVS/ME-diensten” 15/10/21
- Trial by Error: pleitbezorgers hoopvol na NICE-rondetafelgesprek over ME/cvs-richtlijn 18/10/21
- Trial By Error: NICE publiceert binnenkort ME/cvs-richtlijn, na langdurige gijzeling 20/10/21
- Trial by Error: PACE-auteurs noemen kritiek op GET/CGT nu “misverstanden” 23/10/21
- Trial by Error: NICE geeft nieuwe ME/cvs-richtlijn vrij, na helse kaping van twee maanden 29/10/21
- Trial by Error: verliezers in NICE-richtlijnen blijven uitdagend ondanks publieke afwijzing van hun beweringen 31/10/21
- Trial by Error: King’s College London promoot in VK nog steeds CGT “op maat” als “aanbevolen” voor CVS 5/11/21
- Trial By Error: ME-patiënten bespreken de romans die ze schreven 10/11/21
- Trial by Error: is er iets veranderd bij Science Media Centre? 15/11/21
- Trial by error: sommige nationale gezondheidsdiensten ondernemen geen actie na nieuwe NICE-richtlijn voor ME/cvs 16/11/21
- Trial By Error: nieuw artikel van PACE-auteurs herhaalt valse argumenten en verdedigingen 20/11/21
- Trial by Error: Lightning-Process-Vedette klaagt over NICE; Struthers spoort Cochrane aan om bij te blijven 3/12/21
- Trial By Error: behandelingsplan Mayo Clinic citeert “deconditionering,” “perfectionisme” en CGT 19/12/21
